با شما، برای شما

قرار است بنویسید... کوتاه اما بنویسید... ساده، روان، راحت... از خیلی پیش از اینها بنا داشتیم فضایی را فراهم کنیم تا صحبت‌ها، دیدگاه‌ها، ایده‌ها، انتقادها، اعتراض‌ها و پیشنهادهای شما بی‌واسطه به صفحه ما راه پیدا کند. در حقیقت هدف اصلی ما تدارک یک صفحه بود (و البته هنوز هم هست) اما ترجیح دادیم که آرام آرام و ستون به ستون پیش برویم و قدم‌هایمان را هر روز محکم‌تر کنیم و بعد پنجره‌ای بزرگ‌تر را به روی شما بگشاییم.
برای همین، اگر نگاه و دیدگاه خاصی دارید... اگر موضوع و مسئله‌ای دغدغه ذهنی شماست... اگر نسبت به موردی انتقاد یا اعتراضی دارید... اگر فکر می‌کنید که باید توجه جامعه یا مسئولان را به نکته یا موضوعی جلب کنید... اگر پیشنهاد مشخصی برای حل مشکلی دارید... اگر نسبت به برخی تصمیم‌ها، برنامه‌ها و... در موضوعات مختلف شهری، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و...  نظر موافق یا مخالف دارید، آستین بالا بزنید و همینطور که در تاکسی یا اتوبوس نشسته‌اید یا در جمع و محفل دوستانه یا خانوادگی مشغول گپ‌وگفت هستید یا روی مبل و جلوی تلویزیون و یا حتی توی تختخواب لم داده‌اید، آنچه را در ذهنتان می‌گذرد و می‌خواهید آن‌را برای دیگران به اشتراک بگذارید، در قالب یک متن کوتاه بنویسید و برای ما پیامک کنید، تا بقیه خوانندگان روزنامه و مردم و همینطور مسئولان، این نظرات و دیدگاه‌ها را ببینند و بدانند و بخوانند و شاید همین اتفاق، سبب خیر و منشأ یک حرکت تازه و مؤثر شود.
ادب و اخلاق اجتماعی، همان گذرنامه یا مجوز ورود و انتشار دیدگاه‌ها و نظرات شماست که ما هم خیلی روی آن تأکید داریم و مطمئنیم که شما هم به آن باور دارید و موقعیت ما را در انتشار آنها درک می‌کنید! اتفاقا همین ادب و اخلاق است که راه را برای رسیدن به آن بالاها هموار می‌کند. قرار است برای رساندن این نظرات، دیدگاه‌ها و ایده‌های شما به دیگران با هم همدست شویم؛ مهم همین بزرگراه یکطرفه است، البته این بار از پایین به بالا؛ بدون توقف، مستمر و مستدام.  در ابتدای این همراهی، با نظرات و دیدگاه‌های شما در قالب موضوعات آزاد شروع می‌کنیم، اما قرار نیست در این نقطه متوقف بمانیم؛ فکرهای دیگری هم داریم و بنا داریم که خیلی زود با طرح موضوع‌های هفتگی، جای شما را خیلی بیشتر از قبل در صفحات روزنامه باز کنیم و از صحبت‌ها و نظرات و دیدگاه‌های شما صفحه‌ای را شکل بدهیم که متعلق به‌خود شماست و قرارنیست پای مسئولی به آن باز شود!  برای گرفتن نظرات و پیام‌های شما یک شماره تلفن همراه و نام کوچکتان کافی است. البته ما چند عدد میانی آن شماره را ستاره‌دار می‌کنیم تا فقط خودتان بدانید و بس... بدون نام‌خانوادگی، شهر یا... .
پس بی‌آب و تاب با همان لحن و ادبیات خودتان بنویسید...  قرار هم همین است؛ بنویسید... ساده و کوتاه... رُک و راست.
 پیامگیر ما با شماره 09023828491 در تمام طول شبانه‌روز آماده دریافت پیام‌ها، نظرات و دیدگاه‌های شماست.
****
  9961* * * 0901– علی محمد:
اگه قرار باشه که دلار به 22هزار تومان برسه و بعد به قول رئیس بانک مرکزی با تلاش و مداخله این بانک، جلوی نوسان قیمت‌ها گرفته بشه و نرخ‌ها به ثبات برسه و  در قیمت 20هزار تومان تثبیت بشه، یعنی دقیقاً هیچ تلاشی برای کاهش قیمت‌ها و نگرانی خانواده‌ها و کاهش بار اضافه روی دوش مردم نشده و دقیقاً با این کار مقصود مورد نظر بانک مرکزی یا دولت برای افزایش قیمت ارز و جمع کردن ریال بیشتر از دست مردم محقق شده!  این سناریو سال‌هاست که داره اجرا میشه و همیشه بعد از ملتهب کردن بازار توسط این و آن، قیمت مورد نظر، روی نزدیکترین قیمت به بالاترین قیمت‌های بازار برای یک دوره نسبتاً کوتاه آروم می‌گیره و از نوسان شدید می‌افته و بعد از مدتی دوباره روز از نو روزی از نو! اما معلوم نیست چرا بعد از مداخله در بازار برای آروم کردن و ثبات نرخ‌ها به بهانه حمایت از مردم قیمت‌ها به قیمت‌های قبل از التهاب برنمی‌گرده؟ چرا دلار 4هزار تومانی بعد از التهابات و رسیدن به نرخ‌های 9هزار تومان یا بیشتر بعد مداخلات و بگیر و ببندها به 4هزار تومان برنگشت؟! چرا دلار 8هزار تومانی بعد از التهابات و رسیدن نرخ‌ها به بیش از 16هزار تومان و مداخلات پس از آن به 8هزار تومان برنگشت؟ چرا حالا بعد از التهابات اخیر و افزایش نرخ دلار از حدود 15یا 16هزار تومان در اوایل سال و عبور از مرز 20هزار تومان، بعد از اولتیماتوم‌های مختلف و مداخلات بانک مرکزی و... دوباره مثلاً به 16هزار تومان برنمی‌گرده؟! به‌نظر من هم صورت مسئله و هم جواب‌های اون خیلی تکراری شده و مردم هم دست مسئولان رو خوندن. مطمئناً با ادامه این وضعیت باید همچنان منتظر اجرای سناریو‌های تکراری و ادامه دار در دوره‌های مختلف در این بازار باشیم.که ظاهرا پایانی هم برای اون متصور نیست.

  5418* * * 0912– سرور:
سال‌هاست که تعاونی‌های مسکن ادارات، سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها با شراکت اعضا و تعیین و اختصاص زمین در داخل یا خارج از محدوده شهرها تشکیل شده و قرار بوده تا با تأمین مسکن برای گروه‌های زیادی از کارمندان و کارگران، هم مشکل خانه دار شدن این قشر برطرف و هم از اجاره‌نشینی و مشکلات بی‌پایان مترتب بر آن برای این افراد جلوگیری شود. ضمن اینکه با ساخت و تامین مسکن از طریق این تعاونی‌ها از یک طرف تمامی فعالیت‌ها و صنایع مرتبط با تولید مسکن رونق بیشتری می‌یابد و به اشتغال بیشتر در این بخش کمک می‌کند و هم از رکود و رخوت در این بخش‌ها جلوگیری می‌شود و چرخه اقتصادی این صنعت با رونق و سرعت بیشتری به راه خود ادامه می‌دهد. اینکه چرا هنوز بعد از گذشت چند سال و بعضاً بیش از ١٠ یا ٢٠ سال همچنان این تعاونی‌ها راکد مانده‌اند و هیچ‌گونه فعالیت درخور توجهی نداشته‌اند و تشکیل آنها منجر به ساخت و تامین مسکن کارکنان نشده و مشکلات گذشته همچنان ادامه دارد سؤال مهمی است که پاسخ قابل‌قبولی به آن داده نشده است و یا لااقل ما از آن بی‌خبریم. ورود سازمان بازرسی کل کشور و قوه قضاییه به این موضوع با توجه به جایگاه آن قوه و همچنین سازمان ثبت اسناد که زیر مجموعه این قوه محسوب می‌شود، می‌تواند در این زمینه راهگشا و کارگشا باشد تا از پراکنده کاری و اجرای طرح‌های مقطعی و کم اثر چه از سوی دولت یا سایر نهادها جلوگیری شود.