مجلس به جای تخریب قانون بگذارد

داریوش قنبری _  نماینده پیشین مجلس

یکی از وظایفی که نمایندگان مجلس براساس قانون اساسی دارند نظارت بر عملکرد دولت و وزراست، ولی این عملکرد در راستای قوانینی است که آنها تصویب می‌کنند. مجلس وظیفه مهم‌تری دارد و آن قانونگذاری است. با وجود اینکه بیش از یک‌ماه از عمر مجلس یازدهم گذشته، ظاهرا نمایندگان تنها دنبال این هستند که عملکرد نظارتی خودشان را نشان دهند و تاکنون شواهدی در ارتباط با برنامه‌های قانونگذاری آنان مشاهده نشده است.

مجلس ابتدا باید قوانینی را تصویب کند و بعد اگر ایرادی در اجرای آن قوانین بود، دولت و مسئولان اجرایی را مورد بازخواست و سؤال قرار دهد، اما اینکه هنوز قانونی تصویب نشده، به رئیس دولت، کابینه و مسئولان اجرایی بتازند، عملکرد ویژه‌ای محسوب نمی‌شود. در خارج از مجلس هم بهتر از مجلسی‌ها، تبلیغات منفی و مخرب نسبت به دولتی‌ها وجود دارد. تفاوتی که مجلس با منتقدان خارج از خود دارد این است که مجلس باید نگاه ایجابی داشته باشد، قانون تصویب کند و برای حل مشکلات کشور طرح دهد. آن وقت اگر طرح اجرا نشد، مسئولان اجرایی را به چالش بکشند و از آنها مسئولیت بخواهند. سؤالی که از مجلس وجود دارد این است که کدام قانون و تصمیمی را در جهت حل مشکلات کشور اتخاذ کرده‌اند که دولت آنها را اجرا نکرده است؟ از ابتدای شکل‌گیری این مجلس قابل پیش‌بینی بود که نوعی نگاه تخریبی را نسبت به دولت در پیش گیرد و همین نگاه تخریبی نیز در پیش گرفته شده است. نوعی تبلیغات  منفی علیه دولت میان نمایندگان مجلس مشاهده می‌شود و در نطق‌هایی که در همین مدت کم صورت گرفته است، این تبلیغات منفی نمود واضحی دارد.
انتظار از مجلس یک نگاه ایجابی است. زیر سؤال بردن وزرا و فحش و ناسزا دادن به برجام دردی را دوا نمی‌کند. بسیاری از کسانی که در همین مجلس نشسته‌اند، کسانی هستند که مخالف برجام بوده‌اند و نگرانی خودشان را با پیش کشیدن بحث دلواپسی نشان دادند. برجام در نتیجه دلواپسی‌های داخلی و متغیر روی کار آمدن ترامپ به شکست انجامید و می‌توان گفت هر دوطرف به هدف مشترک‌شان رسیدند.
آنچه که برای برخی نمایندگان دارای اهمیت است، نگاه انتخاباتی سال آینده‌شان است و در کل هدف‌شان حل مسائل و مشکلات کشور نیست. آنها احساس می‌کنند هرچه بیشتر دولت را تخریب کنند، در این مسیر بیشتر برنده می‌شوند. اما این نکته را باید درنظر داشته باشند که مشارکت در این انتخابات به حداقل ممکن رسیده است و در تاریخ انقلاب سطح مشارکتی پایین‌تر از این را سراغ نداشته‌ایم.
نمایندگان باید بگویند برنامه‌آنها برای ایران بدون برجام چیست؟ آنها برنامه‌ خود را بگویند و دولت هم موظف است برنامه آنها را اجرا کند. قطعا برنامه نمایندگان از سوی دولت اجرا خواهد شد. تبلیغات مخرب مجلسی‌ها با نگاه انتخاباتی به سال1400 است. نمایندگان مجلس یازدهم بهتر است بیشتر از این باعث یأس و ناامیدی در میان جامعه و مردم نشوند. مشکلات به اندازه کافی در کشور وجود دارد و نیاز به مورد اضافه‌ای نیست. دولتی که درآمدهای ارزی خود را به‌خاطر تحریم‌ها از دست داده و اخیرا مشکلات کرونا نیز بر آن اضافه شده است، چه می‌تواند بکند؟ هرگونه ناهماهنگی با دولت و نگاه تقابلی در شرایط فعلی قطعا به وخامت اوضاع کمک خواهد کرد. روزبه‌روز بی‌ثباتی اقتصادی در شکل کاهش ارزش پول ملی آزاردهنده‌تر می‌شود و هر فردی که الفبای سیاست و اقتصاد را بداند، می‌فهمد که این اتفاقات ربطی به عملکرد مدیران دولتی ندارد و ناشی از متغیری است که عموما از بیرون بر دولت تحمیل شده است.
کسانی که مدعی هستند دولت بهتر از این می‌تواند کار کند، اشکالی ندارد که در مجلس تصمیم بگیرند و دولت را مکلف به اجرا کنند. مجلس اگر دنبال نگاه تبلیغاتی و انتخاباتی برای سال آینده است، نگاه ایجابی بهتر جواب خواهد داد. آقای روحانی طبق قانون کاندیدای دوره بعد نخواهد بود و ضرورتی وجود ندارد که مجلس بیش از این به تبلیغات مخرب علیه دولت بپردازد. انتظار می‌رود مردم را بیشتر از این دلسرد نکنند و با ایجاد روحیه مثبت در مردم در حل مشکلات به کمک آنها بیایند.