جلسات مجازی رهبر انقلاب حجت است
سیدرضا اکرمی _ عضو جامعه روحانیت مبارز
ماه مبارک رمضان امسال به‌علت مقارن شدن با شیوع بیماری کرونا در کشور نیازمند توجه بیشتر مردم در نحوه برگزاری اعمال و عبادات دسته‌جمعی این‌ماه است. ستاد ملی مبارزه با کرونا و وزارت بهداشت هنوز وضعیت سفید در کشور اعلام نکرده‌اند و همین ایجاب می‌کند ضوابط و توصیه‌های آنان در ماه روزه مومنان نیز ادامه پیدا کند. به همین سبب اصرارهای نابجا در بازگشایی هرچه زودتر اماکن مذهبی خارج از دستورالعمل‌های ستاد ملی مبارزه با کرونا توجیه عقلانی و شرعی ندارد.
مراجع تقلید احکام فردی روزه ماه مبارک رمضان را در سال‌جاری بنا به حال مومنان و خوف و احتمال آنان نسبت به ابتلا یا تشدید بیماری مشروط به تشخیص خود مومنان کردند. بدیهی است مناسک جمعی این ماه که جنبه استحبابی دارند، ضرورت برگزاری ندارند و نباید مضر به حال سلامتی مومنان باشد. ما باید مسئله سلامت را مفید به حال خودمان بدانیم. دولت سلامت را برای خود مردم می‌خواهد. مردم باید رعایت کنند، دولت هم باید هدایت، نظارت و حمایت کند تا این بلیه برطرف شود.
شرع حکم می‌کند افراد مصر به بازگشایی بدون قید و شرط اماکن مذهبی به‌خصوص مساجد در ماه مبارک رمضان در تقیدات شرعی خود، نظر پیشوایان و علمای دین و مذهب را ملاک قرار دهند. حرکت سلیقه‌ای و جلوتر از مراجع تقلید در تشکیل اجتماعات مذهبی حتما معنایی خلاف اعمال شرعی آنها دارد و اجر و پاداشی ندارد. مادامی که سلامت جامعه مومنان در برگزاری چنین اجتماعی به خطر بیفتد، ثوابی از ناحیه برگزاری چنین مراسماتی نه به بانیان آن می‌رسد و نه حاضرانش. وقتی رهبر معظم انقلاب نیز برنامه‌های ماه مبارک رمضان خودشان ازجمله محفل انس با قرآن را بنا به توصیه‌های ستاد ملی مبارزه با کرونا به‌صورت مجازی برگزار می‌کنند، چه حجت و برهان و بینه دیگری باید باشد تا یک جماعت اقلیتی از تشکیل اجتماعات در مساجد و هیئت‌ها اجتناب کنند؟ بیماری کرونا قطعی است، یعنی وجود دارد. ویروسی است که دیده نمی‌شود و به‌سرعت هم سرایت می‌کند. تعداد بالای مراجعان به بیمارستان‌ها و متوفی‌ها نشان می‌دهد اصل ویروس کرونا را نمی‌توان نادیده گرفت. همه جامعه اسلامی باید این ویروس را جدی بگیرند تا از آسیب‌های بیشتر در امان بمانند.
کارشناسان نظام سلامت می‌گویند برای پرهیز از کرونا حتی‌الامکان از ماسک و دستکش استفاده شود و ضرورتا از تجمع بدون فاصله از هم پرهیز شود، حتی افطاری‌ها ممنوع شدند و به طریق اولی اجتماعات مذهبی این ماه نیز به حالت تعلیق درآمدند. اگر مغازه، بازار، اتوبوس و مترو فعال است، با حفظ فاصله است تا این بیماری به سرعت سرایت نکند و تشدید نشود.
اگر کسی دنبال اشکال است و به دام این قیاس افتاده است که چرا مساجد بسته هستند و پارک‌ها باز، در خیابان نیز همه کنار هم راه می‌روند، آیا دلیل می‌شود همه دستورالعمل‌ها را کنار بگذاریم؟ ما با ایراد کار نداریم. ما با ضابطه و نظم و انضباط کار داریم. وقتی می‌گویند اگر فضا باز است خطر کمتر است و وقتی بسته است خطر ابتلا بیشتر، باید تابع باشیم. متأسفانه رفتارهای ما در برخی حوزه‌ها در کشور صفر و صدی است؛ یا بی‌اعتنایی مطلق به ضوابط رخ می‌دهد و یا برای احتیاط به وسواس کشیده می‌شویم و صورت مسئله را پاک می‌کنیم. به‌عنوان یک طلبه بر این نظر هستم، اگر هم قرار است درب مساجد و هیأت‌ها باز شود، باید با رعایت فاصله و ضوابط باشد؛ دوم اینکه نظافت هم رعایت شود. هر کس وارد مسجد می‌شود تب‌سنجی شود و دست‌های نمازگزاران ضدعفونی شود. در این حالت می‌توان بین بازگشایی بی‌محابا و توقف مطلق در منازل جمع ایجاد کرد. اگر در مورد مساجد و مجالس، نظم و نظافت همراه با استفاده از ماسک و دستکش و تب‌سنجی لحاظ شود و فاصله‌گذاری اجتماعی نیز محقق شود، به حد واسط دست یافته‌ایم تا هم اجتماعات مذهبی به‌تدریج بازگشایی شوند و هم از ابتلا به بیماری پرهیز شود.
