سینمای هنری، مستقل یا هر اسمی که روی آن بگذاریم برخلاف بسیاری از قضاوت‌ها و تحلیل‌های یکجانبه و کلی نگر که سینما را فقط فیلم‌های جریان اصلی و بدنه می‌داند ظرفیت‌های بسیاری برای عرضه و جذب مخاطب در سراسر جهان دارد؛ ظرفیت‌هایی که در طول 30سال گذشته فیلم‌های ایرانی برای معرفی خود به جهان تنها بخشی از آنها را مورد بهره‌برداری قرار داده و انبوهی افتخار و توجه را جلب کردند.
در سال 96گروه سینمایی هنروتجربه به عضویت کنفدراسیون جهانی هنروتجربه درآمد.کنفدراسیون بین‌المللی سینمای هنر و تجربه در سال ۱۹۵۵ در توسز؛ مجمع سینمای هنری آلمان، فرانسه، سوئیس و هلند تشکیل شد و این حرکت منجر به حمایت از جریان تولید سینمای با کیفیت هنری و نیز مجموعه سینماهای نمایش‌دهنده این نوع از فیلم‌ها شد. این کنفدراسیون مورد حمایت اتحادیه اروپا و یونسکو و نهادهای ملی کشورهای مختلف است. در همین زمینه محمد اطبایی پخش‌کننده جهانی سینمای ایران درباره ظرفیت پخش سینمای فیلم‌های هنری و مستقل در دنیا با سایت هنروتجربه گفت‌وگویی انجام داده است. او در این ارتباط به میزان مخاطبان این نوع سینما در اروپا اشاره داشته است: «سینمای هنری در غالب کشورهای اروپایی، بین ۱۰ تا ۲۵ درصد مخاطبان را که حدود ۱۰۰ میلیون تماشاگر می‌شود، به‌خود اختصاص داده است؛ هر چند این ظرفیت هم‌اکنون به فیلم‌های اروپایی و تولید مشترک کشورهای اروپایی تعلق دارد اما بسترهای لازم برای نمایش فیلم‌های هنری آسیایی، آفریقایی، آمریکای لاتین و سینمای مستقل آمریکا وجود دارد. بنا به اعلام سایت این کنفدراسیون، هم‌اکنون ۱۹۰۷ عضو از ۳۷ کشور جهان با بیش از ۴ هزار پرده سینما به سینمای هنر و تجربه اختصاص دارد.»
او درباره تأثیر حضور در نهادهای بین‌المللی هم اشاره داشته است:«تردیدی نیست که عضویت در نهادهای بین‌المللی به ارتقای سینمای ملی ایران کمک بسیاری کرده اما به شرطی که این عضویت تنها به پرداخت حق عضویت سالانه و منحصر شدن دایره ارتباطی این نهادهای جهانی با «تنها یک نفر» نماینده سینمای ایران محدود نشود و با تشکیل کارگروه‌های حرفه‌ای از تمامی ظرفیت‌های موجود برای بهره‌وری صنعت سینمای ایران استفاده شود.»
این پخش‌کننده همچنین درباره رویکرد جشنواره‌ها به فیلم‌های هنری توضیح می‌دهد:«جشنواره‌های جهانی فیلم نقش مهمی در معرفی و ارتقای سینمای هنری ایفا می‌کنند و حضور در این رویدادها نیازمند رویکرد حرفه‌ای‌تری است. هم‌اکنون غالب تولیدات سینمای ایران شوق حضور در این جشنواره‌ها را دارند که امری است محال! هیچ کدام از این جشنواره‌ها به‌طور معمول فیلم‌های تجاری را در برنامه‌های خود نمی‌گنجانند، مگر به‌دلیل جذب حامیان مالی اما اکثریت انتخاب‌ها به سینمای هنری اختصاص دارند.»
اطبایی همچنین درباره کاهش حضور ایران در جشنواره‌های جهانی به افزایش تولید فیلم در جهان اشاره داشته است:« تولید فیلم در کشورهای مختلف افزایش پیدا کرده است و شرایط حضور و کسب موفقیت در رویدادهای بین‌المللی دیگر مانند گذشته نیست. سینماگران ایرانی باید درنظر داشته باشند که در هر جشنواره‌ای بین ۲ تا ۵ هزار فیلم ارائه شده و تنها یک یا 2کشور رقیب ما نیستند و هر فیلمی با هزاران فیلم از کشورهای مختلف در رقابت است. قصه و ساختار و کیفیت بصری و هنری هر فیلم باید جذابیتی جهانشمول داشته باشد و در این میان، تولید مشترک دست بالاتری دارد.»
