فاطمه امامی _ قم - خبرنگار
عده‌ای آن را دیار طبیبان حاذق می‌گویند و برخی شهر خیاط‌ها. بسیاری آن را به خانه بنیان‌گذار حکمت متعالیه می‌شناسند و بسیاری به غار شگفت‌انگیزش. کهک، شهری کوچک در جنوب قم با تمام ویژگی‌های تاریخی و طبیعی‌اش امروز به پناهگاهی تبدیل شده برای آنها که از شلوغی و سر و صدای قم خسته‌اند.
دمای کهک تا حدی دلپذیرتر از قم است و از آلودگی هوا در آن خبری نیست. با ماشین از پردیسان تا کهک کمتر از 15 دقیقه راه است و مردم نجیب و مهمان‌نوازی دارد که موجب شده غریبه‌ها به‌سرعت در آن احساس آشنایی کنند.
حجت رضایی 12 سال است که از قم به شهر کوچک و زیبای کهک پناه آورده است. می‌گوید از شلوغی شهر کلافه شده و به آرامش کهک پناه آورده است.
او معتقد است کهک بهشت ایران است مردم نجیب و آرام و به‌جوش دارد و آب و هوای لطیف. امکاناتش هم خوب است و خلاصه همه چیزش از قم بهتر است.
این شهروند با این حال ضعف آموزش و پرورش و خدمات اداری در کهک را جدی می‌داند. به‌ویژه برای پسران که دبیرستانی در کهک وجود ندارد و این خوب نیست. رضایی می‌گوید: امنیت کهک خوب است. فقط یک مقدار سربازهای پاسگاه باید بیشتر شود تا شب‌ها در شهر دور بزنند و احساس امنیت مردم بیشتر شود ولی پاسگاه نیروی کافی ندارد.
او امکانات ورزشی شهر کهک را ضعیف می‌داند، طوری که حتی یک زمین چمن یا خاکی در آن وجود ندارد. کف‌پوش سالن‌های موجود خراب شده و هیچ استخری هم برای اهالی ایجاد نشده است. حسین شیرازی مقدم از دیگر شهروندان کهک است که به وعده‌های عمل نشده مسئولان درباره شهر کهک اشاره می‌کند.
او می‌گوید: 4 سال است می‌خواهند جاده کهک را چهاربانده کنند. هفته‌ای نیست که در این جاده کشته ندهیم. امسال می‌گفتند 10 میلیارد تومان بودجه برایش تعیین شده است. از پردیسان تا شهر کهک دست‌اندازهایی است که به خودرو آسیب جدی می‌زند.
او می‌افزاید: شب‌ها پای هر سطل زباله چند سگ ولگرد هست. سگ‌ها گاهی گوسفندهای مردم را تکه‌تکه می‌کنند و گاهی دنبال بچه‌ها راه می‌افتند. مهدی رسولی از اهالی بومی شهر کهک است که البته در روزهای نه‌چندان دور روستا محسوب می‌شده. او برعکس مهاجران معتقد است کهک امکانات ضعیفی دارد و فقط نام شهر را به دوش کشیده است. بیشترین گلایه رسولی از ضعف در بخش درمانی کهک است که به قول خودش حتی یک دکتر ندارد. به گفته رسولی، بیشتر مردم کهک یا خیاط هستند یا کارگر یا راننده کامیون. سطح اقتصادی مردم متوسط است و خانه متری 2 میلیون تومان با وضعیت اقتصادی‌شان جور نیست.
کهک را باید شهر ظرفیت‌های شکوفا نشده دانست. این شهر یکی از زیباترین غارها را در نزدیکی خود جای داده است. بناهای تاریخی کهک از آنچه در فهرست میراث ثبت شده و مردم می‌شناسند بیشتر است. از طرفی وجود خانه‌ای که ملاصدرا 15 سال در آن اقامت کرده، می‌تواند بهانه خوبی برای برگزاری همایش‌های فلسفی و جذب علاقه‌مندان فلسفه از سراسر جهان باشد. با این حال این ظرفیت‌ها به گوشه‌ای رانده شده و مردم با هنر قدیمی خود یعنی همان خیاطی روزگار می‌گذرانند. این در حالی است که مسئولان به جای تقویت زیرساخت‌های گردشگری به دنبال ایجاد یک شهرک صنعتی در ورودی شهر کهک هستند.
کهک؛ شهر خیاط‌ها
در همینه زمینه :
