با وجود همه نگرانیها و ترسهایی که در زندگی روزمره متحمل میشویم، چرا هنوز بسیاری از ما در پایان یک روز پراسترس، برای تغییر حالواحوالمان و رفع خستگی و تمدد اعصاب، سراغ فیلمی از ژانر وحشت میرویم؟
در سالی که گذشت مردم دنیا در سایه وحشتهایی از جنس سینمای وحشت زندگی کردند، بهسختی از پس ماسکها نفس کشیدند و لحظه به لحظه، نگران از سلامت عزیزانشان، با شنیدن اخبار فاجعهبار قربانیان بر خود لرزیدند؛ از بلایای هولناک طبیعی گرفته تا پاندمی کرونا... .
با انبوهی حکایت و روایت بومی و کولهباری از ایرانیترین قصهها و نقلها و خرافههایی که عناصر هولناک در آنها موج میزند، سینمای ایران تقریبا در هیچ دورهای جز چند استثنا یا اساسا توجهی به ژانر وحشت نداشته یا تجربههایی ناکام و ناموفق را به ثبت رسانده که موج و جریانی را ایجاد نکردهاند.
10 نمونه شاخص از سینمای ترس که همه به جای بحث کردن از آثارشان می ترسند
ترسیدن، مانند همه احساسات با وراثت منتقل میشود و با تربیت شکل میگیرد. همه مردم دنیا از مجموعه چیزهای یکسانی میترسند، اما عمق و بعد ترس همانطور که از آدم به آدم دیگر بالا و پایین میشود، در مردمان با فرهنگهای متنوع پس و پیش است.