جامعه
بازگشایی کم‌رمق مدارس
دوقطبی مخالفان و موافقان بازگشایی مدارس و سرگردانی معلمان
فهیمه طباطبایی- خبرنگار
بعد از چندین‌ماه تعطیلی مدارس در اغلب استان‌های ایران و برگزاری کلاس‌های درس به‌صورت مجازی، روز گذشته اول بهمن1399، مدارس برای گروهی از دانش‌آموزان باز شد تا بتوانند به‌صورت حضوری سر کلاس‌های درس حاضر شوند، اما گزارش‌های میدانی خبرنگار همشهری از برخی مدارس در سطح تهران و برخی شهرهای دیگر، نشان می‌دهد استقبال چندانی از بازگشایی مدارس نشده و حتی در برخی مدارس کمتر از 5دانش‌آموز سر کلاس درس حاضر شدند.
دوقطبی شدن جامعه والدین دانش‌آموزان
در تهران کمتر مدرسه‌ای وجود دارد که تعداد دانش‌آموزانش 50نفر باشد. میانگین جمعیت مدارس در شهر تهران 200نفر است و به همین دلیل اکثر مدارس پایتخت مشمول طرح بازگشایی نشده؛ بنابراین آموزش‌ها همچنان مجازی پیگیری می‌شود. اما حتی در مدارس ابتدایی که برگزاری کلاس پایه اول و دوم (بدون درنظر گرفتن جمعیت مدرسه) از سوی آموزش و پرورش در مناطق زرد و آبی الزامی شد، هم والدین نشان دادند که رغبت چندانی به حضور کودکانشان در مدرسه ندارند و به همین دلیل در اغلب مدارس ابتدایی کلاس‌ها با تعداد کمتر از 10دانش‌آموز برگزار شد.
گزارش‌های میدانی و پیگیری‌های خبرنگار همشهری از 20مدرسه در سطح شهر تهران، رودهن، دماوند، همدان، خراسان رضوی و یزد که جزو مناطق آبی و زرد هستند، نشان داد که جمعیت حاضر در مدرسه بیشتر از فرزندان افراد شاغل در بیمارستان‌ها، کارمندان، والدین کم‌سواد یا بی‌سواد و در برخی موارد دانش‌آموزان علاقه‌مند حضور در مدرسه هستند. همچنین دوقطبی شدیدی بین والدین دانش‌آموزان در مورد بازگشایی مدارس به‌خصوص در تهران شکل گرفته است؛ گروه اول معتقدند که برگزاری کلاس‌های حضوری اشتباه است و اجازه نمی‌دهند که فرزندانشان در مدرسه حاضر شوند و گروه دوم می‌گویند که اتفاقا از بازگشایی مدرسه استقبال می‌کنند؛ چون توانایی آموزش برخی از دروس را به فرزندانشان ندارند و شاهد افت تحصیلی آنها هستند. این دوقطبی بودن امروز در نخستین روز بازگشایی مدارس بیشتر عیان شد. همچنین تقابلی بین خانواده‌های مخالف بازگشایی مدارس با آموزش و پرورش هم صورت گرفت که باعث شد در نهایت مدیران این وزارتخانه حضور دانش‌آموزان را اختیاری کنند.
رعایت پروتکل‌های بهداشتی برای کودکان سخت است
مهری آمری، مادر دانش‌آموز پایه اول در محله ستارخان تهران می‌گوید: از کلاس 29نفره دخترم امروز فقط 6نفر سر کلاس حاضر بودند. من برای ضبط ویدئوی آموزشی از معلم در کلاس درس حضور داشتم و اتفاقات رخ داده در آن دو ساعت بیشتر مرا نگران کرد. یکی از بچه‌ها یک‌بار مدادش افتاد و 5دقیقه بعد پاک‌کنش را روی زمین انداخت و هر 2بار خم شد و آنها را برداشت و بدون اینکه ضد‌عفونی کند، استفاده کرد. یکی از دخترها دائم ماسکش را می‌گذاشت و برمی‌داشت و تحمل آن را نداشت. 2تای دیگر دوست داشتند کنار هم بنشینند و هرقدر معلم اصرار می‌کرد که نمی‌شود باز هم درست متوجه لزوم فاصله‌گذاری نمی‌شدند. واقعا بچه‌ها در این سن فهمی از پروتکل‌های بهداشتی و اجرای آن ندارند و معلم هم نمی‌تواند دائم هم حواسش به درس باشد و هم به تک‌تک حرکات بچه‌ها.
مدارس برای فرزندان کادر درمان باز شود
از سویی ساجده متقیان، مادر سحر که در پایه دوم درس می‌خواند از بازگشایی مدارس استقبال می‌کند. او می‌گوید که پرستار است و کار سنگین اجازه نمی‌دهد آنطور که باید به درس فرزندش برسد؛ «چطور با این حجم کار سنگین در بیمارستان به آموزش دخترم برسم. فرزندان کادر درمان در این مدت بیشتر از همه آسیب دیدند؛ چه از نظر روحی و چه از لحاظ آموزشی. واقعا نیاز است که کودکان ما به مدرسه بروند و آموزش‌ها را حضوری دریافت کنند؛ حتی اگر والدین دیگر دانش‌آموزان استقبال نمی‌کنند باید آموزش و پرورش زمینه برگزاری کلاس حضوری برای فرزندان ما را فراهم کند. این اتفاق در فرانسه و آلمان رخ داده و فرزندان کادر درمان به مدرسه می‌روند تا والدینشان تحت فشار نباشند.»
دلایل موافقان و مخالفان بازگشایی مدارس بی‌شمار است. موافقان به ناتوانی و کم‌توانی والدین در ارائه آموزش به فرزندان خود، فقر برخی خانواده‌ها و ناتوانی در تهیه ابزار کلاس مجازی مثل تبلت یا خرید دائم اینترنت و دشواری و بی‌کیفیت بودن آموزش مجازی اشاره می‌کنند و مخالفان استاندارد نبودن وضعیت بهداشتی مدارس، ناتوانی کودکان در رعایت همه پروتکل‌های بهداشتی، کافی بودن آموزش مجازی و تلویزیونی را مثال زده و مانع از حضور فرزندان خود در مدرسه می‌شوند.
معلمان سرگردان بین آموزش حضوری و مجازی
این فضای دوقطبی که بین مخالفان و موافقان بازگشایی مدارس از ستاد ملی مبارزه با کرونا تا خانواده‌ها شکل گرفته و باعث شده در نهایت حضور دانش‌آموزان اختیاری باشد، کار معلمان را سخت‌تر کرده است. آنها می‌گویند چطور هم سر کلاس درس حضوری برای عده‌ای از دانش‌آموزان باشند و هم برای عده دیگر در کلاس مجازی تولید محتوا کنند.
فریبا منتظری، معلم پایه دوم ابتدایی از اصفهان در این‌باره می‌گوید: «هر دو گروه موافقان و مخالفان درنظر بگیرند که این وسط قربانی اصلی معلمان و بعد کیفیت آموزش است. ما توانایی برگزاری آموزش به 2شکل مجازی و حضوری را همزمان یا حتی در ساعات متفاوت نداریم و نمی‌توانیم هر دوگروه را مدیریت کنیم. بهتر است ستاد ملی مقابله با کرونا و وزیر آموزش و پرورش هم به جای اعلام نظرات متفاوت و متغیر بودن، تصمیم قطعی بگیرند و ما را از این سرگردانی نجات دهند.»
برگزاری کلاس‌های حضوری مدارس همچون کلاف سردرگمی شده که ظاهرا کسی نمی‌تواند سرنخ آن را پیدا کند و نظم و ترتیبی به آن دهد، اما تنها نقطه واضح این است که فعلا زور مخالفان بازگشایی مدارس بر موافقان چربیده و حضور دانش‌آموزان را اختیاری کرده‌اند.
