قلعه‌نویی و داستان کیش و کفر

رسول بهروش

سپاهان خواهان تعویق بازی حذفی‌اش با پیکان بود، اما برای اجرای این قانون یک ملی‌پوش کم داشت. در همین فاصله امید نورافکن به شکلی غیرمنتظره به تیم ملی بزرگسالان فراخوانده شد و بازی سپاهان هم به‌طور اتوماتیک‌وار عقب  افتاد. همین مسئله کافی بود تا در فضای پر از سوءظن فوتبال ایران، این بار تیم اصفهانی به برخورداری از حمایت‌های جانبی متهم شود و در موردش بگویند فدراسیون هوای سپاهان را داشته است. 48ساعت بعد از اوجگیری انتقادات اما امیر قلعه‌نویی، سرمربی طلایی‌پوشان به ماجرا واکنش نشان داد و گفت: «فقط می‌توانم بگویم کافر همه را به کیش خود پندارد. آنهایی که از این حرف‌ها می‌زنند، لابد خودشان قبلا از این کارها کرده‌اند». در این مورد 2 نکته مهم وجود دارد:
نکته اول؛ بعید است زیر کاسه دعوت از نورافکن، نیم‌کاسه خاصی باشد. او جزو خوب‌های لیگ نوزدهم بوده و طبیعی است که مارک ویلموتس علاقه داشته باشد در این اردو چنین بازیکنی را زیرنظر بگیرد. به علاوه باید خیلی بددل و بدگمان باشیم که فکر کنیم سرمربی بلژیکی تیم ملی تا این حد توصیه‌پذیر است و به دستور فدراسیون، صرفا برای لغو یک بازی باشگاهی در لیست بازیکنانش دست می‌برد. در این مورد به‌نظر می‌رسد حق با باشگاه سپاهان بوده و این تیم بی‌دلیل متهم شده است.
و اما نکته دوم و مهم‌تر؛ استدلال امیر قلعه‌نویی در مورد «کافر همه را به کیش خود پندارد» عالی است. با همین یک استدلال، شاید بتوان حداقل نیمی از ادعاهای بزرگ و مهم قلعه‌نویی در 2 دهه گذشته را زیر سؤال برد. اصلا چرا راه دور برویم؟ همین فصل گذشته امیر قلعه‌نویی بارها و بارها از مهندسی شدن نتایج لیگ به سود پرسپولیس سخن گفت و البته قرار شد بعد از پایان رقابت‌ها، اسناد و مدارک این ادعا را منتشر کند؛ وعده‌ای که هرگز محقق نشد و نخواهد شد. حالا سؤال اینجاست که آیا امیر هم در مورد مهندسی نتایج، موضوع را «قیاس به نفس» کرده و فدراسیون و سازمان لیگ را هم‌کیش خودش دانسته بود؟ ما هیچ استدلالی خلق نمی‌کنیم، فقط و فقط از منطق خود قلعه‌نویی کمک می‌گیریم. او در ماجرای اخیر می‌گوید: «لابد خودشان قبلا از این کارها کرده‌اند که شک دارند»؛ خب یعنی وقتی شما به صراحت از تقلب برنامه‌ریزی‌شده در مسابقات فوتبال حرف می‌زنید، یعنی قبلا اتفاقات مشابه به سود خودتان رخ داده است؟ چه‌کسی بیشتر از امیر قلعه‌نویی در این فوتبال قهرمانی دارد؟ و اگر مهندسی کردن لیگ، یک سنت رایج بوده باشد، چه‌کسی بیشتر از خود او می‌تواند از این موضوع نفع برده باشد؟ چطور می‌شود امیرخان هر وقت صلاح دید شخصا به زمین و زمان اتهام مفت بزند، اما وقتی خودش در موضع متهم قرار می‌گیرد، بحث کیش و کفر را وسط بکشد؟ حالا امیر می‌تواند بنا به عادت دیرینه‌اش، این سیاهه را هم به شمار مقاله‌هایی که علیه‌ او نوشته شده بیفزاید، اما این بار ما چیزی ننوشتیم، فقط از استدلال سوراخ یک مربی برای به چالش کشیدن خودش سود بردیم؛ لابد یک گناه بزرگ دیگر از جانب آدم‌های فضول و حسود!