تصنیف گلچهره

آلبومی وجود دارد به اسم دلشدگان که اثر مشترک محمدرضا شجریان و حسین علیزاده است. البته وقتی که از دلشدگان صحبت می‌کنیم، نام دو غول به چشم‌مان می‌خورد؛ محمدرضا شجریان و علی حاتمی. در واقع این دو در تقاطع فیلم دلشدگان، به هم می‌رسند و در اصل این آلبوم، شکل گرفت تا در این فیلم مورد استفاده قرار بگیرد. تصنیف گلچهره نیز، انگار که روی فیلم نشست و برای همیشه ماندگار شد؛ طوری که وقتی آن آوای «گلچهره مپرس...» با صدای شجریان پخش می‌شود، یکراست پرت می‌شویم داخل فیلم و جایی که جمشید مشایخی می‌گوید همه عمر دیر رسیدیم. جالب اینکه سراینده شعر و چکامه گلچهره نیز خود علی حاتمی بوده است، که چنین شروع می‌شود:«گلچهره مپرس آن نغمه‌سرا از تو چرا جدا شد/ گلچهره مپرس پروانه تو بی‌تو کجا رها شد/ مرنجان دلت را/ رها کن غمت را رها کن/ مخور غم مخور غم نگارا/ گلچهره بریز تو خون من بلبل نغمه‌زن را...» این آلبوم و تصنیف در موسیقی بل ضبط شده و در واقع موسیقی فیلم محسوب می‌شود؛ و بیراه نیست اگر بگوییم جزو چند موسیقی متن به‌شدت معروف تاریخ سینمای ایران است.