انسان با روبات‌ها تنها می‌شود؟

سخنگوی شرکت سامسونگ درحالی در کنار روباتی شبیه به توپ سافت‌بال در نمایشگاه CES ایستاده بود گفت مدل اولیه این روبات که یک دستیار شخصی است می‌تواند روزی چنان نبض امور را در دست بگیرد که اگر صاحبش دچار مشکل جسمی شود به جای او با اورژانس تماس بگیرد. روبات دیگری شبیه به انسان مصنوعی که از سوی استارتاپ Neon به تازگی معرفی شده بود نیز در چند غرفه آن طرف‌تر، کاری شبیه به همین روبات را انجام می‌داد.
اگر هیچ‌کسی در اطرافمان نبود آیا واقعا می‌توانیم به یک آواتار واقع‌بینانه تکیه کنیم- کسی که حتی با او رابطه دوستانه برقرار کرده‌ایم- تا هرزمان که ما نیاز به کمک‌های پزشکی داشتیم متوجه شود؟ بله نتیجه غم‌باری که از همه تکنولوژی‌هایی جدید معرفی شده در این نمایشگاه برآورد می‌شود تصویری از زندگی آینده انسان در تنهایی است.
به گزارش سی ان ان، امسال در CES2020 شاهد گربه بامزه روباتیکی بودیم که به خواسته‌های شما پاسخ می‌داد و حتی یک روبات کاغذ توالت که وقتی کسی در اطرافتان نبود برای شما دستمال کاغذی تازه می‌آورد. در همین حال روباتی با نام Lovot وجود داشت که نیاز افراد را برای آغوش برطرف می‌کرد.
فناوری، طی سال‌ها به محبوبیت انزواطلبی دامن زده است. تصویر فردی را به یاد بیاورید که تا دیروقت در دفتر کار خود تنهایی مشغول رمزگذاری است یا گیمری که 12ساعت بدون وقفه دستگاهش را خاموش نکرده است و البته میلیون‌ها آدم که ساعت‌ها از وقت خود را به چک‌کردن گوشی تلفن هوشمند خود اختصاص می‌دهند به جای اینکه با افرادی که کنارشان هستند معاشرت کنند. برخی از این فناوری‌ها به ما احساس غلطی از ارتباط می‌دهند. شبکه‌های اجتماعی ما را به سمت ارتباط با دوستان مجازی سوق می‌دهند؛ ارتباطی که هرگز شکل واقعی به‌خود نمی‌گیرد و تنها به لایک‌های بی‌معنی ختم می‌شود.
برای بسیاری انزواطلبی مسئله مهمی است. طبق مطالعه‌ای که در سال 2018روی 20هزار فرد 18سال به بالا در آمریکا انجام شد، نزدیک به نیمی از آنها ادعا کردند کلا احساس تنهایی می‌کنند و همان میزان نیز به نبود ارتباط معنادار اجتماعی روزانه با دوست یا اعضای خانواده اعتراف کردند. به همین دلیل است که «فناوری همراه» به‌عنوان یک بخش مستقل در این حوزه به‌ویژه در میان بزرگسالان جا باز کرده است. AARP گزارش داده انزوای اجتماعی بیش از 8میلیون انسان را تحت‌تأثیر قرار داده است و همچنین در مشکلات پزشکی شامل افسردگی، زوال عقل زودرس و فشار خون بالا دست دارد.
تکنولوژی همراه، به فناوری‌ای گفته می‌شود که شما را در طول روز با انجام یا همراهی کارهای روزمره همراهی کند؛ مانند روبات‌های همراه و خانگی. به‌عنوان مثال گربه روباتیک بی‌سری که برای افرادی با حساسیت به گربه ساخته شده یا هدست‌های حقیقت مجازی. برای مثال بعضی‌ها که توانایی سفر ندارند می‌توانند بدون اینکه حتی از جایشان بلند شوند با استفاده از این هدست واقعیت‌مجازی یک تعطیلات تمام‌عیار اروپایی با دیدن شهرهای مختلف خارجی داشته باشند. ضمن اینکه با همین مدل فناوری می‌توانند با دوستان و فامیل در سراسر دنیا به‌صورت مجازی دیدار کنند.
الکساندرا هملت، یک روانشناس بالینی در مؤسسه ذهن کودک نیویورک که در زمینه اختلالات خلقی و اضطرابی تخصص دارد معتقد است که از منظر روانشناسی و سلامتی هیچ‌چیز نمی‌تواند جای ارتباط انسانی را بگیرد. او گفت: این مسئله بارها و بارها از منظر زیست‌شناسی ثابت شده است. حتی اگر به زمان انسان‌های غارنشین‌ها برگردید، آنها نیز برای زنده‌ماندن به یکدیگر احتیاج داشتند و این مسئله تاکنون تغییر نکرده است. او افزود: برای ایجاد احساس سلامت روان و عقل، ایجاد یک ارتباط کافی است.

انزوا طلبی
طبق مطالعه‌ای که در سال 2018روی 20هزار فرد 18سال به بالا در آمریکا انجام شد، نزدیک به نیمی از آنها ادعا کردند کلا احساس تنهایی می‌کنند و همان میزان نیز به نبود ارتباط معنادار اجتماعی روزانه با دوست یا اعضای خانواده اعتراف کردند
حتی با پیشرفت فناوری، یک انسداد عمده روانی برای ایجاد روابط واقعی با روبات‌ها و آواتارهای دیجیتال وجود دارد. برای مثال پدیده‌ای وجود دارد با نام
Uncanny Valley و آن وقتی است که مردم از دیدن چیزهایی که شبیه انسان هستند ولی در واقع انسان نیستند تعجب می‌کنند. هملت گفت: درحالی‌که فناوری هر روز پیشرفت می‌کند و به‌دنبال ساخت چیزهایی شبیه آدم‌ها یا حیوانات خانگی است اما در نهایت ما به‌دلیل Uncanny Valley نمی‌توانیم با این روبات‌ها عمیقا ارتباط برقرار کنیم. ما می‌دانیم که یک جای کار ایراد دارد بنابراین ارتباط درست ایجاد نمی‌شود. تا زمانی که رفتار، حرف‌زدن و تأثیرگذاری روبات از انسان قابل تشخیص باشد، نگاه انسان به آنها به‌عنوان انسان‌واقعی و حیوان واقعی امکان‌پذیر نیست. این محدودیت‌ها تنها برای ما 2گزینه باقی می‌گذارد: کنار گذاشتن فناوری برای بهترکردن زندگی واقعی و سرمایه‌گذاری در دنیای واقعی یا تبدیل‌کردن فناوری به چیزی که خلأ موجود در زندگی واقعی را از بین ببرد. البته طبق آنچه در نمایشگاه امسال ارائه شد بسیاری از کمپانی‌ها شرط بسته‌اند که ما دومی را انتخاب می‌کنیم.