اکابر

احسان بهرام غفاری   

پیشینه سوادآموزی و تعلیمات اجباری در ایران به شکل امروزی، در ابتدای قرن حاضرشکل جدیدتر و البته جدی‌تری به‌خود گرفت. در سال‌های بعدی تصمیم بر آن شد که بی‌سوادی در بخش‌ها، روستاها و ایلات چادرنشین هم ریشه‌کن شود، پس دولت، اقدام به برپایی کلاس‌هایی در همه کشور کرد. اکابر نیز محصول همان زمان است. این سازمان در سال1315 با هدف سوادآموزی به بزرگسالانی که موفق به سوادآموزی نشده بودند، شکل گرفت و با استفاده از فضای مدارس موجود، کلاس‌های شبانه برای بزرگسالان تشکیل می‌داد و به آنها سواد خواندن و نوشتن می‌آموخت. حضور در اکابرها، اجباری بود؛ چه بزرگسالان در مدارس شبانه و چه کارمندان و کارکنان دولت که بی‌سواد بودند، در ادارات دولتی. اکابرها زیرنظر وزارت معارف اداره می‌شدند و تا شهریورماه سال1320 که دولت پهلوی اول سقوط کرد، فعالیت خود را ادامه دادند. با شروع جنگ جهانی و مسائل داخلی مملکت، آموزش بزرگسالان تا 2سال بعد، متوقف ماند اما وزارت آموزش و پرورش در سال1322 کلاس‌های سوادآموزی بزرگسالان را این بار نه با نام اکابر بلکه با عنوان آموزش سالمندان آغاز کرد و به‌مدت 8سال فعالیت خود را ادامه داد تا اینکه در سال1330 باز هم متوقف شد.