تهران را سبز می‌خواهم؛ امن و آبی
زهرا صدر اعظم نوری- رئیس کمیسیون سلامت، محیط‌زیست و خدمات شهری |
از کودکی تهران را به 2 چیز شهره می‌دانستم؛ یکی باغ‌هایش که از شمال تا جنوب شهر گسترانیده شده بود و نام تهران را به شهرباغ‌ها معروف می‌کرد و دیگری شب‌هایش.
تهران شهر فرنگ بود، شب‌هایش زنده و پر از هیاهوی زندگی بود، همچنان که هست و ما هم تلاش می‌کنیم که زندگی در گوشه گوشه شهر متبلور شود اما دیگر خبری از باغ‌های زیبا و صدای پرندگانش نیست!ظرف ۱۰سال، ۱۰۹هکتار از باغ‌های تهران نابود و فقط خاطره خوش آن شهرباغ‌ها در خاطرات ما باقی ماند.اولین آرزوی من دیدن دوباره تهران با همان سرسبزی و سرزندگی است؛ حفظ و گسترش باغات برای تنفس دوباره شهر.
تهران، احاطه‌شده میان رشته کوه‌های سربلند البرز که نماد پایداری و استقامت مردمانش است. این سمبل زیبایی و شکوه دیرزمانی است که در میان دود و آلودگی ﭘﻨﻬﺎﻥ شده و هرازگاهی به لطف رحمت الهی رخی نشان می‌دهد و به ما می‌گوید چه فراموش کرده‌ایم تهران آبی را. آرزویم این است که تهران را نه هرازگاهی بلکه همیشه آبی ببینم.
شهری که در تمام طول تاریخ مرکز شروع تحولات ایران اسلامی بوده حالا تبدیل به شهری پرمخاطره شده که تن شهروندانش نه از زلزله بلکه از سقف‌های ناایمن بالای سرشان می‌لرزد، تن آتش‌نشانان نه از حریق و دل به آتش زدن بلکه از داغ خانواده‌هایشان می‌لرزد. آرزویم این است که تهران شهر امن باشد، مردمانش دلشان غنج برود از حال خوب آسایش و امنیتی که با قدم زدن در شهر نصیبشان می‌شود.
