از لوور تا رودن در پاریس زیبا

این‌روزها، زمان سفر نیست. روزهای لغو سفر است. روزهای لغو بلیت‌های هواپیما. روزهایی است که باید در خانه ماند و منتظر بود که زنجیره‌ی انتقال ویروس کرونا بشکند و جهان دوباره‌ جهان دیروز یا جهان بدون کرونا شود. اما بهترین کار در این زمان، خواندن سفرنامه‌ است.
اگر یادت باشد در صفحه‌ی «دور دنیا با دوچرخه» در شماره‌ی 982 دوچرخه‌، قسمت اول سفر به پاریس  را با عنوان «قدم‌زدن کنار یک برج ده‌هزار تنی» برایت نوشتم. اما پاریس زیبا، آن‌قدر دیدنی دارد که باید در این قسمت با من به بخش‌های دیگر این شهر  سفر کنید.
عکس و متن: آرش خانی
بعد از استراحت در هتل، صبح خیلی زود برای بازدید از بزرگترین موزه‌ی ‌هنر جهان؛ یعنی موزه‌ی «لوور» و بناهای تاریخی پیرامونش راهی شدم.
موزه در حقیقت در کاخ لوور واقع شده که در اواخر سده‌ی ۱۲ تا اوایل ۱۳ میلادی، ساخت استحکامات آن آغاز شده به مرور تغییر کاربری داده و محل اقامت پادشاهان فرانسوی شده است. از زمان لویی چهاردهم به بعد، که محل اقامت پادشاه به کاخ ورسای انتقال داده شد، کم کم به محل گنجینه‌ی پادشاهان و بعد‌ها در سال ۱۷۹۳ تبدیل به یک موزه‌ی عمومی شد.
حدود یک ساعت در صف بودم تا از یک سوی آن هرم معروف وارد محوطه‌ی موزه شوم. با‌ پله‌های برقی به طبقه منفی‌ِ دو، که اطلاعات موزه نیز در آن واقع بود، رفتم  و این برای اولین بار بود که هرم شیشه‌ایی معروف موزه را نه از بالا بلکه از پایین آن مشاهده می‌کردم. بعد از این‌که نقشه و اطلاعات موزه را دریافت کردم فهمیدم برای بازدید کامل موزه به روزها زمان نیاز است. مساحت کل موزه حدود ۷۳ هزار متر مربع است و ۳۸ هزار اثر تاریخی و هنری در آن به نمایش گذاشته شده است. پس تصمیم گرفتم تا حد امکان از بخش‌های مهم  آن بازدید کنم.


گنجینه‌های موزه در هشت قسمت مصر باستان، یونان، اتروسک و روم باستان، خاور نزدیک باستان، هنر دوران اسلامی، نقاشی‌ها، مجسمه‌ها، هنرهای تزئینی و آثار چاپی و ترسیمی گروه‌بندی شده‌اند.
این آثار هنری در ۴۰۳ اتاق و راهرو در  پنج طبقه و به طول تقریبی ۱۵ کیلومتر جای گرفته اند.
نکته‌ی قابل توجه در این موزه، اختصاص یک بخش ویژه به ایران باستان است که در آن بخش‌های قابل توجهی از تخت جمشید، سرستون گاو دوسر کاخ آپادانا، دیوارنگار‌های هخامنشی، سنگ نگاره‌ی کمان‌داران، بز بال‌دار هخامنشی، کتیبه‌ی داریوش و هم‌چنین لوح حمورابی و گاو بال‌دار آشوری را می‌توان مشاهده کرد.
بخش هنر اسلامی که در سال ۲۰۰۹ افتتاح شد نیز عمدتاً از آثار ایرانی بعد از اسلام بهره می‌برد.


برخی آثار مشهور لئوناردو داوینچی، هم‌چون نقاشی «مونالیزا» و «بانوی صخره‌ها»، نیز در این موزه است.
مجسمه‌ی پیروزی بال‌دار ساموتراس، مجسمه‌ی ونوس، مجسمه‌ی ابولهول مصری و نقاشی تاج‌گذاری ناپلئون از دیگر آثار زینت بخش این موزه است.
گشت‌و‌گذار یک‌روزه در لوور آن‌قدر خسته‌ام کرد که در راه بازگشت به هتل، وقتی هوا کاملاً تاریک بود بر روی چمن‌های محوطه‌ی برج ایفل دراز کشیدم و به برج در شب با آن نورپردازی‌های جذاب برای ساعت‌ها خیره ماندم.
من زمانی به پاریس سفر کردم که هنوز کلیسای نوتردام آتش نگرفته بود و چه حیف آن بنای زیبا در آتش سوخت.
در فرصت محدودی که روز بعد، قبل از بازگشت به ایران داشتم راهی قبرستان معروف پرلاشز و هم‌چنین موزه‌ی رودن شدم.
در قبرستان پرلاشز، مقبره‌ی بزرگان هنر، موسیقی و ادبیات به خاک سپرده شده‌اند. از جمله می‌توان به اسکار وایلد نویسنده، شوپن آهنگ‌ساز، مارسل پروست نویسنده و صادق هدایت و غلامحسین ساعدی نویسندگان ایرانی اشاره کرد.
در پایان، بازدیدی داشتم از موزه‌ی رودن، مجسمه‌ساز مشهور فرانسوی که آثار ارزشمندی چون مجسمه‌ی اندیشه‌گر، دروازه‌های جهنم و شهروندان کاله دارد.
حالا باید راهی ایران می‌شدم و برای سفر طولانی‌ام که ماه‌ها بعد اتفاق می‌افتاد مهیا می‌شدم. پس در نیم‌کره‌ی جنوبی می‌بینمتان!