فرهنگ
ساخت پردیس‌های محلی اولویت دارد
گفت‌وگو با حجت نظری، عضو کمیسیون فرهنگی شورای شهر‌تهران به بهانه تصویب بودجه ساخت سینماهای جدید در شهر
مسعود میر/ خبرنگار
در صف ماندن فیلم‌ها به‌خاطر کمبود سالن، فیلم‌سوزی و خلاصه اوضاع نابسامان اکران فیلم‌ها همه و همه به‌جز مشکلات بخشنامه‌ای و آیین‌نامه‌ای یک روی دیگر سکه هم دارند؛ رویی که بیش از هر چیز متمرکز بر اوضاع نابسامان وضعیت سخت‌افزاری نمایش فیلم‌ها در ایران است.
اگر بخواهیم این موضوع را در یک کلام خلاصه کنیم، حتما و قطعا به‌عنوانی جز کمبود سالن سینما در کشور دست نخواهیم یافت. تهران در قامت پایتخت، یکی از بهترین مثال‌ها برای این کمبود سالن‌های سینماست و هرچند در سال‌های اخیر به مدد افتتاح چند پردیس سینمایی سرانه صندلی‌های سینما افزایش داشته است اما هنوز بسیاری از مناطق مختلف تهران از فقر فضاهای فرهنگی به‌خصوص سالن سینما رنج می‌برند.
با همین پیش‌فرض بود که مدیران شهری تهران از همان روزهای ابتدایی آغاز به‌کار دوره پنجم شوراهای شهر به سینما روی خوش نشان دادند و آن را جدی قلمداد کردند. بازدید اعضای شورای شهر تهران در روز سینما از پردیس‌های پایتخت و البته نشست مشترک شهردار تهران با اهالی خانه سینما در راستای تشکیل کمیته مشترک شاید نشانه‌های اولیه اهمیت سینما برای مسئولان شهری پایتخت بود. حالا اما جزئیات بیشتری از اقبال مدیران شهری به حوزه سینما و تلاش برای ارتقای سطح کیفی و کمی سینماها در تهران منتشر شده است. خبر تخصیص ردیف بودجه برای ساخت سالن سینما در شهر تهران در سال آتی شاید لابه‌لای هزار و یک خبر روزانه حوزه شهری چندان به چشم نیامد اما حجت نظری، عضو کمیسیون فرهنگی شورای شهر تهران ابعاد بیشتری از این موضوع را با همشهری در میان گذاشت.
هر منطقه یک سینمای جدید
«قرار بر این است که هر منطقه تهران یک پردیس سینمایی جدید داشته باشد و احداث این پردیس‌ها از سال 97آغاز خواهد شد. البته پرواضح است که این پروژه در سال آینده تکمیل نخواهد شد اما تلاش می‌کنیم لااقل در یکی، دو منطقه تهران در سال آتی احداث و افتتاح این پردیس‌ها را شاهد باشیم». نظری البته ضمن تأیید این نکته که بعضی مناطق تهران به لحاظ بهره‌مندی از سالن‌های سینما در شرایط مطلوب‌تری قرار دارند، ادامه می‌دهد: «قطعا ما هم در کمیسیون فرهنگی قائل به این نکته هستیم که بعضی مناطق به‌اصطلاح برخوردار و بعضی کمتر برخوردار هستند و به همین دلیل رأی آغاز پروژه ساخت سالن‌های سینما در مناطق 22گانه تهران اولویت را به مناطق 18، 19و 20خواهیم داد. بشخصه بسیار امیدوارم که نخستین سالن در منطقه شهر ری افتتاح شود چون اهالی این منطقه برای تماشای یک فیلم باید سفری طولانی به نقاط مرکزی و شمالی شهر داشته باشند.»
بودجه انقباضی و عدالت فرهنگی
عضو کمیسیون فرهنگی شورای شهر تهران معتقد است او و همکارانش در کمیسیون فرهنگی بیش از هر چیز برای برقراری عدالت فرهنگی در شهر دغدغه دارند و بر همین اساس تلاش می‌کنند حتی با توجه به بودجه انقباضی سال 97شهرداری تهران که به‌خاطر مشکلات مالی اینگونه تصویب شده است در حوزه فرهنگ پروژه‌های متنوع و قابل اعتنایی را به اجرا در بیاورند. تخصیص بودجه در مصوبه نهایی به‌منظور احداث سالن‌های سینما مصداق همین دغدغه است و به گفته نظری هرچند این بودجه اصلا کافی نیست اما اهالی شورای شهر در تلاشند با برگزاری جلسات مختلف با اهالی صنوف سینما بیشترین بهره از این بودجه نصیب افزایش سالن‌های سینما در تهران شود. نظری البته تأکید می‌کند که مدیریت شهری به هیچ عنوان به‌دنبال تصدی‌گری در حوزه سینما نیست و افزایش فضاهای نمایش فیلم هدف والای اعضای شورای شهر تهران است.
لاله‌زار، خاطره دیروز و فردایی که می‌آید
«در جلسه‌ای هم که اخیرا در کمیسیون فرهنگی شورا با اهالی سینما داشتیم به این دوستان پیشنهاد دادیم تنها به تلاش شهرداری و شورا برای احیای لاله‌زار اکتفا نکنند و خودشان هم پا به گود بگذارند و با ساخت و تجهیز پاتوق‌ها و حتی موزه‌های وابسته به سینما در بازیابی رونق لاله‌زار بکوشند». حجت نظری اینها را می‌گوید و ادامه می‌دهد: «به عقیده من لاله‌زار با توجه به وضعیت فعلی شاید دیگر جای مناسبی برای افتتاح سالن سینما نباشد چون آمد و شد انبوه مثلا برای مراجعه به سینما در این خیابان چندان امکان‌پذیر نیست اما اگر کافه‌ها و پاتوق‌های سینمایی در لاله زار گسترش یابد می‌توان این خاطره قدیمی شهر را دوباره با همان حال و هوای سینما برای شهروندان تداعی کرد.»
این عضو شورای شهر همچنین درباره مشکلاتی که بعضی پردیس‌های جدید‌التاسیس در وضعیت ترافیک شهر به‌وجود آورده‌اند هم گفت: «با توجه به تجربه ترافیکی حاصل از تأسیس یکی، دو پردیس سینمایی در شهر تهران و مشکلاتی که بعضی پردیس‌ها در تامین پارکینگ دارند و متأسفانه بی‌ضابطه به بهره‌برداری رسیدند در تلاشیم که بتوانیم به سمت ساخت پردیس‌های کوچک‌تر و محلی برویم و به‌جای ایجاد سالن‌هایی که مردم از نقاط مختلف به سمت آنها روانه شوند اهالی مناطق را برای مراجعه به سینمای محله‌شان ترغیب کنیم. البته این موضوع قابل درک است که پروژه‌های بزرگ مشکلات بزرگ هم دارند.»
