نگاه
میلاد مسیح ع نمادی برای گفتوگو
مجید فراهانی؛عضو شورای اسلامی شهر تهران
زادروز میلاد مسیح در بیشتر کشورهای غیرمسیحی جهان گرامی داشته می‌شود هرچند این روز به‌عنوان عیدی مسیحی نامگذاری شده اما نزد مسلمانان و ایرانی‌ها هم واجد اعتبار و ارزش است. حضرت مسیح پیامبر صلح و دوستی و مودت است، پیامبری که به تصریح کتاب آسمانی ما از مادری باکره و پاکدامن که تمام عمر خویش را صرف عبادت و بندگی خدا کرد زاده شد و در طول عمر رسالت خود بر هدایت و دعوت انسان‌ها و پیروان خود به یکتاپرستی و سعادت ابدی همت گماشت. آنچه عیسی بن‌مریم به آن شناخته می‌شود انسان‌دوستی، مهربانی و مودت است که در جهان فعلی ما و با توجه به وضعیت حاکم بر عالم، ضعف یا قوت آن در رفتار‌های اجتماعی و حکومتی عامل مهم و مؤثری برای تقویت یا تخریب صلح جهانی است. به استناد آیات قرآن مسلمانان همواره موضعی همدلانه در ارتباط با مسیحیت داشته‌اند هرچند این همدلی از دامان مواجهه و رویارویی برخاست که بعد از ناسازگاری کلیسای کاتولیک با مسلمانان اندلس و پس از آن جنگ‌های صلیبی، ارتباط مسلمانان و مسیحیان را وارد مرحله‌ای تازه کرد که اوج و نقطه عطف آن بیانیه سال۱۹۶۵ میلادی شورای واتیکانی دوم مبنی بر توصیه به تفاهم و همزیستی مسالمت‌آمیز با مسلمانان بود. روابط اسلام و مسیحیت پس از آن وارد عصر همگرایی شد و این همسویی در بستر رفتار‌هایی تقویت شد که با بروز اندیشه‌هایی رهایی‌بخش و عدالت‌خواهانه که از مصادیق آن می‌توان به اعتراض کلیسای کاتولیک و پاپ به ستم‌هایی که در سطح جهانی از سوی دولت‌ها علیه بشریت و نوع انسان صورت می‌گیرد و کمرنگ و گسسته شدن رابطه با دولت‌ها و گرایش به مردم اشاره کرد همراه شد که در بررسی نوع و عمق ارتباط بین مسیحیان و مسلمانان نکته مهمی تلقی می‌شود. لازمه تداوم این روابط روشن و مبتنی بر عقلانیت، تلاش اندیشمندان و پژوهشگران برای همکاری و هم‌افزایی اسلام و مسیحیت در جهت تحقق صلح جهانی است. روشن است که راه‌حل صلح جهانی، گفتوگو است و گفت‌وگوی «بین دینی» از منظر تمرکز بر اشتراکات برای نیل به تفاهم ازجمله مهم‌ترین گفتگو‌هاست که هم در آیین اسلام و هم در مسیحیت ریشه‌های قوی و تاریخی دارد. و خوشبختانه در تهران جلوه‌هایی از این تفاهم و مدارا برای ما به یادگار مانده است. اسلام و مسیحیت در قیاس با سایر ادیان پیروان بیشتری دارند و تقویت تفاهم و تحکیم تعامل این دو دین بزرگ علاوه بر داشتن نقش مؤثر در گفت‌وگوی ملت‌ها، می‌تواند به فهم عمیق‌تر پیروان ادیان از زندگی مسالمت‌آمیز هم یاری رساند. ضرورت و اهمیت این فهم عمیق و نگاه همدلانه تا جایی است که می‌توان ادعا کرد و بر این ادعا اصرار کرد اگر ادیان و مذاهب خواهان کمک به انسان گمشده امروز هستند راهی جز تمرکز و وفاق بر بحران‌های اجتماعی و سیاسی برای بهبود وضعیت پیروان‌شان ندارند. مهم‌ترین هدف ترویج و تشویق به گفت‌وگوی ادیان و در اینجا مشخصا گفت‌وگوی اسلام و مسیحیت علاوه‌بر پذیرش وجاهت و منشا الهی، احترام حقیقی و صمیمانه به دین و مذهب دیگری است که شامل آموزه‌ها، باور‌ها، اصول اخلاقی، ارزش‌های اجتماعی و ابعاد سیاسی و اجتماعی 2دین است. همین احترام متقابل و دگرپذیری است که برای خدمت به بشر، صلح جهانی و تکریم انسان ضرورت گفتوگو را با توجه به شرایط حاکم بر جهان استوار‌تر می‌کند. گفت‌وگویی که نه در پی مسیحی کردن مسلمانان است و نه به‌دنبال مسلمان کردن مسیحیان بلکه آنچه دنبال می‌کند ایجاد شرایط و فضای انسانی و اخلاقی در سطوح اجتماعی و سیاسی برای زندگی بهتر نوع بشر است که اختلاف‌ها را بفهمد، اشتراکات را درک کند و از خشونت، جنگ، خونریزی و نزاع دوری کند.
تهران، شهری برخوردار از تنوع فرهنگی، قومی و مذهبی است که در آن پیروان ادیان توحیدی در کمال آرامش، رواداری و تعامل باهم زندگی می‌کنند، تنها در تهران مردمانی هستند که با مذاهب و عقاید مختلف و مجموعه‌ای از مراکز مذهبی‌شان، همه در یک نشانی مشترک جمع شده‌اند: خیابان سی‌تیر! محل تلاقی خیابان سی‌تیر با خیابان‌های جمهوری و میرزاکوچک‌خان به چهارراه ادیان شهرت دارد؛ زیرا سال‌هاست که پیروان ادیان گوناگون در این خیابان و در کنارهم در کمال آرامش زندگی می‌کنند.
خیابانی که نیایشگاه‌های ادیان گوناگون شامل مسجد، کنیسه، آتشکده و کلیسایی با قدمتی بیش از خود خیابان را در یکجا جمع کرده است. در این خیابان مسیحیان و ارامنه به کلیسا، کلیمیان به کنیسه و زرتشتیان به آتشکده‌‌شان می‌روند و در آرامش و آزادی به عبادت می‌پردازند درحالی‌که بانگ اذان موذن از مناره‌های مسجد مسلمانان را به اقامه نماز دعوت می‌کند.این خیابان ثروت فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و انسانی عظیمی است که ما باید قدردان برخورداری از آن بوده و در مسیر بهره‌برداری از این ظرفیت برای توسعه پایدار شهری گام برداریم، نه اینکه این ظرفیت را به فراموشی سپرده و دلخوش به ایجاد گذر غذا یا احیای زیست شبانه شهری در بخشی از این خیابان باشیم. بر همین اساس و به‌منظور تأکید بر استفاده از این ظرفیت در مسیر تحقق تهران شهری برای همه در یکصد و هشتاد و چهارمین جلسه علنی شورای اسلامی شهر تهران به‌عنوان نماینده مردم شریف تهران با استناد به ماده یکصد و شصت و ششم (166) قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و آیین‌نامه اجرایی آن و همچنین در اجرای بند بیست و دوم (22) ماده پنجاه و پنجم (55) قانون شهرداری‌ها، براساس بند 3ماده 80قانون شوراهای اسلامی کشور، درباره «لزوم توجه به خیابان سی‌تیر به‌عنوان نماد رواداری و تعامل پیروان ادیان توحیدی در تهران» به شهرداری تهران تذکر دادم و انتظار دارم شهرداری با مشارکت و تعامل با انجمن‌ها و تولیت اماکن دینی در این خیابان زمینه‌های مرمت و نگهداری مطلوب و بازدید گردشگران را از این آثار ملی فراهم نماید تا زمینه‌های گفتوگو، تعامل و رواداری میان پیروان ادیان ابراهیمی در تهران شهری برای همه بیش از پیش فراهم گردد.
در همینه زمینه :
