رکوردم را در گینس ثبت می‌کنم

مهرداد رسولی

اینکه می‌گویند حفظ عنوان قهرمانی از کسب آن دشوارتر است، شعار و کلیشه نیست و ورزشکار‌جماعت خوب می‌داند که 16قهرمانی متوالی در مسابقات کشوری چه رکورد شگفت‌انگیزی است. صاحب چنین رکوردی سال‌هاست در ورزش ایران ناشناخته مانده و خیلی‌ها نام حسن کریمیان را هم نشنیده‌اند؛ کسی که از 24سالگی نخستین عنوان قهرمانی مسابقات کشوری را تصاحب کرده و تا امروز که در آستانه 44سالگی است به هیچ حریفی نباخته و هنوز نفر اول رده‌بندی گلف ایران است. برای همین کاپیتان تیم ملی گلف را می‌توان یک استثنا در ورزش ایران دانست و باید او را بابت استمرار در موفقیت و خلق یک رکورد دست‌نیافتنی در ورزش ایران ستایش کرد. سالی که حسن کریمیان برای نخستین بار در مسابقات کشوری گلف، قهرمان شد روی هم رفته حدود 200گلف‌باز در ایران فعالیت می‌کردند اما امروزه بالغ بر 15هزار‌نفر در این رشته ورزشی فعالیت می‌کنند و او همچنان روی سکوی قهرمانی می‌رود و حالا صاحب رکوردی است که می‌گوید برای ثبت آن در گینس به صرافت افتاده است.

  از چه زمانی وارد گلف شدید و نخستین بار قهرمانی را در چه سالی به‌دست آوردید؟
ماجرای علاقه‌مندی‌ام به گلف به زمانی مربوط می‌شود که پدرم کارمند رسمی وزارت ورزش بود و در قسمت گلف کار می‌کرد. من از بچگی کنار پدرم در مجموعه ورزشی انقلاب بودم و تنیس بازی می‌کردم. علاقه‌ام به تنیس بود اما یک روز پدرم گفت بیا و شانس خودت را در گلف هم امتحان کن. یکی،‌دو بار وارد زمین گلف شدم و توپ زدم و حس خوبی پیدا کردم. آرام‌آرام به گلف علاقه‌مند شدم و تنیس را کنار گذاشتم. آن موقع بچه‌های هم‌سن و سال من دوست داشتند سوار ماشین‌های کوچک گلف شوند و شوق راندن ماشین گلف هم مرا به سمت زمین گلف می‌کشاند. یکی،‌دو سال بعد اطرافیان پیشنهاد دادند در مسابقات گلف شرکت کنم و از همان موقع به‌مدت 6‌ماه به‌طور فشرده تمرین کردم تا به مسابقات بروم. نخستین مسابقه‌ام را باختم و چند سال طول کشید تا برای نخستین بار و در 18سالگی دو بار قهرمان مسابقات نوجوانان کشور شوم. بعد از 18سالگی هم در مسابقات بزرگسالان شرکت کردم. در 19سالگی نخستین قهرمانی بخش تیمی را به‌دست آوردم و نخستین قهرمانی بخش انفرادی را در 24سالگی کسب کردم. از آن موقع تاکنون 16بار به‌طور متوالی قهرمان کشور شده‌ام و این عنوان را در اختیار دارم.
  گلف چه جذابیتی دارد که تا 44سالگی در این ورزش مانده‌اید؟ حالا که دیگر از راندن ماشین‌های کوچک گلف خبری نیست و حتما نگاه متفاوتی به این ورزش دارید.
بگذارید یک خاطره برایتان تعریف کنم. وقتی دانش‌آموز بودم، از ساعت 3بعد از ظهر تا 8شب تمرین می‌کردم و بعد از طی کردن مسافت چند‌کیلومتری در زمین گلف رمقی برای نوشتن تکالیفم نداشتم. برای همین تکلیفم را در مدرسه انجام می‌دادم اما یک روز این کار را انجام ندادم. صبح که به مدرسه رفتم به معلم توضیح دادم و جالب اینکه معلم از من پرسید اصلا گلف چه ورزشی است؟ برای همین او را دعوت کردم تا به زمین گلف بیاید و از نزدیک با این ورزش آشنا شود. همان موقع متوجه شدم که از طریق گلف می‌توان باب آشنایی را با همه باز کرد و بی‌دلیل نیست که در همه جای دنیا می‌گویند گلف بهترین ورزش برای برقراری ارتباط و حتی بیزینس است. یک موضوع دیگر این است که ما در گلف اصلا داور نداریم. یک فردی داریم به نام مارشال که در زمینه قوانین بازی به شما کمک می‌کند. بنابراین در گلف شما باید با خودتان و بقیه روراست و صادق باشید. در این ورزش شما صداقت را تمرین می‌کنید. این جذابیت‌ها هر گلف بازی را در این ورزش نگه‌می‌دارد. باور کنید قدم زدن در زمین گلف یک مدیتیشن تمام‌عیار است. گاهی اوقات که از دوستانم دلخور و عصبانی می‌شوم، صبح زود به زمین گلف می‌آیم و چند دقیقه قدم می‌زنم تا سبک شوم. این آرامش در زندگی شخصی‌ام تأثیر مثبت گذاشت و به همین دلیل تصمیم گرفتم کل خانواده‌ام را گلف‌باز کنم. همسرم سرمربی تیم ملی گلف بانوان است، دختر 10ساله‌ام گلف بازی می‌کند و پسر 4ساله‌ام پایش به زمین گلف باز‌شده‌است.
  از چه زمانی متوجه شدید که دارید در گلف صاحب یک رکورد عجیب می‌شوید؟
واقعا نمی‌دانم ازچه زمانی در مسیر ثبت رکورد قدم گذاشتم.خیلی‌ها وقتی از بیرون به این رکورد نگاه می‌کنند تصورشان این است که در گلف بازیکن مطرح نداریم و به همین دلیل مدام قهرمان می‌شوم در حالی ‌که اینگونه نیست. در سال‌های اخیر گلفرهای خوبی شناسایی شده‌اند و در مسابقات کشوری استعدادشان را بروز داده‌اند. من یک زمانی با 15ضربه اختلاف حریفانم را می‌بردم اما در چند سال اخیر اختلاف به 3یا 4ضربه رسیده است. حالا حس می‌کنم باید بیشتر تمرین کنم چون رقبا قوی‌تر شده‌اند. اگر می‌خواهید در یک مسابقه گلف برنده شوید، روز مسابقه باید روز شما باشد. در گلف یک روز شما فوق‌العاده ظاهر می‌شوید اما یک روز دیگر توپ‌ها در زمین 60هکتاری خوب فرود نمی‌آیند. مهم این است که به‌عنوان گلفر تمرکز و اعتماد‌به‌نفس خوبی داشته باشید و مطمئن باشید که در سخت‌ترین شرایط بهترین ضربه را به توپ خواهید زد. شاید توجه به همین 2اصل و تمرین مستمر باعث شده 16بار متوالی قهرمان کشور شوم.
  16عنوان قهرمانی در مسابقات کشوری یک رکورد منحصر‌به‌فرد است. ورزشکار دیگری را سراغ دارید که حتی به این رکورد نزدیک شده باشد؟
راستش را بخواهید تا‌کنون نشنیده‌ام که ورزشکاری در یک ورزش انفرادی 16بار متوالی قهرمان شده باشد. وقتی برای سیزدهمین بار قهرمان کشور شدم برخی دوستان با تعجب می‌گفتند 13سال از نخستین قهرمانی تو گذشته است. فکر می‌کردم 13سال از عمرم را قهرمان بوده‌ام و باید به چنین موفقیتی ببالم. حالا همسرم می‌گوید 16بار قهرمان کشور شده‌ای و چنین چیزی در ورزش ایران نداریم. این حرف‌ها باعث می‌شود حواسم را بیشتر جمع کنم و دچار غرور نشوم. من از پدرم آموخته‌ام که ورزشکار باید افتاده باشد تا پیشرفت کند. در این سال‌های اخیر بیش از آنکه به رکوردم فکر کنم مشغول راه‌اندازی آکادمی گلف به قصد کشف استعدادها بوده‌ام. این آکادمی را با هزینه شخصی راه‌انداخته‌ام و علاقه‌مندان به گلف در هر سطحی که باشند می‌توانند از امکانات ما استفاده کنند. اگر ورزشکاری استعداد داشته باشد آکادمی ما این آمادگی را دارد که برایش هزینه کند تا به رده‌های بالا برسد.
  برای اینکه در این سال‌های نسبتا طولانی قهرمان کشور بمانید حتما تمرینات سنگینی انجام می‌دهید. به‌طور متوسط روزی چند ساعت تمرین می‌کنید؟
به‌طور متوسط روزی 3ساعت تمرین می‌کنم. پیاده‌روی جزو برنامه‌های ثابت تمرین است و روزی یک ساعت هم برای تصویرسازی حرکات و تکنیک‌های مختلف گلف کنار می‌گذارم. روزی 40دقیقه هم به تماشای فیلم مسابقات معتبر گلف اختصاص می‌دهم و نکات آموزشی را در فضای مجازی هم رصد می‌کنم. می‌توانم بگویم دست‌کم روزی 3ساعت با گلف درگیرم.
  در آستانه 45سالگی چه تصوری از آینده دارید؟ مثلا اینکه تا چه زمانی می‌توانید این رکورد را ارتقا بدهید؟
تمام تلاشم را می‌کنم که با تمرین و تمرکز و حفظ اعتماد‌به‌نفس این رکورد را در مرحله اول به 20عنوان قهرمانی ارتقا بدهم. رئیس فدراسیون گلف در مراسم اهدای شانزدهمین جام قهرمانی به من گفت حاضرم به کسی که سال آینده حسن کریمیان را ببرد 10میلیون تومان جایزه بدهم. در آن مراسم با شوخی به رئیس فدراسیون گفتم آن 10میلیون تومان را به‌خودم بدهید تا مسابقه را ببازم اما واقعیت این است که این رکوردم را با میلیاردها تومان عوض نمی‌کنم. دوست دارم این قهرمانی‌ها همچنان تداوم داشته باشد اما اینگونه هم نیست که سکوی قهرمانی را ملک شخصی خودم بدانم. همه گلفرهای حرفه‌ای و بااستعداد را به رقابت دعوت می‌کنم. ما بازیکنان بااستعدادی در ایران داریم. گلفرهایی در خوزستان داریم که شاید اگر امکانات من را داشتند، سال‌ها عنوان قهرمانی را تکرار می‌کردند و صاحب این رکورد می‌شدند.
  برای کسب هفدهمین عنوان قهرمانی آماده‌اید؟
متأسفانه به‌دلیل شیوع کرونا به‌احتمال فراوان مسابقات کشوری برگزار نخواهد شد اما با تمام قوا برای مسابقات سال آینده و کسب هفدهمین عنوان قهرمانی تمرین می‌کنم، اگرچه می‌دانم خیلی سخت است. گلف ورزشی است که در آن یک حرکت اشتباه، ورزشکار را 2ضربه عقب می‌اندازد.
  پس فعلا به خداحافظی با گلف فکر نمی‌کنید؟
گلفرهای حرفه‌ای تا 90سالگی هم می‌توانند بازی کنند. البته پیش‌بینی من این است که تا 55سالگی یعنی تا 10سال دیگر در مسابقات کشوری بازی کنم و قهرمان شوم. بعد از آن قصد دارم در گلف آماتورها و در رده پیشکسوتان که مختص گلفرهای بالای 55سال است بازی کنم.
  به ثبت این رکورد در گینس فکر کرده‌اید؟
تا‌کنون به این موضوع فکر نکرده بودم اما حالا که صحبت از ثبت رکورد به میان آمده پیگیر خواهم شد تا اگر افتخاری است به نام کشورم ثبت شود. البته این امکان وجود دارد که زمین گلف غیراستاندارد مجموعه ورزشی انقلاب مانع ثبت رکورد شود اما تلاشم را خواهم کرد.
  شما همزمان به‌عنوان سرمربی تیم ملی گلف هم فعالیت می‌کنید و شاگردان زیادی تربیت کرده‌اید. فوت‌و‌فن قهرمان شدن در مسابقات کشوری را به شاگردان‌تان یاد می‌دهید یا اینکه می‌خواهید در انحصار خودتان بماند؟
در این سال‌ها خیلی‌ها از جمله رئیس و دبیر فدراسیون گلف این سؤال را از من پرسیده‌اند که همه تکنیک‌ها را به شاگردان خودت یاد‌می‌دهی؟ در پاسخ به همه دوستان می‌گویم صددرصد همینطور است؛ چون اگر در گلف تکنیک را بدانید اما اعتماد‌به‌نفس نداشته باشید فایده‌ای ندارد. پس برای یاد دادن تکنیک باید اعتماد به نفس شاگردانم را بالا ببرم. به‌عنوان سرمربی تیم ملی هر دو مورد را به شاگردانم انتقال می‌دهم.اگر تیم ملی ایران در یک تورنمنتی قهرمان شود افتخارش برای من خیلی بیشتر از قهرمانی در مسابقات کشوری است.
  شاگردی داشته‌اید که در آینده بتواند جای شما را بگیرد و قهرمان کشور شود؟می‌خواهیم بدانیم تاکنون از جانب کدام بازیکن به‌عنوان رقیب احساس خطر کرده‌اید؟
بین بچه‌های تیم ملی گلفرهای خوبی داریم که حرف‌های زیادی برای گفتن دارند. مثل سجاد کرم‌پور، ابراهیم نوری، سعید براتی و محمود جزئی که جزو گلفرهای خوب کشور است و چند رقابت نزدیک با هم داشته‌ایم که در نهایت با اختلاف یک یا دو ضربه او را برده‌ام.
  چه آینده‌ای را برای گلف ایران پیش‌بینی می‌کنید؟
ما سال‌هاست که برای معرفی گلف به عموم و کشف استعدادها تلاش می‌کنیم. من به اتفاق مسئولان فدراسیون همه تلاش‌مان را کرده‌ایم اما واقعیت‌ها را هم باید در نظر گرفت. ما در مجموعه ورزشی انقلاب یک زمین گلف داریم که با گذشت زمان از حالت استاندارد خارج شده است. می‌دانم اختصاص زمین 70-60 هکتاری به گلف و نگهداری آن کار سختی است اما از وزارت ورزش می‌خواهم  بودجه‌ای برای ایجاد زیرساخت‌های این رشته ورزشی اختصاص بدهد تا در آینده گلفرهای بیشتری داشته باشیم. آینده را نمی‌توان پیش‌بینی کرد چون در این شرایط اقتصادی گلف بازی کردن آسان نیست.
  الان گلف بازی کردن برای یک نوجوان چقدر هزینه دارد؟
واقعیت این است که با دلار 20 هزار تومانی نمی‌توان تجهیزات گلف را وارد کرد. حتی اگر وزارت ورزش هم واردات این تجهیزات را از پرداخت گمرکی معاف کند، گره‌ای از کار ما باز نخواهد شد. الان هر توپ گلف یک دلار قیمت دارد. قیمت ست کامل گلف هم زیر 3هزار دلار نیست. اگر این قیمت‌ها را به ریال تبدیل کنید متوجه خواهید شد که گلف چه راه سختی پیش‌رو دارد.
  در آستانه 45سالگی و بعد از 16عنوان قهرمانی چه آرزویی دارید؟
یکی از آرزوهایم این است که وقتی در تاکسی می‌نشینم و با مردم هم‌صحبت می‌شوم گلف را بشناسند نه اینکه این ورزش را با چوگان اشتباه بگیرند یا تصور کنند درباره کارخانه خودروسازی گلف صحبت می‌کنم. گاهی اوقات برای اینکه مردم را با این ورزش آشنا کنم باید حسابی توضیح بدهم. در این مواقع یک توپ گلف به آنها می‌دهم و می‌گویم در اینترنت سرچ کنید تا با این ورزش آشنا شوید.



بیرانوند باید گلف بازی کند 
کسی بهتر از کاپیتان و سرمربی تیم ملی گلف نمی‌تواند درباره تأثیر این ورزش در افزایش تمرکز و موفقیت ورزشکاران سایر رشته‌ها صحبت کند. حسن کریمیان معتقد است بسیاری از ورزشکاران موفق دنیا بخشی از وقت تمرین‌شان را در زمین گلف سپری می‌کنند اما این موضوع بین ورزشکاران ایرانی مغفول مانده است؛«خوابگاه بچه‌های تیم ملی فوتبال در سال‌های نه چندان دور در همسایگی زمین گلف مجموعه ورزشی انقلاب بود و در آن مقطع بسیاری از بازیکنان تیم ملی سری هم به زمین گلف می‌زدند. از بازیکنان آن موقع چندبار با کریم باقری همبازی شدم و سعی کردم پای علی کریمی را هم به زمین گلف باز کنم اما نشد. علی دایی هم چندبار به اینجا آمد و گلف بازی کرد اما به‌دلیل مشغله‌های فراوانی که دارد فرصت دوباره‌ای پیدا نکرد. چند وقت پیش فیلمی در اینستاگرام دیدم که بچه‌های تیم ملی فوتبال را در حال گلف بازی کردن نشان می‌داد. بین بازیکنان تیم ملی، علیرضا بیرانوند را می‌دیدم که خیلی شاداب بود. من می‌خواهم از بیرانوند بپرسم تمرین در زمین گلف چقدر به آرامش و تمرکزش کمک کرد؟» رکورددار قهرمانی در مسابقات گلف یک توصیه هم برای ورزشکاران سایر رشته‌ها دارد: «به‌عنوان کسی که بیش از 3دهه در زمین گلف، ورزش و زندگی کرده به همه ورزشکاران ملی توصیه می‌کنم برای تمرکز و آرامش، گلف بازی کنند. از احسان حدادی، پرتابگر تیم ملی دوومیدانی که نایب‌قهرمان المپیک است می‌توانم به‌عنوان یک الگوی موفق نام ببرم. رونالدو هم یک نمونه خارجی است که برای افزایش تمرکز روزی یک ساعت گلف بازی می‌کند. یک گلف باز همه هیجانات درونی و گاهی همه عصبانیت‌هایش را با ضربه‌ای که به توپ می‌زند تخلیه می‌کند. منصور بهرامی، تنیسور مطرح ایرانی و اسطوره تنیس این روزها گلف بازی می‌کند و در یکی از مصاحبه‌هایش گفته‌ ای کاش 40سال قبل گلف بازی می‌کردم! حتی بیل گیتس هم بارها گفته که گلف بازی کردن در موفقیت‌هایش نقش پررنگی داشته است. پیشنهاد من به همه ورزشکارها این است که به جای تمرین در پارک و پشت‌بام بیایند و از این امکاناتی که در مجموعه ورزشی انقلاب ‌وجود دارد استفاده کنند». در روزهای شیوع کرونا، حسن کریمیان گلف را ورزشی مطلوب می‌داند چرا که در فضای باز و با رعایت کامل فاصله اجتماعی انجام می‌شود. آنطور که کاپیتان تیم ملی گلف می‌گوید این ورزش در فضای سبز 50تا 60هکتاری و در فضای باز انجام می‌شود. گلفرها در فاصله 6متری یکدیگر بازی می‌کنند و در روزهای شیوع کرونا، گلف بهترین ورزش است.


همسرم مسابقاتم را آنالیز می‌کند 
گلف‌بازی که نزدیک به 2دهه، نفر اول گلف ایران بوده و رکورد‌دار قهرمانی در مسابقات کشوری است را چه‌کسی می‌تواند تمرین بدهد؟ این سؤالی است که فقط حسن کریمیان می‌تواند به آن پاسخ بدهد. کاپیتان و سرمربی تیم ملی گلف درباره نقش همسرش در طراحی تمریناتش می‌گوید:«همسرم نگار صیادی، سرمربی تیم ملی گلف بانوان است و مسئولیت آنالیز تمرینات و مسابقات مرا بر عهده دارد. گلفری در حد من اگر یک تکنیک را اشتباه آموزش ببیند به سختی می‌تواند آن را تصحیح کند و به همین دلیل آنالیز تمرین و مسابقه برایم اهمیت فراوانی دارد. همسرم با حساسیت دو‌چندانی این کار را انجام می‌دهد و بخشی از موفقیتم را مدیون او هستم». گلفر تیم ملی یک همبازی و به قول معروف حریف تمرینی اختصاصی هم دارد؛« من و همسرم هفته‌ای 2 بار گلف بازی می‌کنیم و فیلم این دو بازی را بارها در خانه آنالیز می‌کنیم که تاکنون نتیجه خوبی برای من داشته داست. ما معمولا در خانه درباره گلف صحبت می‌کنیم و گاهی اوقات به اتفاقات روز مسابقه هم کشیده می‌شود. مسابقات گلف در ایران در 2 یا 3 راند برگزار می‌شود. یک‌بار در راند اول مسابقات کشوری خیلی بد بازی کردم و در یک‌قدمی شکست بودم. در ورزش گلف فاصله یک ضربه‌ای با رقبا هم زیاد است اما من در آن مسابقه 5ضربه عقب افتاده بودم. آن روز حدود 5ساعت با همسرم درباره اتفاقات حین مسابقه حرف زدیم و تمرین ذهنی انجام دادیم. همین صحبت‌ها باعث شد در راند بعدی مسابقه نه‌تنها 5ضربه را جبران کنم بلکه با اختلاف 10ضربه حریفم را ببرم و در نهایت قهرمان کشور شوم. باید از همسرم تشکر کنم؛ چرا که سهم زیادی در موفقیت‌های ورزشی من داشته است».



یکی از آرزوهایم این است که وقتی در تاکسی می‌نشینم و با مردم هم‌صحبت می‌شوم گلف را بشناسند نه اینکه این ورزش را با چوگان اشتباه بگیرند یا تصور کنند درباره کارخانه خودروسازی گلف صحبت می‌کنم