ده آدمی بر سفرهای بخورند و دو سگ بر مرداری با هم به سر نبرند. حریص با جهانی گرسنه است و قانع به نانی سیر. حکما گفتهاند: توانگری به قناعت، به از توانگری به بضاعت.
روده تنگ به یک نانِ تهی پر گردد / نعمتِ روی زمین پر نکند دیده تنگ
پدر چون دورِ عمرش منقضی گشت / مرا این یک نصیحت کرد و بُگذشت
که شهوت آتش است از وی بپرهیز / بهخودبَر، آتشِ دوزخ مکن تیز
در آن آتش نداری طاقت سوز / به صبر آبی بر این آتش زن امروز
گلستان سعدی
قصههای کهن
در همینه زمینه :