سالن‌داری جان می‌گیرد

سعید مروتی 

سینماداری به‌تدریج به‌عنوان حرفه و سینما به‌عنوان محلی برای کسب درآمد به‌تدریج جان می‌گیرد. چراغ اول در سال۱۳۰۸ با افتتاح سینمای تابستانی تهران در خیابان سپه روشن می‌شود. فیلم افتتاحیه هم «هرویین»(هارولد تایلور) است که به نوشته روزنامه‌ها نمایش‌اش با استقبال مواجه می‌شود. تعداد سینماهای تهران و شهرستان‌ها از سال۱۳۰۸ به بعد افزایش قابل توجهی می‌یابد. از جمله سینماهای ایران، ملی، فردوسی و مایاک در تهران و اکباتان همدان و فردوسی شیراز که در همین سال افتتاح می‌شوند. یک سال بعد مجله سینما و نمایشات در نخستین شماره‌اش به موضوع سینماهای جدید التأسیس تهران می‌پردازد؛«در سال۱۳۰۸ چند سالون عالی در طهران بنا گردید که جمعا گنجایش چندین هزار نفر تماشاچی دارند. ازجمله سالون سینمای ایران در لاله‌زار و سینمای مایاک (دیده‌بان) که توسط آقای ربیع‌زاده بنا شده و مدیریت سینمای آن را مسیو گریشا ساقفار لیدز عهده‌دار است. و بالاخره بزرگ‌ترین سالون طهران، سالون سینما سپه که گنجایش بیش از هزار و صد نفر را دارد که با مخارج هنگفتی توسط آقای میرزا علیخان وکیلی تاسیس و بنا گشت». در این دوران تبلیغات شفاهی رواج داشت. نوازندگان دم سینماها هنرنمایی می‌کردند و جارچیان در خیابان‌ها.