غرور، خطرناک‌تر از کرونا

بهروز رسایلی

حتی اگر با چشمان بسته هم به جدول رده‌بندی نگاه کنید، درخواهید یافت که هیچ تیمی به اندازه پرسپولیس به کسب عنوان قهرمانی لیگ نوزدهم نزدیک نیست؛ بنابراین تعجبی ندارد کبک سرخپوشان بابت از سر‌گیری مسابقات این فصل خروس بخواند، اما اگر کرونا نتوانست بخت پوکر را از پرسپولیس بگیرد، مطمئن باشید «غرور» می‌تواند چنین کاری انجام بدهد.
واقعیت آن است که مرور اظهارنظرهای اخیر بازیکنان و پیشکسوتان پرسپولیس نشان می‌دهد آنها قهرمانی چهارم را قطعی تلقی کرده و برگزاری بقیه مسابقات را صرفا در حکم تشریفات ماجرا به‌حساب می‌آورند؛ درحالی‌که مطلقا – تکرار می‌کنیم، مطلقا- چنین معادلاتی در فوتبال وجود ندارد. اینکه شما فاصله امتیازی خوبی با تیم‌های تعقیب‌کننده دارید و اینکه مسابقات باقیمانده‌تان روی کاغذ ساده‌تر از بقیه مدعیان است، تحت هیچ شرایطی تضمینی برای قهرمانی نیست؛ چه اینکه اساسا فوتبال به کسی ضمانت نمی‌دهد.
اگر دل‌تان بخواهد از همین حالا تا صبح فردا می‌توانیم مثال‌هایی از غرور کاذب اهالی فوتبال بزنیم که به‌شدت برای‌شان گران تمام شد. یادتان هست استرالیایی‌ها پیش از بازی برگشت با ایران، افتتاحیه جام‌جهانی 98را با حضور خودشان شبیه‌سازی کردند؟ یادتان هست صمد مرفاوی در لیگ ششم بعد از داربی برگشت، گفت: «مهم این است که ما 12امتیاز از پرسپولیس جلو هستیم»؟ یادتان هست سرمربی الجزیره امارات در واکنش به حضور جلال حسینی در بازی برگشت با پرسپولیس گفته بود او سوپرمن نیست؟ یادتان هست فاش شد بازیکنان پرسپولیس سر باخت 3بر 2به استقلال منصوریان در زمین بازیکنان جوان حریف را با الفاظ تحقیرآمیز خطاب و عصبانی می‌کردند؟
اصولا یکی از سرگرمی‌های فوتبال «تنبیه کردن» است. اصلا انگار خوشش می‌آید پیش‌بینی‌ناپذیر بودن آن را دست‌کم بگیری تا بعد یک ضرب شست درست و حسابی نشانت بدهد. الان هم احساس می‌کنیم پرسپولیسی‌ها ناخواسته دارند وارد این فضا می‌شوند. اصلا اینکه شجاع خلیل‌زاده می‌گوید: «به چنگ آوردن قهرمانی پرسپولیس مثل گرفتن کره‌ ماه از روی زمین است» چه معنایی غیر از تکبر بی‌حد می‌تواند داشته باشد؟ واقعا بازیکنان کدام تیم صدرنشین در اروپا اینطور رقبا را تحقیر و بلکه تهییج می‌کنند؟ بین همه پرسپولیسی‌ها تنها کسی که حرف از قطعی نبودن قهرمانی تیم می‌زند، فقط خود یحیی گل‌محمدی است و تازه روشن نیست او عمیقا به آنچه می‌گوید باور دارد یا در حال تعارف کردن است.
در هر صورت باید به پرسپولیسی‌ها هشدار داد توهمی که امروز وجود آنها را دربر گرفته، می‌تواند تاوانی سخت و تاریخی داشته باشد. هر مسابقه فوتبال، یک ماجرای مرموز نود دقیقه‌ای است و هیچ 2 مسابقه‌ای در جهان هرگز شبیه هم نبوده است. هیچ‌کس باور نمی‌کرد استقلال در سیرجان به گل‌گهر ببازد یا پرسپولیس در تهران مغلوب نفت مسجد سلیمان شود. بازی با مسجد سلیمان، یکی از بهترین نمایش‌های فوتبالی پرسپولیس بود اما این تیم با وجود 18ضربه داخل چارچوب بازنده شد. فوتبال همین است؛ 2 بازی را از دست بدهی 6امتیاز به فنا رفته و اگر سایه رقیب را بالای سرت ببینی، با اضطراب و استرس بیشتری بازی خواهی کرد. پرسپولیس هفته نوزدهم فقط 5 امتیاز از سپاهان جلو بود و این فاصله در هفته بیست‌ویکم به 10امتیاز رسید؛ آیا کسی از حالا می‌داند هفته بیست‌وسوم یا چهارم چه خواهد شد؟ به‌نظر می‌رسد مهم‌ترین ماموریت یحیی برای این چند بازی آخر، شکستن غرور بیدادکننده پرسپولیسی‌هاست؛ غروری که اگر نشکند، تیم را خواهد شکست. این نکته را گوشه ذهن‌تان داشته باشید تا بعد...