تبعیض کرونایی

اصغر صوفی _ خبرنگار

همزمان با تأیید رسمی شیوع کرونا در کشور، خبر ابتلای تعدادی از مسئولان، مقامات، نمایندگان مجلس و آقازاده‌های آنها منتشر شده است و بعضا خود آنها با انتشار تصاویر ویدئویی با چهره‌هایی گشاده و فارغ از نگرانی از ابتلای خود به کرونا خبر داده و وعده کرده‌اند که با سپری کردن چند صباحی در منزل، کرونا را شکست خواهند داد و همزمان تجارب کرونایی خود را با دیگران به اشتراک خواهند گذاشت! خبر ابتلای مسئولان به کرونا در شبکه‌های اجتماعی بازتاب گسترده‌ای داشته است. اعتراض و سؤال کاربران این است که برخلاف مردم عادی که دسترسی لازم به تجهیزات تشخیص کرونا ندارند، مقامات و مسئولان و آقازاده‌ها چگونه پیش از وخیم شدن حالشان و قبل از بستری‌شدنشان در بیمارستان، به این امکانات دسترسی داشته و توانسته‌اند از ابتلا یا عدم‌ابتلای خود به کرونا اطمینان حاصل کنند. دسترسی‌های مسئولان به تجهیزات تست کرونا در حالی است که مقامات وزارت بهداشت و مسئولان بیمارستان اعلام کرده‌اند که از تست کرونا صرفا برای افراد بستری در بیمارستان استفاده می‌کنند! صادق‌نیت، رئیس بیمارستان امام خمینی در این‌باره به شبکه خبر می‌گوید: «برای افرادی که سرپایی مراجعه می‌کنند تست انجام نمی‌شود و لزومی هم ندارد انجام شود... تست پرهزینه‌ای است!» علیرضا زالی، فرمانده عملیات مدیریت کرونا در تهران هم در سخنانی مشابه گفت: «تست کرونا برای همه مردم ضرورت ندارد!»
در این شرایط تصاویری منتشر می‌شود از «حال خوب» آقازاده‌هایی که آزمایش کرونای آنها مثبت است، تفاوت میان این دو دسته از مبتلایان در این است که عده‌ای به‌دلیل جایگاه و نفوذشان به تجهیزات پزشکی دسترسی دارند. برای نمونه تصاویر اعطای بسته‌های بهداشتی و ماسک به نمایندگان مجلس درحالی‌که مردم عادی دسترسی لازم به این تجهیزات حداقلی را ندارند، زمانی که در کنار تصاویر مسئولانی که از ابتلای خود به کرونا خبر می‌دهند، قرار می‌گیرد، یک تصویر بزرگ‌تر و واضح تری از تبعیض را میان مسئولان و مردم عادی به نمایش می‌گذارد. دیدن این تصاویر تبعیض‌آلود در شرایط بحرانی که مردم از مسئولان انتظار همدردی دارند، حکم نمک روی زخم را دارد. از سوی دیگر، مدیریت شرایط کنونی جامعه که مردم به‌شدت نگران سلامتی خود هستند و درحالی‌که شیوع کرونا به یک پدیده اجتماعی و عمومی تبدیل شده است، بیش از هر زمان دیگر، نیازمند اعتماد عمومی به عملکردها و توانمندی‌های دولت و دستگاه‌های حاکمیتی است. این اعتماد عمومی تنها زمانی حاصل خواهد شد که این حس و باور در مردم شکل بگیرد که مسئولان تمام ظرفیت‌ها و توانمندی‌های کشور را بدون هیچ‌گونه تبعیضی برای عموم افراد جامعه به‌کار گرفته باشند. شکل‌گیری تصاویر و انگاره‌های تبعیض‌آمیز مبنی بر دسترسی فوق‌العاده مسئولان و آقازاده‌ها به امکانات بهداشتی و پزشکی به مثابه ضربه مهلک به باور و اعتماد عمومی خواهد بود؛ دستگاه‌های حاکمیتی بدون همراه داشتن اعتماد عمومی با دشواری‌های زیادی برای مدیریت بحران مواجه خواهند شد.