برای تبعیض در دانشگاه آزاد چاره کنید

جمعی از استادان دانشگاه آزاد در نامه به علی‌اکبر ولایتی، رئیس هیأت امنای دانشگاه آزاد از مشکلات حاد اقتصادی استادان و کارکنان دانشگاه آزاد خبر داده‌اند و از او خواسته‌اند به وضعیت معیشت آنها رسیدگی شود. در متن این نامه آمده است: «نویسندگان این نامه که همگی از اعضای هیأت علمی یا کارمندان دانشگاه آزاد اسلامی هستند، بارها در توصیف وضعیت وخیم معیشتی خود با مسئولان محترم دانشگاه ازجمله جنابعالی مکاتبه کرده و صدالبته هر بار خائب از توجه مسئولان و در این انتظار که دستی از غیب برون‌ آید و کاری بکند، به کنج بی‌پناهی خویش خزیده‌اند. اکنون و به امید آنکه شاید متولیان دانشگاه در سازمان مرکزی به اعتراض بحق این گروه از تحصیلکردگان و کارشناسان که از برکت ناکارآمدی آنان بر پرتگاه دریوزگی ایستاده‌اند، توجهی درخور بنمایند، برای آخرین بار دست به قلم می‌برند تا به روسای دانشگاه هشدار دهند که علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد.» 
در ادامه نامه آمده است: «مشکلات حاد اقتصادی که آحاد کشور با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، از بد روزگار و به شکلی مضاعف گریبانگیر استادان و کارمندان دانشگاه آزاد اسلامی نیز شده و صدافسوس که به‌دلیل عملکرد مسئولان دانشگاه در افزایش بسیار اندک و بلکه خجالت‌بار حقوق در سال 1398فاصله میان دریافتی ماهانه ابواب جمعی این دانشگاه و کارکنان محترم دولت به حدی زیاد شده که جبران آن به سادگی ممکن نیست و فقط همتی مضاعف و متفاوت از آنچه تاکنون دیده‌ایم می‌تواند آن را رفع کند. تنها بررسی میدانی دریافتی حقوق ماهانه استادان و کارمندان در دانشگاه آزاد اسلامی و مقایسه احکام شغلی آنان با استادان و کارمندان دیگر مؤسسات آموزشی دامنه تبعیض ظالمانه‌ای را که بر آنان رفته است، مشخص خواهد کرد. همچنین توجه بفرمایید که سازمان‌ها و شرکت‌های مختلف با توجه به گرانی و تورم غیرقابل انتظار در سال‌جاری، از همین اسفند‌ماه به چاره‌جویی افتاده و جدا از افزایش حقوق در ابتدای سال آتی، افزایشی دیگر در حدود 40تا 50درصد در احکام کارکنان خود اعمال کرده‌اند؛ درحالی‌که سیاستگذاران دانشگاه آزاد اسلامی اسلامی از این مهم غافل مانده‌ و گویی که استادان و کارمندان را به حال خود رها کرده‌اند. پرسش اصلی نویسندگان این نامه آن است که مبنای این تبعیض چیست؟
 تداوم انفعال در رفع این اجحاف جز دهن‌کجی به حقوق بدیهی گروهی از تحصیلکردگان و کارشناسان صادق کشور و دامن زدن به نارضایتی آنان چه نتیجه‌ای دارد؟ آیا با استمرار این وضعیت انگیزه‌ای برای فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی که وظیفه اصلی دانشگاه و دانشگاهی است، باقی می‌ماند؟» همچنین در بخش دیگری از این نامه نوشته شده است: «نویسندگان این نامه بی‌صبرانه منتظر اقدامات عملی آن مقام محترم در رفع تبعیض‌های پیش‌گفته و جبران عقب‌افتادگی احکام حقوقی از همتایان خود در سایر مؤسسات عالی آن هم به‌نحوی که شایسته بزرگ‌ترین نهاد آموزشی کشور است، هستند. امید آنکه با رسیدگی به معیشت محقرانه استادان و کارمندان، شرایط برای ادامه فعالیت علمی و پژوهشی فرهیختگان تلاشگر دانشگاه آزاد اسلامی فراهم شود.»