مشکل بخش صنعت، نبود مدیر است
شرایط اقتصادی نامناسب کشور، بهویژه از ابتدای امسال بخشهای مختلف صنعتی و تولیدی را با مشکلات زیادی از لحاظ تامین ارز، مواداولیه و نقدینگی روبهرو کرده و تورم و کاهش توان خرید، تقاضا را برای کالا و خدمات در تمام زمینهها کاهش داده است. با عزتالله نوازنی، رئیس اتحادیه صنف ماشینساز و فلزتراش تهران درباره مشکلات این صنف گفتوگو کردیم.
شرایط کنونی بازار کار برای فعالان این صنف چگونه است؟
با شرایط اقتصادی کنونی نهتنها صنف ما بلکه هیچ صنفی شرایط مناسبی ندارد. هم شرایط کار برای اصناف مناسب نیست و هم مردم از لحاظ مالی در وضعیت خوبی نیستند. از زمانی که فعالیت کارگران افغانی محدود شده، شرایط برای کارگران ایرانی بهتر شده اما برای اصناف، هزینهها بالاتر رفته و مشکلات مالی و کاری آنها بیشتر شده است.
مهمترین مشکلات این صنف چیست؟
یکی از مشکلات بزرگ صنایع ماشینسازی و قالبسازی، مواداولیه است. بخشی از مواداولیه مورد نیاز این صنعت، وارداتی است که تهیه آنها مشکلات خاص خودش را دارد اما تهیه آنچه در ایران تولید میشود هم برای صنعتگران دشوار شده است. قیمت این مواد ثابت نیست و با اینکه جنس در بازار و انبارهای فروشندگان وجود دارد، آن را نمیفروشند چون با بیثباتی کنونی، ممکن است قیمت این مواد افزایش یابد و متضرر شوند. بخش زیادی از کارگاههای ما در ماههای اخیر به همین دلیل تعطیل شده و یا نیمهفعال هستند. کارخانجات فولادسازی امروز تولید بسیار خوبی دارند اما متأسفانه این تولید به جای عرضه در بازار، صادر میشود و به قدر کافی بهدست مصرفکننده نمیرسد. از سوی دیگر حداقل 40درصد از مواداولیه مورد نیاز کارگاهها، وارداتی است. در 10تا 12سال گذشته وابستگی به واردات خیلی کمتر شده چون عمده واردات ما فولاد بوده که در سالهای اخیر در داخل کشور تامین شده است اما برای دیگر اقلام وارداتی، ما هم مثل دیگر اصناف با مشکل تامین ارز مواجه هستیم.
هزینهها و قیمت خدمات شما چقدر رشد داشته است؟
واحدهای صنفی مواداولیه را بسیار گران تهیه میکنند. قیمت بعضی مواد تا 200درصد افزایش داشته و این بر قیمت نهایی کالا و خدمات آنها تأثیرگذار بوده است. از طرف دیگر دولت، حقوق کارگران را بیشتر کرده، درحالیکه این افزایش دستمزد، توان مالی کارگران را بیشتر نکرده است. افزایش حقوق کارگران مشکلی را از آنها حل نمیکند، مشکل کارگران افزایش حقوق نیست، مشکل آنها تهیه ارزاق ارزان و مسکن ارزان است. به محض اینکه هزار تومان به حقوق کارگر اضافه میشود، ارزاق عمومی، قیمت مسکن، هزینه حملونقل و دیگر هزینهها 1500تومان افزوده میشود. اگر دولت میخواهد کمک کند باید هزینهها و قیمتها را کاهش دهد. رشد هزینهها طی 7تا8 ماه اخیر باعث شده در این مدت 3یا 4بار افزایش قیمت داشته باشیم و 10، 15و 25درصد بر قیمتهای ما افزوده شود. مشکل دیگر بخش تولید و صنعت این است که فقط وعده میدهند و عمل در کار نیست. اگر بگذارند ما با شیوههای سنتی خودمان کار کنیم، شرایط ما بسیار بهتر از زمانی است که دولت دخالت کند. دخالت دولت، کارگشا نیست چون اهل فن و اهل کار نیست. ما «مدیر» به معنی خاص کلمه نداریم درحالیکه چین و کره «مدیر» تربیت کردند و در فاصله کوتاهی توانستند جهش اقتصادی داشته باشند. تمام مشکلات ارز و پول و مواداولیه و... حل میشد، اگر ما واقعا مدیر داشتیم.