بیمارستان در اراضی جمشیدآباد

امیر حمیدی‌نوید

سال1297 شمسی است و با وجود راه‌اندازی مدرسه طب و استقلال آن از تشکیلات دارالفنون، اداره صحیه پایتخت کماکان پاسخگوی نیاز بیماران نیست و توانایی آموزش بالینی به دانشجویان را نیز ندارد. وجود همین دو مشکل برای دولت وقت کافی بود که به صرافت احداث بیمارستانی بیفتد تا هم مکانی مناسب برای آموزش باشد و هم اداره صحیه بتواند توانایی پاسخگویی به نیاز بیماران را در خود ببیند.
در سال1308زمینی از اراضی منطقه جمشیدآباد از فیروز میرزا فرمانفرما خریداری شد و اداره صحیه و وزارت دارایی به‌عنوان متولیان مسئول ساخت بیمارستان تعیین می‌شوند. این مرکز درمانی ابتدا بیمارستان 500تختخوابی نامگذاری و سپس با افزایش ظرفیت به 1000تختخواب؛ از آن با نام معروف بیمارستان هزارتختخوابی یاد می‌شود.
هر چند نخستین مناقصه ساخت بیمارستان در سال1308منتشر می‌شود، اما تا سال1315عملا اقدام خاصی برای ساخت بیمارستان انجام نمی‌شود و نهایتا با مهندسی آلمانی به‌نام ارنست کپ قراردادی برای تهیه نقشه‌های ساختمان منعقد و براساس آن مقرر می‌شود بیمارستان ظرف 2سال آینده به بهره‌برداری برسد؛ اما به‌دلیل عدم‌توانایی شرکت آلمانی و نیز شروع جنگ جهانی دوم و ورود متفقین به ایران، کار ساخت متوقف می‌شود. بیمارستان نیمه‌کاره مانده تا سال‌1325در تصرف نیروهای متفقین است و تنها با خروج قوای اشغالگر از کشور و تامین تجهیزات و منابع مالی از طرف دولت است که بیمارستان سرانجام به بهره‌برداری می‌رسد و وضعیت درمان و بهداشت سر و شکل بهتری به‌خود می‌گیرد. این بیمارستان 1000تختخوابی با نام - پهلوی سابق و امام‌خمینی(ره) فعلی- همچنان پذیرای بیماران در آستانه قرن جدید است.