صبح با صدای هق‌هق گریه از خواب بیدار شدم. پنجره‌ی اتاق من رو به خیابان است. دیدم چند جوان، شانه به شانه‌ی هم مشکی‌پوش، کنار یک ماشین سفید رنگ ایستاده‌اند، سر در گریبان. ذهنم هزارجا رفت. این‌روزها که مدام خبرهای بد می‌شنویم و خیلی‌ها را از دست داده‌ایم؛ مادربزرگ عزیزم، پسردایی بزرگم، عموی مادرم و...، خیلی از خانواده‌ها عزادار هستند.