مقاومت والدین در برابر طرح تجمیع مدارس مازندران

طبق آخرین آمار آموزش و پرورش مازندران، ۲۰ درصد از مدارس استان شرایط تجمیع را دارند، اما اجرای این طرح در مدارس دارای شرایط تجمیع به دلیل مقاومت والدین مسکوت مانده ‌است. به گزارش ایرنا، طرح تجمیع مدارس به علت کاهش زاد و ولد و جمعیت دانش‌آموزی و نگاه اقتصادی به مدارس از سال 1391 به صورت قانونی و رسمی در کشور آغاز شد. بر اساس این طرح، مدارسی که تعداد دانش‌آموزان آن کمتر از حد استاندارد باشد، باید طبق قانون تجمیع شود تا هم توازن نیروی انسانی و معلمان برقرار شود و هم هزینه‌های تحصیل کاهش یابد.

استان مازندران به واسطه کاهش جمعیت دانش‌آموزی و همچنین مهاجرت خانواده‌ها به مناطق شهری و کاهش فرزندآوری، با خالی شدن تعداد زیادی از نیمکت‌های مدارس مواجه شد که تجمیع مدارس را بیش از پیش ضروری کرد.طرح تجمیع و ادغام مدارس در استان مازندران با موانع متعددی روبه‌روست. ادامه فعالیت بیش از ۴۰۰ مدرسه واجد شرایط تجمیع، گواه این ادعاست. تجمیع مدارس در حالی در مازندران با موانع سفت و سخت روبه‌رو شده که هم‌اکنون مدارس استان با کمبود بیش از 10 هزار ساعتی نیرو برای تدریس و همچنین مدارس متوسطه با کمبود بیش از ۲۳۰ کارگاه آموزشی و دیگر محدودیت‌ها مواجهند.


هزینه‌های سنگین مدارس کم دانش‌آموز

معاون آموزش متوسطه آموزش و پرورش مازندران گفت: برای نگهداری و حفظ فعالیت مدارس کم دانش‌آموز سالانه حدود ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلیون ریال برای هر مدرسه هزینه می‌شود که این هزینه را آموزش و پرورش یا والدین می‌پردازد.«اسفندیار نظری» با بیان این‌که در حال حاضر ۴۰ درصد از مدارس استان جزو مدارس تجمیعی تخریبی هستند، افزود: به جای این میزان هزینه برای حفظ مدارسی که استهلاک زیادی دارند، می‌توان هزینه‌ را صرف نوسازی و گسترش امکانات مدارس متمرکز کرد. اغلب شاهد مجاورت چندین مدرسه کم جمعیت هستیم که تجمیع مدارس و امکانات می‌تواند بار هزینه‌های سنگین این مدارس را کاهش دهد.


سد بزرگ تجمیع مدارس

به گفته مسئولان آموزش و پرورش مازندران بزرگ‌ترین مانع تجمیع مدارس مازندران، والدین هستند که با رفتار تعصبی از ادغام مدارس کم دانش‌آموز جلوگیری می‌کنند. معاون آموزش متوسطه آموزش و پرورش مازندران در این‌باره گفت: متاسفانه هنوز این تصور اشتباه در میان مردم وجود دارد که حتما باید فرزندانشان داخل روستاها، حتی به قیمت نبود امکانات، تحصیل کنند. در این میان برخی بزرگان محلی نیز این جو را متشنج‌تر می‌کنند؛ این در حالی است که تجمیع مدارس، دانش‌آموزان را در فضای رقابت‌پذیرتر و پویاتر قرار می‌دهد؛ فضایی که در مدارس کم دانش‌آموز دیده نمی‌شود.

نظری افزود: این تعصب غیر منطقی نه تنها به وضعیت و برنامه‌‌ریزی آموزشی آسیب وارد کرده و هزینه مالی آموزش و پرورش را بالا می‌برد، بلکه مانع از تحصیل با کیفیت و امکانات کامل برای دانش‌آموزان می‌شود. بیشتر مدارس کم جمعیت در روستاهای حومه شهرها قرار دارند و والدین دانش‌آموزان اصرار بی‌موردی برای حضور و تحصیل دانش‌آموز داخل محل زندگی دارند.وی اظهار کرد: در مساله تجمیع مدارس، باید هم از سوی آموزش و پرورش و هم از سوی والدین، برخورداری بیشتر از امکانات و ارتقای سطح کیفی تحصیل دانش‌آموزان محور همه تصمیم‌گیری‌ها قرار بگیرد. 

معاون آموزش متوسطه آموزش و پرورش مازندران ادعای احتمال افزایش هزینه از سوی والدین را نیز رد کرد و گفت: در صورتی که در مناطق بالادست تجمیع انجام شود، دانش‌آموز به مدارس شبانه‌روزی منتقل می‌شود و حضور آنها هفتگی و هزینه نیز رایگان است. چنانچه دانش‌آموز در مدارس روستایی باشد، سرویس‌های رایگان برای دانش‌آموزان در نظر گرفته خواهد شد و هیچ هزینه‌ای برای والدین و دانش‌آموز ندارد.


مدارس کم دانش‌آموز امکانات کمتری دارند 

معاون آموزش متوسطه آموزش و پرورش مازندران گفت: بر اساس قوانین آموزش و پرورش، مدارس بر مبنای تعداد دانش‌آموزان سهمیه اعتبارات، تجهیزات و امکانات آموزشی دریافت می‌کنند که با این حساب به مدارس با جمعیت پایین‌تر امکانات کمتری ارائه می‌شود.«اسفندیار نظری» افزود: از سوی دیگر با توجه به محدودیت در منابع مالی دولت و وزارت آموزش و پرورش، انتظار تجهیز کامل یا استاندارد همه مدارس درست نیست. 

در این میان دانش‌آموز از کمبود امکانات رنج می‌برد و از خدمات بهتر در مدارس تجمیعی محروم می‌ماند. وی گفت: بیشتر مدارس کم دانش‌آموز در حاشیه شهرها و روستاها قرار دارند که در گذشته برای جمعیتی خاص و تعداد مشخصی دانش‌آموز ساخته شده بودند. زمانی روستاها پر جمعیت و این مدارس پر دانش‌آموز بودند، اما امروز رفته‌رفته با افزایش مهاجرت از روستاها به شهرها جمعیت این مدارس کم شده و نگهداری این مدارس نیز هزینه‌های هنگفت و سرسام‌آوری را به آموزش و پرورش و خانواده‌ها تحمیل کرده است.