قرار است بنویسید... کوتاه اما بنویسید... ساده، روان، راحت... از خیلی پیش از اینها بنا داشتیم فضایی را فراهم کنیم تا صحبتها، دیدگاهها، ایدهها، انتقادها، اعتراضها و پیشنهادهای شما بیواسطه به صفحه ما راه پیدا کند. در حقیقت هدف اصلی ما تدارک یک صفحه بود (و البته هنوز هم هست) اما ترجیح دادیم که آرام آرام و ستون به ستون پیش برویم و قدمهایمان را هر روز محکمتر کنیم و بعد پنجرهای بزرگتر را به روی شما بگشاییم.
برای همین، اگر نگاه و دیدگاه خاصی دارید... اگر موضوع و مسئلهای دغدغه ذهنی شماست... اگر نسبت به موردی انتقاد یا اعتراضی دارید... اگر فکر میکنید که باید توجه جامعه یا مسئولان را به نکته یا موضوعی جلب کنید... اگر پیشنهاد مشخصی برای حل مشکلی دارید... اگر نسبت به برخی تصمیمها، برنامهها و... در موضوعات مختلف شهری، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و... نظر موافق یا مخالف دارید، آستین بالا بزنید و همینطور که در تاکسی یا اتوبوس نشستهاید یا در جمع و محفل دوستانه یا خانوادگی مشغول گپوگفت هستید، یا روی مبل و جلوی تلویزیون و یا حتی توی تختخواب لم دادهاید، آنچه را در ذهنتان میگذرد و میخواهید آنرا برای دیگران به اشتراک بگذارید، در قالب یک متن کوتاه بنویسید و برای ما پیامک کنید، تا بقیه خوانندگان روزنامه و مردم و همینطور مسئولان، این نظرات و دیدگاهها را ببینند و بدانند و بخوانند و شاید همین اتفاق، سبب خیر و منشأ یک حرکت تازه و مؤثر شود.
ادب و اخلاق اجتماعی، همان گذرنامه یا مجوز ورود و انتشار دیدگاهها و نظرات شماست که ما هم خیلی روی آن تأکید داریم و مطمئنیم که شما هم به آن باور دارید و موقعیت ما را در انتشار آنها درک میکنید! اتفاقا همین ادب و اخلاق است که راه را برای رسیدن به آن بالاها هموار میکند. قرار است برای رساندن این نظرات، دیدگاهها و ایدههای شما به دیگران با هم همدست شویم؛ مهم همین بزرگراه یکطرفه است، البته این بار از پایین به بالا؛ بدون توقف، مستمر و مستدام. در ابتدای این همراهی، با نظرات و دیدگاههای شما در قالب موضوعات آزاد شروع میکنیم، اما قرار نیست در این نقطه متوقف بمانیم؛ فکرهای دیگری هم داریم و بنا داریم که خیلی زود با طرح موضوعهای هفتگی، جای شما را خیلی بیشتر از قبل در صفحات روزنامه باز کنیم و از صحبتها و نظرات و دیدگاههای شما صفحهای را شکل بدهیم که متعلق بهخود شماست و قرارنیست پای مسئولی به آن باز شود! برای گرفتن نظرات و پیامهای شما یک شماره تلفن همراه و نام کوچکتان کافی است. البته ما چند عدد میانی آن شماره را ستاره دار میکنیم تا فقط خودتان بدانید و بس... بدون نامخانوادگی، شهر یا... .
پس بیآب و تاب با همان لحن و ادبیات خودتان بنویسید... قرار هم همین است؛ بنویسید... ساده و کوتاه... رُک و راست.
پیامگیر ما با شماره 09023828491 در تمام طول شبانهروز آماده دریافت پیامها، نظرات و دیدگاههای شماست.
****
0590***0919- کاظم:
خیلی وقتها مسئولان را مقصر مشکلات ایجادشده در جامعه میدانیم، اما بسیاری از مشکلات را خودمان برای خود، شهر، جامعه و کشور ایجاد میکنیم. بهعنوان نمونه، زبالههای زیادی را در خیابان و جنگل و دشت رها میکنیم و هیچ احساس مسئولیتی در قبال محیطزیست نمیکنیم. ریختن زباله اشتباهی است که ما مقصر اول آن هستیم. نباید انتظار داشته باشیم زبالههایی را که در طبیعت رها میکنیم، دولت از طریق سازمان خاصی جمعآوری کند. این تصور را باید اصلاح کنیم و با تغییر عادتهای غلط زندگی بهگونهای عمل کنیم که طبیعت برای دیگران و نسلهای بعد از ما هم باقی بماند.
9279***0912- سمیرا:
الان که برای خرید به بازار میرویم تن و بدنمان میلرزد که نکند فروشندهای جنس قلابیاش را به ما بیندازد. این چه وضعی است که در روز روشن برند شرکتهای داخلی یا خارجی درجه۳ را از روی کالا محو و جای آن اسم و برند اروپایی، ژاپنی و آمریکایی را درج میکنند و این کالاها را در هر مغازه و فروشگاهی میتوان پیدا کرد؟ قبلا این روش کلاهبرداری محدود بود و تعداد کالاهای تقلبی کم، اما الان در بازار کالای اصل کم است یا سخت پیدا میشود. این اتفاقی نیست و حتما دست افرادی پشت پرده است. باید با این افراد و کلاهبرداری آنها برخورد جدی شود.
3088***0935– حمید:
مدتهاست به این فکر میکنم که مردم در شرایط فعلی نیاز جدی به امید و شادمانی دارند؛ امیدهای کوچک اما تحققپذیر و دستیافتنی. همه مسئولان باید تلاش کنند تا امید در جامعه تقویت شود. باید امیدهایی با وعدههای کوتاهمدت و حتی یکروزه به مردم داده شود و به آن با سرعت عمل کنند. بعد از آن وعدههای یکهفتهای بدهند و به آن عمل کنند و بعد وعدههای یکماهه و دوماهه و... و بازهم تلاش کنند تا به آنچه وعده کردهاند، عمل کنند. باید عمل به وعدهها برای مردم ملموس شود چراکه امروز مردم نیازمند امیدهای کوتاهمدت و زودبازده هستند تا وعدههای دور و دراز با امکان تحقق نامعلوم!
2556***0912– محسن:
جامعه وقتی به آرامش میرسد که هر تفکر و نگاه و هر عقیده و سلیقهای بتواند در کنار دیگران به آرامی و با اطمینان زندگی کند و شکل مسالمتجویانهای در بین آحاد آن جامعه با سلیقهها و تفکرات متنوع حکمفرما باشد. احساس امنیت باید در وهله اول در شکل مهمتر آن یعنی امنیت روانی و ذهنی باشد و نگاه انسانمحور و دلسوزانهای بین افراد جامعه رواج پیدا کند.
1213***0935– ایمان:
امیدوارم مسئولان محترم در هر رده و جایگاهی که هستند با همه توان تلاش کنند تا امسال که به نام سال جهش تولید نامگذاری شده است، تبدیل به جهش هزینه تولید نشود و با حمایت درست و بجا از تولیدکننده و کاهش هزینههای سربار تولید، از مصرفکننده و کارگران زحمتکش به شکل حقیقی حمایت شود.
با شما، برای شما
در همینه زمینه :