صف طویل خاکستری

سعید مروتی ـ روزنامه‌نگار

 2هزار و ۱۲۹نفر به‌عنوان فعال رسانه‌ای متقاضی دریافت کارت جشنواره برای حضور در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر شده‌اند. اسامی افراد متقاضی هم منتشر شده و دست‌کم نیمی از نام‌ها ناآشنا هستند. این داستانی است که هر سال تکرار می‌شود. جوان‌های برومند و جویای نامی که همیشه حاضر به یراق برای حضور در جشنواره هستند. و اینکه فعالیت رسانه‌ای در این حوزه ندارند یا در مورد شیوه حضورشان به‌عنوان منتقد، سینمایی‌نویس و خبرنگار حرف و حدیث بسیار است هم اهمیتی ندارد. مهم حضور در کاخ جشنواره است، حالا به هر قیمتی و هر کیفیتی. بیست و چند سال پیش که برای نخستین بار به‌عنوان سینمایی‌نویس، کارت جشنواره گرفتم تعداد رسانه‌ها خیلی کمتر از امروز بود ولی همان موقع هم در سینما فلسطین که میزبانی مطبوعاتی‌ها را بر عهده داشت جای سوزن انداختن نبود. یعنی در دوره‌ای که تعداد فعالان رسانه‌ای در حوزه سینما به زحمت به 200 نفر می‌رسید هم دست‌کم هزار نفر مشتاق و خوشحال پای کار ایستاده بودند. خاطره تماشای «سلطان» کیمیایی و «لیلا»ی مهرجویی در جشنواره پانزدهم که به اندازه افراد حاضر در سالن، عده‌ای پشت در ماندند و اغلبشان هم کارت داشتند را رفقا به‌خاطر دارند. حالا که در دوران تکثر رسانه‌ها به سر می‌بریم به‌نظرم دوستان نجابت کرده‌اند وگرنه باید با فهرستی 10 هزار نفری مواجه می‌شدیم. به هر حال همه دوست دارند به جشنواره بروند و این دورهمی سالانه را از دست ندهند. تماشای رایگان فیلم‌ها و سرویس ایاب و ذهاب و ناهار و شام را هم درنظر بگیرید. زمان شمقدری برای عشاق برج میلاد از بهترین رستوران‌های تهران غذا تهیه می‌کردند. آن زمان دوران برخورداری بود و شرایط نابسامان امروز، اجازه چنین ولخرجی‌هایی را نمی‌دهد. دیروز که فهرست متقاضیان دریافت کارت جشنواره منتشر شد، در تحریریه با دوستان گپ می‌زدیم که رفیق شفیقی گفت کافی است اعلام کنند برای تماشای هر فیلم باید 5 هزار تومان هم بپردازید، یعنی رقمی بسیار کمتر از بهای بلیت سینما. آن وقت ببینید چند نفر می‌آیند. به‌نظرم پیشنهاد خوبی است و دست‌کم به یک‌بار تجربه‌کردن می‌ارزد. راستش هیچ وقت این انبوه جمعیتی را که به‌عنوان فعال رسانه‌ای کارت جشنواره می‌گیرند باور نکرده‌ام. تعداد واقعی سینمایی‌نویس‌ها هم در این سال‌ها خیلی رشد نکرده. عده‌ای رفته‌اند و جای خود را به چهره‌های جوان داده‌اند. چیزی که تغییر نکرده همین صف طویل خاکستری است؛ این عشاق جشنواره فجر که خیلی هم علاقه‌مند به سینما نیستند و بسیاری‌شان اصلا در باغ نیستند. ولی همه این میهمانی را دوست دارند و با بهترین لباس‌هایشان در آن حاضر می‌شوند.