رابطهای که انسان با خانهاش دارد، با هیچ شیء یا مکان دیگری ندارد. خانه برای ما زنده است. جزئی از زندگی ماست، آنچنان که اعضای خانوادهمان هستند. خانه، روحی دارد که وقتی در آن ساکن میشوی، به جریان درمیآید. برای همین ترک کردن خانههایی که دوستشان داشتهایم سخت است
اصلا که چی؟ که چی مثلا روی این روزهای گمنام و بینشان سال که عبور از روزگار و عمر بربادرفته ما را به بهترین نحو تدارک میبینند مدام اسمها و مناسبتهای بیبهانه و بیخودی میگذارید.
26دیماه ۱۳۵۷ و یک روز پس از رأی مثبت سنا به نخستوزیری شاپور بختیار، همچنانکه انتظار میرفت محمدرضا پهلوی و فرح دیبا ایران را به مقصد «اسوان» در جنوب مصر ترک کردند؛ رفتنی که بازگشت نداشت.
دیگر برای همه آنهایی که صاحب خودرو هستند عادی شده که خودروی خود را به کارواش میبرند و پس از اتمام کار، با اصرارهای کارگر کارواش، مجبورند علاوه بر هزینه شستوشو، مبلغی را هم بهعنوان انعام پرداخت کنند.
این روزها در عربستان سعودی مسابقات سوپرجام اسپانیا بین 4تیم در حال برگزاری است. تعداد تناقضهایی که در این جمله میبینیم واقعا قابل توجه است. یک جام اسپانیایی در کشوری کیلومترها دورتر برگزار میشود.