کِلک
کوزیمو کتاب‌ها را تا اندازه‌ای همانند پرندگان می‌دانست و دلش نمی‌خواست آنها را بی‌جنبش و در قفس ببیند. از بس کتاب می‌خواند، چند گاهی گیج و بی‌خیال شده بود و کمتر به جهان پیرامون خود علاقه نشان می‌داد. عشقش به درختان هم مانند همه عشق‌های راستین بود.
بارون درخت نشین، ایتالو کالوینو، ترجمه: مهدی سحابی
