گفتوگو و تجربه، راهکار مقابله با کرونا و تحریمها
محسن هاشمیرفسنجانی؛ رئیس شورای شهر تهران
شاید پاندمی یا بیماری جهانی کرونا، نخستین بحرانی است که حتی فراتر از جنگهای جهانی، خشکسالی و بیماریها، تقریبا همه جهان و اکثریت قریب به اتفاق کشورها را درگیر خود ساخته است و امروز غیر از معدود کشورهایی که بهدلایل حاکمیتی شیوع این بیماری را تکذیب میکنند، همه جهان درگیر این بحران است. مقابله با این تهدید نیاز به یکپارچگی، همافزایی و کنار گذاشتن شکافها و اختلافات گذشته دارد که متأسفانه شاهد هستیم برخی کشورها بهویژه دولت آمریکا با پافشاری بر سیاستهای یکجانبه و تقابلمحور، نسبت به الزامات انسانی و اخلاقی این بحران بیتوجهی میکنند که در این رابطه شورای شهر تهران طی نامه به شوراهای شهر کلانشهرها و پایتختهای کشورهای جهان، خواستار استفاده از ظرفیت پارلمانهای محلی در چارچوب دیپلماسی عمومی جهت مقابله با یکجانبهگرایی دولت آمریکا شده است. نکته دیگر لزوم توجه به نقش مدیریت شهری در ستاد ملی و متمرکز مقابله با کرونا در کشور است که ضمن استفاده از مزایای تمرکز، اختیارات، سرعت و قاطعیت در تصمیمگیریهای این ستاد، از توان کارشناسی و تخصص مدیریت شهری استفاده میشود و انتظار شورای شهر تهران از ستاد ملی کرونا این است که در این حوزه پیش از تصمیمگیریهای مرتبط با فعالیتهای شهری تهران مانند سیستم حملونقل عمومی یا طرح ترافیک، با گفتوگو، اقناع و استفاده از تجربه و تخصص مدیریت شهری، عملکرد مؤثرتری را ایجاد کنند. تجربه موفق کشورهایی نظیر کرهجنوبی در مهار کرونا، نشاندهنده نقش مؤثر امکان تست آسان و در دسترس برای شهروندان و رصد وضعیت مبتلایان پس از تست بهحساب میآید که در این حوزه شهرداری تهران میتواند با استفاده از زیرساختهای خود در تعامل با وزارت بهداشت نقش محوری را در تهران ایفا کند. موضوع مهم دیگری که باید در دستور کار مدیریت شهری قرار گیرد، تطبیق شرایط کاری و مالی شهرداری با بحران کروناست که با توجه به زمان و شدت نامعلوم شیوع این بیماری در سطح شهر، موجب تغییرات گسترده در منابع و عملکرد شهرداری میشود و در برخی قسمتها نظیر نظافت شهر موجب افزایش عملکرد و هزینهها و در بخشهایی نظیر فعالیتهای عمرانی و شهرسازی موجب رکود میشود و بهخصوص، بخش منابع مالی دچار انقباض خواهد شد که لازم است بدنه کارشناسی شهرداری در تعامل با کمیسیونهای تخصصی شورا، بهویژه کمیسیون بودجه سناریوهای مختلفی برای این موضوع پیشبینی کرده و اقدامات لازم برای جبران کاهش منابع مالی ناشی از تصمیمات ستاد ملی کرونا را انجام دهند. در خاتمه از سازمان خدمات و مشارکتهای اجتماعی میخواهم که از ظرفیت تشکلهای غیردولتی و سمنها، خیرین، گروههای جهادی نسبت به ساماندهی، حمایت و هدایت فعالیتهای خودجوش و مردمی جدیت بیشتری اعمال کند.