آیا برانکو واقعا «داربی‌باز» است؟
شاید تا پیش از این یکی از آپشن‌های برانکو این بود که به اصطلاح «داربی‌باز» است و از پس اداره شهرآورد تهران بر می‌آید، اما حالا همه چیز عوض شده است. بعد از باخت به استقلال شفر، حالا فرصت مناسبی است که کارنامه برانکو برابر حریف دیرینه بازنگری شود؛ بررسی‌ها نشان می‌دهد شاید تنها داربی قابل دفاع برانکو از زمان حضورش روی نیمکت پرسپولیس، مربوط به همان پیروزی 4 بر 2 معرف در دور برگشت لیگ پانزدهم بوده باشد.
برانکو تا به حال 7بار پرسپولیس را مقابل استقلال هدایت کرده و اگر آن برد تاریخی را کنار بگذاریم، در 6بازی باقی‌مانده 2پیروزی یک بر صفر، 2مساوی و 2شکست برای پرسپولیس او به ثبت رسیده است. واقعیت آن است که هیچ‌کدام از 2پیروزی یک بر صفر برانکو در داربی‌ها «فوق‌العاده» نبوده است. او نخستین پیروزی‌اش را در هفته پایانی لیگ چهاردهم و در یک بازی تشریفاتی برابر استقلال به‌دست آورد. در آن بازی اساس کار پرسپولیس روی دفاع و ضدحمله استوار بود. در این سیستم مهدی طارمی نقشی کلیدی ایفا می‌کرد و پرسپولیس غیر از مانورهای انفرادی او چیز دیگری برای عرضه نداشت.
در نهایت هم روی خطایی که طارمی گرفت، ارسال مرحوم نوروزی و ضربه‌سر علی علیپور پرسپولیس بازی را برد. در آن مسابقه شاگردان قلعه‌نویی موقعیت‌های فراوانی را برای گلزنی از دست دادند و سوشا مکانی که استثنائا روز خوبی داشت، یک ضربه‌سر عالی را از رضا عنایتی گرفت. دیگر پیروزی یک بر صفر برانکو در داربی هم در بازی رفت فصل‌جاری رخ داد که در آن پرسپولیس روی یک ضربه‌پنالتی به گل رسید و بعد 70دقیقه دفاع کرد.
برانکو در داربی‌ها، 2مساوی هم داشته که یکی با گل تصادفی و ثانیه آخر بنگستون به‌ثمر رسیده و دیگری توقف صفر بر صفر برابر تیم بسیار کم‌امید علیرضا منصوریان بوده است. 2شکست او هم در مسابقه برگشت پارسال و مسابقه برگشت امسال رقم خورد. در مجموع اگر آن بازی جادویی 4 بر2 را از کارنامه برانکو حذف کنیم، خواهیم دید که این مربی در مقابل استقلال تا چه‌حد محافظه‌کارانه عمل کرده و چطور با اشتباهاتش فرصت پیروزی‌های بزرگ را از پرسپولیس گرفته است. حداقل می‌توان گفت کیفیت نمایش او در داربی‌ها، تناسب چندانی با کیفیت کلی تیمش در 3سال گذشته نداشته است.
در همینه زمینه :
