ارزش علمی آواهای بی‌معنای جهانی

 تقریبا در کل دنیا، پدر و مادرها از یک نوع زبان گاهی با کلمات و آواهای بی‌معنی برای صحبت‌کردن و ارتباط برقرارکردن با نوزاد و کودکان استفاده می‌کنند که بیشتر وقت‌ها خوشحالی و خندیدن بچه را هم به‌دنبال دارد. شاید در نگاه اول این آواهای اغراق‌آمیز برای حرف‌زدن با بچه بی‌معنا به‌نظر برسد اما دانشمندان اکنون برای آن ارزش علمی قائل هستند.
پرنتیز (Parentese) در واقع مدلی از صحبت والدین با نوزادی است که هنوز درکی از گفتار و شنیدار دقیق ندارد. صحبت‌کردن با نوزادان با استفاده از گفتار بزرگسالان می‌تواند برای کودکان بسیار جالب باشد. به مدل گفت‌وگوی نوزاد و والد گاهی ماترس (Motherese) نیز گفته می‌شود. این نوعی گفتار است که در آن فرد بالغ با روشی اغراق‌آمیز و تکراری با کودک صحبت می‌کند.
هدف این نوع مکالمه جلب توجه کودک برای تقویت زبان اوست. در پرنتیز والدین از قواعد دستور زبانی و کلمات ساده به همراه صدای اغراق‌آمیز برای صحبت با کودک استفاده می‌کنند.
اما اگر والدین می‌دانستند که روش حرف‌زدن آنها می‌تواند به یادگیری کودک کمک کند، آیا لحنشان را عوض می‌کردند؟ یک مطالعه جدید در مؤسسه علوم یادگیری و مغز (I-LABS) در دانشگاه واشنگتن نشان داد که انجام این کار برای نوزاد مفید است. محققان در آزمایش‌های مختلفی به این نتیجه رسیدند که آموزش والدین درباره ارزش لحن سخنوری با کودک تا چه حد می‌تواند روی زبان کودک تأثیر‌گذار باشد و استفاده از این نوع حرف‌زدن، مهارت‌های زبانی کودک را در سنین بالاتر افزایش می‌دهد.  به گزارش ساینس دیلی در نتایج یک مطالعه، مشخص شد که والدینی که در جلسه‌های آموزشی صحبت‌کردن با نوزاد شرکت می‌کنند بیشتر از والدینی که در این زمینه آموزش ندیده‌اند از زبان مخصوص کودک استفاده می‌کنند و در نتیجه این مربیگری، «چرخه مکالمه» بیشتری بین والد و کودک ایجاد کرده و ماه‌ها بعد مهارت‌های زبان کودک را افزایش داده است. پاتریشیا کوهل، رئیس انستیتوی I-LABS و استاد علوم گفتار و شنیداری در این رابطه می‌گوید: مدتی است که متوجه شده‌ایم استفاده از زبان پرنتیز به پیشرفت زبانی کودکان کمک می‌کند. اما نمی‌دانیم چرا. معتقدیم پرنتیز به‌دلیل ساختارهای زبان‌شناسی ساده‌تر و صداهای اغراق‌آمیز، یادگیری کلمات و زبان را برای نوزاد آسان‌تر می‌کند. اما این کار جدید دلایل اساسی‌تری را نشان می‌دهد. ما فکر می‌کنیم پرنتیز یک قلاب اجتماعی برای مغز بچه‌ها ایجاد می‌کند که با سرعت کم بچه‌ها را برای پاسخگویی تشویق می‌کند. زبان پرنتیز اصلا شبیه زبان کودک که به‌طور کلی مخلوطی از آواها و کلمات بی‌معنی است، نیست بلکه گفتاری کاملا دستوری است که با کلمات حقیقی درگیر است اما با حروف صدادار کشیده‌تر است و تن صدا اغراق‌آمیزتر. صحبت‌کردن مستقیم با کودک علاوه بر خوشحالی او کمک می‌کند نوزاد با والدینش به‌طور اجتماعی ارتباط برقرار کند و به حرف‌های مادر و پدر با آوای نامشخص خود پاسخ بدهد.
در پژوهشی که در سال 2018محققان I-LABS انجام دادند متوجه شدند والدینی که برای نوزاد شش‌ماهه خود از زبان پرنتیز استفاده می‌کردند و بچه‌هایی که والدینشان در جلسات آموزشی شرکت کردند آواهای بیشتری داشتند و در 14ماهگی کلمات بیشتری نسبت به نوزادانی که والدینشان در استفاده از این تکنیک کارآمد نبودند، می‌گفتند. برای مطالعه بالینی روی 48خانواده به آنها یک دستگاه ضبط بسیار سبک داده شد تا در فواصل مشخص شده صدای خود و کودکشان را ضبط کنند و پیشرفت زبانی را بسنجند، نتیجه نشان داد که دوره‌های آموزشی برای والدین منجر به افزایش استفاده از واژگان والدین و نوزادان شده و حتی پس از پایان جلسات آموزشی، این رشد ادامه داشته است. بین 14تا 18ماهگی خانواده‌های آموزش‌دیده جهش خیلی خوبی در نحوه مکالمه و آوای کودک داشتند. بچه‌های والدین آموزش‌‌دیده کلمات واقعی مانند «موز» و «شیر» گفته بودند.
آماری که از بررسی والدین به‌دست آمد نشان داد که دایره لغات کودکان 18ماهه‌ای که والدین آنها آموزش دیده‌اند چیزی حدود 100کلمه است درصورتی که کودکانی که والدین آنها آموزش ندیده بودند 60کلمه بلد بودند. ناجا فرجان رامیرز، استادیار زبان‌شناسی در دانشگاه واشنگتن می‌گوید: ما می‌دانیم که مهارت‌های زبانی در مراحل نوزادی، رشد مهارت‌های زبان او در مراحل بعدی زندگی را پیش‌بینی می‌کند، بنابراین پیشرفت‌ها در رفتارهای زبانی در دوران نوزادی می‌تواند به مرور زمان تأثیرات جانبی بر رشد گفتار داشته باشد. کوهل تأکید می‌کند: زبان از امکاناتی است که توانایی ارتباط اجتماعی مورد نیاز در جامعه را تامین می‌کند. در این مطالعه ما شاهد آن بودیم که چگونه زبان والدین و ارتباط اجتماعی می‌تواند پاسخ‌های اولیه کودک را تقویت کند که کلمه‌ها تبدیل به جمله شود و در نهایت به توانایی گفتاری او در بزرگسالی بینجامد.

چرخه مکالمه
در نتایج یک مطالعه، مشخص شد والدینی که در جلسه‌های آموزشی صحبت‌کردن با نوزاد شرکت می‌کنند بیشتر از والدینی که در این زمینه آموزش ندیده‌اند از زبان مخصوص کودک استفاده می‌کنند و در نتیجه این مربیگری، «چرخه مکالمه» بیشتری بین والد و کودک ایجاد کرده و ماه‌ها بعد مهارت‌های زبانی کودک را افزایش داده است