تجربه کرونا در چین

فهیمه طباطبایی_خبرنگار

مهدی مکوندی، دانشجوی ایرانی در ووهان چین است که بعد از گذراندن چند هفته سخت و پر استرس توانست به ایران بازگردد. او 2 هفته نیز در تهران قرنطینه بود و بعد از اعلام منفی بودن آزمایش‌ها نزد خانواده‌اش رفت. مکوندی از تجربیات چند روزه‌اش در ووهان به‌عنوان شهری که مبدا شیوع ویروس کرونا شناخته شد، به خبرنگار همشهری می‌گوید. اینکه مدیران ارشد کشور چین و ایالت ووهان چه برنامه‌هایی برای‌ جلوگیری از شیوع گسترده این بیماری داشتند و شهروندان عادی در مقابل چه می‌کردند.
« نخستین اقدامی که از سوی دولت چین برای مقابله با این ویروس صورت گرفته شد این بود که ووهان به‌عنوان مرکز شیوع ویروس قرنطینه شود. البته این موضوع با ترس عمومی و اضطراب مردم ووهان همراه و باعث شد که بسیاری از مردم برای تهیه ماسک به مراکز درمانی و بهداشتی مراجعه کنند. بنابراین تقاضا بالا رفت و مردم با کمبود ماسک مواجه شدند.   بسیاری از سودجویان، قیمت این کالای ضروری را افزایش دادند و مشکلات متعددی را رقم زدند. البته ترس باعث هجوم مردم به فروشگاه‌های مواد غذایی هم شد که قحطی دو روزه را به همراه داشت ولی در نهایت این کمبودها بعد از 2 روز با حمایت مستقیم دولت از شهروندان ووهان تمام شد و شرایط بحرانی در مقوله ماسک و مواد غذایی به پایان رسید. دومین قدمی که دولت مرکزی چین و ایالت ووهان بعد از قرنطینه شهر انجام دادند، قطع ارتباط مردم با خدمات حمل‌ونقل و فضاهای عمومی مثل مترو، اتوبوس، قایق‌های مسافربری، مدارس و دانشگاه‌ها و ادارات بود. حتی ممنوعیت استفاده از آسانسور را هم اعلام کردند تا جایی که آسانسور ساختمان‌های 34طبقه را هم قطع کردند. از سویی محدودیت تردد در شهر به حدی رسید که از هر خانواده تنها یک نفر برای خرید مایحتاج روزانه زندگی اجازه خروج از خانه را داشت. همچنین توزیع مواد غذایی و ماسک برای دانشجویان رایگان شد. ضمن اینکه در دانشگاه به ما دانشجویان خارجی دماسنجی شخصی داده بودند که روزانه حرارت بدنمان را اندازه‌گیری کنیم و به مسئولان دانشگاه اطلاع دهیم. سازمان‌ها هم مسئول رسیدگی به سلامت کارکنان خود شدند تا درصورت ابتلا افراد به اداره بهداشت آن منطقه معرفی شوند. کار خوب دیگری که دولت چین انجام داد ایجاد گیت‌های بازرسی و بررسی سلامت مردم در شاهراه‌های ورودی بود. این را در مقیاس کوچک‌تر در دانشگاه یا آپارتمان‌ها هم انجام دادند. یعنی اگر دانشگاهی 4گیت داشت همه آنها را بستند و فقط امکان عبور و مرور از یک گیت را دادند تا دانشجویانی که وارد یا خارج می‌شوند را دقیق بازرسی و موارد مشکوک را به سرعت به اداره بهداشت آن منطقه اعلام کنند. مسئولان بهداشتی چین تأکید زیادی به شستن دست‌ها با مواد شوینده یا الکل داشتند به‌خصوص قبل از غذا. اصرار داشتند که اصلا صورت را با دست لمس نکنید مخصوصا وقتی بیرون از خانه هستید. ضد‌عفونی کردن سطوحی مثل میز، نرده‌های پله و...هم بسیار توصیه می‌شد و حضور مردم در مکان‌های عمومی مثل سینما، تئاتر و هرمکانی را محدود می‌کردند. استفاده از دستکش یک‌بار مصرف و دور انداختن آن بعد از استفاده از دیگر مواردی بود که دائم در رسانه‌ها تبلیغ می‌کردند. از دیگر مواردی که وزارت بهداشت چین در رسانه‌های خود می‌گفتند جدا کردن بشقاب، لیوان و قاشق شخصی بود. پرهیز ارتباط با افرادی که آنفلوآنزای معمولی هم داشتند از دیگر نکاتی بود که در چین به شهروندان گوشزد می‌کردند.
 نکته آخر از مشاهدات من این بود که کنترل این بیماری با همت ملی در حال انجام بود. مردم پشت هم بودند چون شرایط به‌شدت سختی را می‌دیدند و امیدوارم این موضوع به همین شکل در ایران دنبال شود.»