شکست برنامه‌های ردیابی مخاطب در مبارزه با کرونا

برنامه‌های ردیابی بیماران کووید-19نقش مهمی در نحوه برخورد برخی از کشورها با شیوع این بیماری داشته اما تاکنون تأثیر آن محدود بوده است. این برنامه‌ها به افرادی که در تماس مستقیم و نزدیک با بیماران کووید-19هستند، هشدار می‌دهد و به این ترتیب آنها را نسبت به انجام آزمایش و قرنطینه آگاه می‌کند.
به گزارش cnbc، این برنامه‌ها ابتدا به‌عنوان بخش مهمی از برنامه‌های برخی کشورها در برداشتن محدودیت‌های اجتماعی به‌کار گرفته شد. به‌عنوان مثال در انگلیس، در جلسات روزانه ویروس کرونا به‌طور مرتب برای شرح حال روزانه به این برنامه‌ها ارجاع می‌شد اما اکنون دولت دیگر اهمیت چندانی به آنها نمی‌دهد، بنابراین می‌شود گفت این برنامه‌ها نیازمند بازنگری اساسی است.
بسیاری از این برنامه‌ها به فناوری بلوتوث متکی هستند و زمانی که 2نفر که دارای گوشی هوشمند هستند، به یکدیگر نزدیک می‌شوند اعلان‌های خود را ارسال می‌کند. برخی از آنها حتی داده‌های مکان را از طریق GPS ردیابی می‌کند. اما در اوایل توسعه چنین پلتفرم‌هایی، برخی نگرانی‌های عمده در مورد حریم خصوصی افراد به‌وجود آمد. به این ترتیب گوگل و اپل وارد ماجرا شدند. در‌ ماه آوریل، این دو شرکت تصمیم گرفتند که چارچوبی «غیرمتمرکز» را برای برنامه‌های ردیابی مخاطب در نظر بگیرند؛ باهدف محافظت از اطلاعات کاربران و اطمینان از عملکرد درست برنامه حتی پس از سفر.
 گوگل این مورد به‌طور ناگهانی سیستمی طراحی کرد تا آشکارا برای اطمینان از حفظ حریم خصوصی به مردم تعهد دهد.
مایکل ویل، مدرس حقوق معنوی و سیستم‌های دیجیتال در کالج دانشگاه لندن می‌گوید: آنها سیستمی ایجاد کرده‌اند که می‌تواند بدون اینکه به اعتماد مخاطب درباره استفاده غیرقانونی از اطلاعات شخصی‌اش خدشه‌ای وارد کند، برای ردیابی اطرافیان او مورد استفاده قرار گیرد. اینکه آیا هر یک از این برنامه‌ها برای مقابله با ویروس جدید مفید هستند هنوز مشخص نشده است.
در ‌ماه می ‌در گزارشی اعلام شد که ایسلند به بیشترین نفوذ در برنامه‌های ردیابی ویروس دست یافته است و 38 درصد از جمعیت 364000 نفری ساکن این کشور این برنامه‌ها را روی گوشی‌های هوشمند خود نصب کرده‌اند. اما برنامه ایسلند که داده‌های GPS افراد را جمع‌آوری می‌کرد یک «تغییر‌دهنده بازی» نبود. 
به گفته محققان دانشگاه آکسفورد برای مؤثر بودن برنامه ردیابی مخاطب 60 درصد از جمعیت یک کشور باید آن را نصب کنند.
استفانی هیر، محقق مستقل فناوری می‌گوید: تا به امروز هیچ کشوری در جهان وجود نداشته  که بتواند به یک برنامه موفق در این زمینه اشاره کند و بگوید: این یک تغییر‌دهنده بازی بوده است. در سنگاپور که به‌عنوان پیشگام در توسعه فناوری ردیابی مخاطب شناخته می‌شود، حدود 2.1میلیون بار دانلود برنامه انجام شده است؛ این یعنی تنها 31درصد از جمعیت این کشور. اگرچه به‌نظر می‌رسد اقدامات ردیابی دیجیتال در کشورهایی مانند چین و کره‌جنوبی به کنترل شیوع بیماری کمک کرده است اما منتقدین می‌گویند که این فناوری‌ها به ضرر حفظ حریم خصوصی بوده‌اند.
راها راشا عبدالرحیم، معاون مدیر بخش فناوری عفو بین‌الملل درباره گوگل و اپل می‌گوید: شما یک وضعیت عجیب دارید، شرکت‌ها نوع اقدامات حفظ حریم خصوصی را که باید برای ردیابی مخاطب درنظر گرفته شوند به شما دیکته می‌کنند. این یک اتفاق جالب است زیرا قدرت غول‌های فناوری را به شما نشان می‌دهد و در نهایت ما باید به اراده آنها متکی باشیم تا اقدامات امنیتی را اعمال کنند.
با این حال مدل اپل و گوگل هنوز هم در بسیاری از کشورها در تلاش برای پیشرفت هستند. در آمریکا، فقط 3ایالت اعلام کرده‌اند که از نرم‌افزار شرکت‌های فناوری برای توسعه برنامه‌های ردیابی خود استفاده می‌کنند. تاکنون هیچ نشانه‌ای از تلاش برای معرفی این فناوری در سطح فدرال وجود ندارد.
با این حال مدل اپل و گوگل محدودیت‌های خود را دارد. به‌عنوان مثال این نگرانی وجود دارد که اتکای به بلوتوث به‌جای ردیابی موقعیت مکانی به‌دلیل دامنه تشخیص، منجر به ایجاد سیل مثبت کاذب شود. با وجود این طرفداران حفظ حریم خصوصی این را بهترین گزینه موجود برای برنامه‌های ردیابی مخاطب می‌دانند.
برای اینکه این برنامه‌ها بتوانند کار کنند متخصصان معتقدند که باید بخشی از یک استراتژی گسترده سلامت و بهداشت باشد که شامل آزمایش‌های گسترده و اقدامات سختگیرانه از راه دور جسمی است. برنامه آلمان - که رویکرد اپل-گوگل را اتخاذ کرده است – بیش از سایر برنامه‌ها آینده‌دار به‌نظر می‌رسد چرا که 14میلیون نفر از زمان آغاز به‌کار این برنامه در‌ ماه گذشته آن را روی گوشی هوشمند خود نصب کرده‌اند.
عبدالرحیم می‌گوید: برنامه‌های ردیابی مخاطب باید بخشی از یک برنامه درمانی گسترده‌تر شامل آزمایش متداول و دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی کافی باشد و نمی‌توان به‌عنوان یک راهکار راهبردی به آن اطمینان صرف کرد.


رکوردشکنی ایسلندی‌ها
در ‌ماه می و ‌در گزارشی اعلام شد که ایسلند به بیشترین نفوذ در برنامه‌های ردیابی ویروس دست یافته است و 38درصد از جمعیت 364000 نفری ساکن این کشور این برنامه‌ها را روی گوشی‌های هوشمند خود نصب کرده‌اند، اما برنامه ایسلند که داده‌های GPS افراد را جمع‌آوری می‌کرد یک «تغییر‌دهنده بازی» نبود