ایستاده در برابر دیابت

بدن هر انسانی غده بزرگی دارد به نام لوزالمعده که ماده‌ای به نام انسولین تولید می‌کند. انسان‌ها برای مصرف نشاسته و قند به این ماده نیازی حیاتی دارند. اما بدن برخی افراد به میزان کافی انسولین تولید نمی‌کند و یا اگر هم تولید می‌کند، نمی‌تواند آن را به‌مصرف برساند. این افراد مبتلا به بیماری‌ای به نام دیابت هستند که متأسفانه رشد عجیبی در جوامع مختلف داشته است.

انسولین به چه درد می‌خورد؟
انسولین با اثر بر سلول‌های کبد باعث می‌شود این سلول‌ها با گرفتن قند از خون و ذخیره آن به‌صورت گلیکوژن، قند خون را کاهش دهند و با تجمع گلیکوژن در سلول‌های ماهیچه‌ای به‌عنوان یک منبع سوخت، انرژی را افزایش دهند. انسولین همچنین با اثر بر بافت‌های چربی، استفاده از چربی به‌عنوان منبع سوخت را متوقف می‌کند. درصورت نبود یا کمبود انسولین در خون، بدن از چربی به‌عنوان منبع سوخت استفاده می‌کند.

معرفی فردریک بنتینگ
به گزارش همشهری، سر فردریک گرانت بنتینگ، پزشک، زیست‌شناس و نقاش کانادایی در روز چهاردهم نوامبر سال1891در الیستون اونتاریو به‌دنیا آمد. او پس از پایان تحصیلات دبیرستانی‌اش در سال1910وارد دانشکده ویکتوریا که زیرنظر دانشگاه تورنتو بود، شد. بنتینگ ابتدا شروع به تحصیل در رشته هنر کرد اما در پایان سال نخست و به‌دنبال کسب نمرات ناامیدکننده، قید تحصیل در این رشته را زد و در امتحانات ورودی پزشکی شرکت کرد و در سال1912موفق به ورود به این رشته شد. 2سال بعد و در جنگ جهانی اول، او برای حضور در میادین نبرد به‌عنوان یک امدادگر و پزشک، داوطلب شد. بنتینگ در سپتامبر سال1918، از ناحیه بازو جراحت شدیدی برداشت و تا آستانه مرگ پیش رفت. یک سال بعد به او مدال صلیب نظامی شجاعت را دادند. پس از پایان جنگ، به کانادا بازگشت و به تکمیل تحصیلات خود در رشته پزشکی پرداخت.

ایده بکر
دانشمندان و پزشکان تا آن زمان دریافته بودند که می‌توان انسولین را از لوزه‌المعده حیوان‌ها به‌دست آورد اما کسی هیچ راهکار عملی‌ای برای چنین موضوعی ارائه نداده بود. فردریک روزی ‌هنگام مطالعه و تحقیق روی لوزه‌المعده به این جمع‌بندی رسید که امکان تهیه انسولین وجود دارد. او به‌همراه یکی از دستیارانش به نام دکتر چارلز بست، شروع به تحقیق و کار روی استخراج انسولین از لوزه‌المعده سگ کردند.

تهیه انسولین
بنتینگ در آزمایشگاهش با مسدودکردن مجراهای پانکراس سگ‌های آزمایشگاهی موفق شد مانع تخریب سلول‌های تولیدکننده انسولین در پانکراس توسط مواد شیمیایی گوارشی شود. بدین‌ترتیب او توانست راهی را که پزشکان دیگر موفق به کشف آن نشده بودند، پیدا کند. اینگونه بود که بنتینگ موفق به استخراج انسولین شد. در سال1922، بنتینگ برای نخستین بار انسولین را به یک جوان داوطلب تزریق کرد و نتایج مثبتی گرفت. البته او بعدها روش دیگری را هم یافت. فردریک و دستیارانش برای این کار از پانکراس جنین گاو استفاده کردند که هنوز کارایی گوارشی پیدا نکرده بود.

فتح جایزه نوبل
داروی انسولین از زمان تولید تاکنون جان بسیاری از انسان‌ها را نجات داده است. به‌واسطه تلاش‌های دکتر فردریک گرانت بنتینگ، بیماران دیابتی امید به زندگی یافته‌اند. بنیاد نوبل در سال1923و به پاس خدمات ارزشمند بنتینگ و کشف بسیار بزرگ و تأثیرگذارش، جایزه نوبل پزشکی را به او اهدا کرد. در آن زمان، بنتینگ جوان‌ترین برنده جایزه نوبل پزشکی بود. سالروز تولد این پزشک عالیقدر یعنی چهاردهم نوامبر، روز جهانی دیابت نامگذاری شده است. ضمن اینکه، نام او را بر دره‌ای در کره‌ماه نیز نهاده‌اند.

درگذشت غم‌انگیز
اگرچه بنتینگ از جنگ جهانی اول جان سالم به‌در برد، اما در جنگ‌جهانی دوم، هرگز خوش‌شانس نبود. او در روز بیست‌ویکم فوریه سال1941و در 49سالگی، به‌دلیل جراحات وارده بر اثر سقوط هواپیما جان باخت. فردریک بنتینگ در مسیر انگلستان برای آزمایش یک لباس خلبانی بود که هواپیما مورد اصابت گلوله قرار گرفت و سقوط کرد.

به‌دنبال راهکار
دانشمندان و پزشکان تا آن زمان دریافته بودند که می‌توان انسولین را از لوزه‌المعده حیوان‌ها به‌دست آورد اما کسی هیچ راهکار عملی‌ای برای چنین موضوعی ارائه نداده بود