فاجعه هیجان‌انگیز

چرنوبیل منطقه‌ای در اوکراین بود که نام فاجعه را به‌خود پذیرفت و توانست پس از سال‌ها تصویری با جزئیات بیشتر از آنچه رخ داده بود به جهانیان نشان دهد. فاجعه‌ای که آمار قربانیان آن با وجود پنهان‌کاری‌های حکومت شوروی بین ۱۰هزار تا ۱۰۰هزار نفر تخمین زده شد. این مینی‌سریال 5قسمتی ساخته یوهان رنک است که 3 قسمت از بریکینگ بد را هم ساخته و تولید مشترک اچ‌بی‌او و اسکای است. مینی‌سریال چرنوبیل در خردادماه موفق شد رکورد امتیازدهی کاربران IMDB را بشکند و به محبوب‌ترین سریال این وب‌سایت تبدیل شود. چرنوبیل با نمره 9.4تا امروز 8میلیون‌بار تماشا شده است. این مینی‌سریال در هفتادویکمین دوره مراسم جوایز امی موفق به دریافت ۱۰ جایزه  شد. در زمان پخش و دیده شدن این سریال حسام‌الدین آشنا، مشاور رئیس‌جمهور ایران، در حساب توییتر خود، توییتی منتشر کرد که در آن با اشاره به سریال چرنوبیل، سیاستمداران و رهبران سیاسی را به گرفتن درس عبرت از این سریال و دیالوگ اصلی آن یعنی جمله «بهای دروغ چقدر است؟» تشویق کرده ‌بود.  چرنوبیل در ایران موردتوجه چهره‌های مختلف (در حوزه‌های مختلف) قرار گرفت. چرا چنین شد؟ کارشناسان حوزه‌های سینما، روانشناسی و سیاست چه نظری درباره این پرسش دارند؟

شاهین امین، منتقد: چرنوبیل (Chernobyl) در بافتی دراماتیک با تمرکز بر چند شخصیت تا حد زیادی ابعاد فاجعه اتمی چرنوبیل را برای تماشاگر مشخص می‌کند. حتی توضیحات علمی و شرح فنی فاجعه تا حدی که برای مخاطب غیرمتخصص لازم است هم به‌گونه‌ای در تاروپود این درام گنجانده شده تا کشش و تأثیر لازم را داشته باشد.

مهناز اسماعیلی، روانشناس بالینی : دوستش داریم چون شبیه ماست؛ شبیه همه انسان‌ها. چرنوبیل چه در قامت فاجعه‌ای تاریخی، چه در درام یا تراژدی تصویری و چه در قالب کلمات یک کتاب، درس‌هایی برای جهانیان دارد. گاهی به‌خاطر تجربه‌های یک جامعه این درس‌ها کاربردی‌تر و گاهی در شکل اطلاعات عمومی برای ما مفید است. 

طیبه سیاوشی، نماینده  مجلس : اهمیت این سریال به‌خاطر تأکید روی پنهان‌کاری است؛ اینکه به مردم اطلاعات دقیقی داده نمی‌شود و مسئله‌ای از آنها پنهان می‌ماند که آسیبش را دیده‌اند. همین مسئله باعث شد مینی‌سریال چرنوبیل محبوب و دیده شود. این سریال به ما نشان می‌داد کتمان حقیقت نمی‌تواند دائمی و همیشگی باشد.