رویارویی با مرگ و به تعویق افتادن آن موجب می‌شود همه‌‌چیز چنان گرانبها، مقدس و زیبا به‌نظر بیاید که دوست داشتن، در آغوش گرفتن و غرق شدن را بیش از هر زمان دیگری احساس کنم. رودخانه پیش رویم هرگز تا این اندازه زیبا نبوده... مرگ و امکان فرا رسیدنش در هر لحظه، عشق یعنی عشق پر اشتیاق را ممکن‌تر می‌کند. اگر نامیرا بودیم، بعید بود بتوانیم مشتاقانه عشق بورزیم و شور و مستی را تجربه کنیم.
عشق و اراده، رولو می، ترجمه: سپیده حبیب، صفحه127
شنبه 23 آذر 1398
کد مطلب :
90244
+
-
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .
Copyright 2021 . All Rights Reserved