تکرار یک مکانیزم غلط و امتحان پس داده. نظرسنجی در برنامه90 مدت‌هاست نتایج مشخصی دارد. قرمزها که جمعیت بیشتری از هواداران فوتبال را تشکیل می‌دهند معمولا برنده هستند. گل زیبا، سیو خیره‌کننده، بازیکن برتر، مربی موفق، تیم بهتر... هر مولفه‌ای که پای قرمز و آبی در آن وسط باشد، اغلب منتج به یک نتیجه از پیش معلوم است؛ قرمزها اول و آبی‌ها دوم.
عادل فردوسی‌پور بارها و بارها تلاش کرده این فرآیند را به هم بریزد و به نتیجه‌ای متفاوت برسد اما نتیجه همان بوده است. اصرارهای او که رأی بدون تعصب بدهید و رنگی انتخاب نکنید، عموما نتیجه‌ای ندارد. از طرفی هر وقت هم در میان گزینه‌ها قرمز و آبی نباشد، آمار پیامک‌ها افت می‌کند و این مساله ظاهرا همچنان برای مجری و تهیه‌کننده90 غیر قابل قبول است. برای او هنوز که هنوز است تعداد پیامک‌ها اهمیت ویژه‌ای دارد. فردوسی‌پور همچنان مثل نخستین روزهای آغاز برنامه‌اش برای جذب مخاطب و پیامک دست و پا می‌زند. این جهد همیشگی نتیجه‌اش معلوم است. نظرسنجی‌هایی که خروجی رنگی و غیر کارشناسی دارند. آمارهایی که سوار بر امواج هواداری هستند و از منطق فوتبالی در آنها خبری نیست. نتیجه‌اش می‌شود انتخاب امید ابراهیمی به‌عنوان مرد سال فوتبال ایران!
اشتباه نکنید. کسی در کیفیت فرمانده آبی در سال گذشته شکی ندارد. اما ابراهیمی بخشی از فصل را به‌دلیل مصدومیت از دست داد و تا به فرم ایده‌آل برسد چند هفته سپری شد. او سال گذشته جامی نگرفت و تیمش در آسیا هم تا یک هشتم بیشتر بالا نیامد. تعداد گل‌ها و پاس گل‌هایش هم به اندازه سال قبل چشمگیر نبود؛ حداقل در قیاس با دیگر گزینه‌هایی که دوشنبه شب در فهرست انتخاب قرار داشتند.
اما این‌بار هم معادله‌های رنگی و نه فنی خروجی پیامکی90 را تعیین کردند. قرمزها دو گزینه مهم در لیست داشتند و رأی‌شان تقسیم شد. آبی‌ها اما بی‌‌توجه به موفقیت حیرت‌انگیز ستاره لژیونرشان در بلژیک یکسره پشت کاپیتان‌شان بسیج شدند و در نتیجه ابراهیمی در میان جهانبخش، رضایی و انصاری‌فرد به رتبه اول رسید. عجیب‌تر از انتخاب ابراهیمی البته دست و پا زدن‌های عادل فردوسی‌پور در حین ثبت این نتیجه بود. او که متوجه شده بود حضور همزمان جلال حسینی و علی علیپور رأی قرمزها را شکسته است، چند‌بار تلاش کرد با جمع زدن آرای این دو دل مخاطبان قرمز را هم به‌دست بیاورد. این که هنوز آنها در مجموع جلوتر هستند و آرای بیشتری دارند. این یعنی عادل فردوسی‌پور خودش هم بهتر می‌داند که خروجی این پیامک‌های فقط به درد کری‌های رنگی می‌خورد و در همین حد ارزش توجه پیدا خواهد کرد.
واقعا وقتش نرسیده که این فرآیند را تغییر داد و به شیوه دیگری برای گزینش چهره‌های برتر فکر کرد؟ وقتی خروجی قرار است همیشه مشابه باشد، برگزاری نظرسنجی چه فایده‌ای خواهد داشت؟ چرا باید قبول کنیم که در سال درخشان جهانبخش، انصاری‌فرد، کاوه رضایی، سامان قدوس و حتی علی علیپور، بهترین بازیکن فوتبال ایران امید ابراهیمی بوده است؟
این پیامک‌های عجیب و غریب
در همینه زمینه :
