صعود خفیف!

2تساوی در 2‌بازی نوروزی، همه چیزی بود که پرسپولیس برای قطعی‌کردن قهرمانی لیگ برتر و صعود از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا به آن نیاز داشت. قرمزها در نخستین مسابقه سال شکست خوردند اما در آسیا به هدف‌شان رسیدند و با یک تساوی، 10 امتیازی شدند تا اولین تیم ایرانی صعودکننده به مرحله‌حذفی لیگ‌قهرمانان لقب بگیرند. این نخستین تساوی آسیایی این فصل سرخپوشان به‌شمار می‌رفت. صدرنشین لیگ‌برتر ایران با 3 برد، یک شکست و یک مساوی، در فاصله یک هفته تا پایان دور گروهی بالاتر از رقیب ازبکستانی‌اش قرار گرفت. 3 امتیاز فاصله میان این 2‌تیم و برتری پرسپولیس در مجموع 2‌دیدار روبه‌رو، شانس نسف برای صعود را به صفر رسانده است. همه ماموریت‌های باشگاه در گروه اما با این صعود به پایان نرسیده‌اند. قرمزهای پایتخت یک مسابقه بزرگ را در آزادی با السد پشت‌سر خواهند گذاشت. آن‌ها برای سرگروه شدن، باید نبرد انتقامی در مقابل السد قطر را با حداکثر امتیاز به پایان برسانند. پرسپولیس کم‌رمق پرفسور، در زمین نسف بیش از آن‌که جسورانه به دنبال پیروزی باشد و برای شکست دادن حریف ریسک کند، در جستجوی یک تساوی اطمینان‌بخش بود. تیم مهمان در بیشتر دقایق بازی برتر از نسف ظاهر شد اما در خط حمله زهردار نشان نداد و از برش لازم برای ایجاد موقعیت‌های پرشمار گلزنی برخوردار نبود. نسف‌قارشی نیز تنها چند بار دروازه بیرانوند را تهدید کرد و در سایر دقایق مسابقه حیاتی‌اش برای صعود، حرف چندانی برای گفتن نداشت. برتری خفیف و قطعی‌شدن صعود در ازبکستان، برای سرمربی کروات قرمزها راضی کننده به نظر می‌رسید. با توجه به پیروزی السد در مسابقه همزمان، حتی اگر تساوی پرسپولیس با برد عوض می‌شد، باز هم سرنوشت این تیم تغییر نمی‌کرد و آن‌ها برای سرگروه شدن چاره‌ای به جز شکست دادن تیم قطری در آزادی نداشتند. با این وجود درست همانند چند مسابقه گذشته، اثری از طراوت و شادابی در پرسپولیس دیده نمی‌شد و این موضوع، برای دیدارهای باقی‌مانده از فصل سرخ‌ها نگران‌کننده خواهد بود.
 مرور آماری جدال دوشنبه‌ شب پرسپولیس، نشان می‌دهد این تیم می‌توانست همانند بازی رفت شکست را به نسف قارشی تحمیل کند اما بر خلاف دیدار رفت، آن‌ها موفق به وارد کردن یک ضربه زودهنگام به حریف نشدند و همین اتفاق، تساوی بدون گل را به بهترین دستاورد برتری نسبی پرسپولیس تبدیل کرد. تیم مهمان 14‌بار به طرف دروازه حریف شوت‌زنی کرد اما از این آمار قابل توجه، تنها 6‌ضربه درون چارچوب قرار داشت. این در حالی‌بود که نسف تنها 4‌بار به طرف دروازه شوت زد و 2‌شوت این تیم درون چارچوب بودند. جالب اینجاست که پرسپولیس در دیدار رفت نیز دقیقا 14‌شوت روانه دروازه نسف کرد اما از این تعداد شوت، 10‌ضربه درون چارچوب بودند. بازیکنان نسف ‌قارشی در جریان مسابقه 475‌پاس رد و بدل کردند و این آمار برای پرسپولیس 421‌پاس بود. تیم برانکو 47‌درصد مالکیت توپ را در این نبرد در اختیار داشت اما 63‌درصد نبردهای یک در مقابل یک را با پیروزی پشت‌سر گذاشت. 22‌بار قطع توپ بازیکنان تیم ازبکستانی، نشان می‌داد که پرسپولیسی‌ها در انتقال توپ به ویژه در یک سوم دفاعی حریف، کمی بی‌دقت ظاهر شده‌اند. تیم ایرانی 5‌کرنر روی دروازه حریف ارسال کرد و 2‌بار نیز در آفساید قرار گرفت. نسف قارشی اما تنها 2 کرنر داشت و بازیکنان این تیم یک‌بار در منطقه آفساید گرفتار شدند.
جنس تعویض‌های برانکو در ازبکستان، به وضوح نشان می‌داد که او به هیچ‌وجه تصمیم ندارد صعود تیم‌اش به مرحله یک هشتم نهایی را در معرض خطر قرار بدهد. عملکرد تیم این مربی در طول فصل، هم‌چنان موفقیت‌آمیز به نظر می‌رسد. آن‌ها تنها یک نفس با قهرمانی لیگ فاصله دارند و در آسیا نیز از گردنه گروه رد شده‌اند اما این احساس در بین بخشی از هواداران پرسپولیس وجود دارد که تیم محبوب‌شان، بخشی از جسارت و جذابیت‌اش را از دست داده است. پرسپولیس برانکو هنوز با نمایش‌های شورانگیز و هجومی‌اش به یاد آورده می‌شود اما این روزها به نظر می‌رسد روحیه محافظه‌کاری در تیم به اوج رسیده و مرد کروات نیز به سلیقه قدیمی‌اش در مربیگری نزدیک شده است. خستگی ملی‌پوشان نیز می‌تواند یکی دیگر از دلایل افت نسبی پرسپولیس باشد. افت تیمی که هنوز هم خوب است اما رویایی و چشم‌نواز، نه!