هنرمندان و معماران فراوانی سودای طراحی و ساخت ایستگاه‌های مترو را در سر پرورانده‌اند؛ بعضی موفق شده‌اند؛ آنچنان که سبکی هنری برای خود و نسل‌های بعد به‌وجود آورده‌اند و بعضی دیگر هم نه، کارهای متوسط و محیط‌های بی‌جلال و زیبایی و در نهایت این دسته، یا آرام‌آرام فراموش می‌شوند یا در غبار روزمرگی زمانه، گم.

در مدرسه به او می‌گفتند «مو هویجی». پربیراه هم نمی‌گفتند موهایش درست رنگ هویج بود. کک و مک‌های صورتش هم مثل چاله‌چوله‌های سطح‌ ماه روی صورتش پراکنده شده بود، هیچ‌کس اما تا به حال هوس نکرده بود برای یک‌بار هم که شده او را با‌ ماه مقایسه کند.