«فولاد» سرپا می ماند
معاون استاندار: حل مشکلات گروه ملی فولاد نیازمند همراهی و همدلی همه است
رسول عودهزاده| اهواز- خبرنگار :
کارگران گروه ملی صنعتی کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران در حالی همچنان از پرداخت نشدن معوقات خود گلایه دارند که مسئولان از آینده روشن این واحد صنعتی باسابقه خبر میدهند. کارگران میگویند که شب عید، شرمنده خانوادههای خود شدهاند. مسئولان اما آنها را به صبر و تحمل شرایط دعوت میکنند و میگویند کارکنان این شرکت باید همکاری داشته باشند تا چرخ شرکت دوباره به حرکت دربیاید و کارها روی روال عادی بیفتد. کارگران اما طاقتشان طاق شده و بیش از این تحمل ندارند. بسیاری از آنها اجارهنشین هستند و فرزندان خردسال دارند و هشتشان گرو نُهشان است.
همشهری برای بررسی معضلاتی که برای گروه ملی صنعتی فولاد ایران و کارگران آن به وجود آمده به گفتوگو با «سید علی بحرینی مقدم» معاون هماهنگی امور اقتصادی، توسعه منطقهای و امور بینالملل استانداری خوزستان نشسته است. بحرینی مقدم از آخرین وضعیت این شرکت میگوید و معتقد است که این شرکت در آینده نزدیک، محصولات خود را صادر هم خواهد کرد. او امید دارد که اوضاع بهبود خواهد یافت.
چرا واگذاری گروه ملی صنعتی فولاد ایران به بخش خصوصی این قدر حاشیهساز شد؟ گرههای این کلاف سردرگم چه وقت قرار است باز شود؟
گروه ملی فولاد ایران با 5 خط تولید، بیش از 2/1 میلیون تن محصولات، 3500 مورد اشتغال مستقیم و 10 هزار نفر اشتغال غیرمستقیم و گردش مالی بالا، یکی از اولین شرکتهای فولاد کشور است که در 5 سال اخیر با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم میکند. شاید هر شرکت دیگری بود، در این چالشها نابود میشد، اما فولاد هنوز سرپاست. یک کلاف سردرگم شده بود که با پیگیریهای مدیریت استان، شرکتی که دست دادستانی بود نمایندهای با اختیارات محدود برای مدیریت آن معرفی میکرد. زمان زیادی صرف شد تا شرکت را تعیین تکلیف کنیم و از لحاظ حقوقی به بانک ملی بقبولانیم این شرکت را بابت مطالبات خود از گروه «منصور آریا» (مالک پیشین شرکت) در اختیار بگیرد.
شرکتهای نوردی و فولادی موجود در خوزستان در تولید و سابقه منحصر به فرد هستند و نقش عمدهای در رونق اقتصادی کشور دارند و تعداد زیادی به صورت مستقیم و غیرمستقیم از قبل آنها ارتزاق میکنند. به نظر شما مهمترین مشکلات پیش روی این صنایع چیست؟
مهمترین مشکل شرکتهای نوردی خوزستان این است که سرمایه در گردش ندارند. مهمترین این شرکتها شمش فولادی است که باید از فولاد خوزستان و فولاد مبارکه خریداری کنند. شمش پول نقد میخواهد و اگر نداشته باشد، واسطهها را مامور خرید با پول خودش میکنند و متعهد میشوند که خوراک واسطه را تبدیل به محصول کنند و در صورت فروش آن توسط واسطه 7 تا 9 درصد عایدشان میشود.
در این میان دو مشکل پیش میآید؛ نخست اینکه این 8 درصد به لحاظ افزایش قیمت فولاد که الان آخرین قیمت هر کیلو شمش فولاد 2400 تومان است، میلگرد در بهترین حالت در بازار 2600 تومان به فروش میرسد. این هزینههای شرکت را پر نمی-کند. یا برابر
(یِر به یِر) میشوند یا شرکت زیانده میشود. این زیان انباشته یک جا سر باز میکند و شرایط امروز پیش میآید که شرکت فولاد الان درگیر آن است. دوم اینکه به دلیل وجود واسطه و کارمزدی شدن شرایط، بازار دست خودشان نیست تا قیمت آن را تنظیم کنند. طبق تحلیل من این دو مورد مهمترین مشکلات و نیازهای اصلی شرکتهای نوردی هستند.
گروه ملی فولاد در مقایسه با شرکتهای جوانتر این حوزه مشکلات خاصتری دارد؟
شرکت گروه ملی فولاد ایران با 5 خط تولید در حال حاضر فقط 10 درصد ظرفیت اسمی خود تولید میکند. هزینههای سرباری آن زیاد است. میانگین سنی شرکت فولاد اکسین 33 سال است. اکسین شرکت جوانی است، اما گروه ملی یک شرکت پا به سن گذاشته است. به همان نسبت هزینههای پرسنلیاش بالاتر است. خط تولید شرکت فولاد اکسین مربوط به 8 سال پیش است، اما خط تولید گروه ملی 50 ساله است. پس هزینههای نگهداشت آن بیشتر است. درضمن به دلیل داشتن تکنولوژی قدیمی، مصرف انرژی آن بیشتر است. بنابراین از یک طرف هزینه تولید آن بالاست و از طرفی دیگر سرمایه در گردش ندارد. بنابراین گرهها یکی یکی در حال باز شدن هستند.
آینده گروه ملی فولاد را چگونه ارزیابی میکنید؟
افق را روشن میبینم. کارگران و کارمندان گروه ملی صبر و تحمل بیشتری بکنند تا گروه ملی دوباره به روزهای اوج خود برگردد و خط تولید کوثر آن دوباره برند شود. ما میدانیم که شرایط برای کارگران سخت است، اما راهی جز این نیست. نیاز به همدلی و همراهی در استان داریم تا مشکلات حل شوند. گروه ملی مثل فولاد برای خوزستان یک ارزش شمرده میشود.
انصافا کارگران گروه ملی فولاد بچههای باغیرتی هستند. جالب است این دوستان مسائلی را که در جلسات مطرح میکنند نشان میدهد که برای شرکت بیشتر دلسوزی میکنند تا وضعیت شخصی خودشان.