داد بی‌داد

«داد بی داد» نخستین مجموعه‌ای است که سرگذشت شکل‌گیری زندان زنان سیاسی را در دهه پیش از انقلاب، از زبان بخشی از زندانیان آن دوره روایت می‌کند. 
ویژگی کتاب در این است که خاطره و برداشت یک نفر نیست، بلکه دربرگیرنده تجربه‌های 37نفر از زندانیان و تعدادی از خانواده‌های آنان است؛ با افکار سیاسی گونه‌گون و دیدگاه‌های متفاوت که در روایت‌های خود بازمی‌گویند.
ویژگی دیگر کتاب ترتیب زمانی وقایع است.جلد اول با دستگیری 3 زن در آغاز مبارزه مسلحانه در تابستان 1350 شروع می‌شود و با آزادی 2 زندانی در اوایل سال 54 پایان می‌یابد.
جلد دوم از اوایل سال 54، با سیاست‌های جدید رژیم شاه پس از اعلام حزب رستاخیز و بازتاب آن در برخورد با مبارزین و زندانیان آغاز می‌شود و تا آخرین روزهای سرنگونی آن رژیم ادامه دارد.
ویدا حاجبی تبریزی در بخش روایت من نوشته است: تمام مدتی که اوین بودم می‌کوشیدم با حسینی مودبانه صحبت کنم جلوی پایش بایستم و هر نیازی دارم فقط به او بگویم. هم نسبت به او احساس ترحم می‌کردم و هم اینکه می‌کوشیدم با رفتاری مؤدبانه جلوی خشونت‌ها و بددهنی‌هایش را بگیرم...
دلم برایش می‌سوخت گرچه می‌دانستم که اگر به او دستور بدهند، مرا دوباره به شلاق خواهد بست تا پای مرگ.
چاپ چهارم داد بی داد با زیرعنوان نخستین زندان زنان سیاسی به کوشش ویدا حاجبی‌تبریزی از سوی انتشارات بازتاب نگار به بهای 48 هزار تومان منتشر شده است.