پاسخ به یک تقاضا با لبخند
زینب زینالزاده/خبرنگار
رفتار با کودکان کار در چهارراهها و مراکز پرتردد به مهارتی نیاز دارد که بهنظر میرسد بسیاری چنین مهارتی را ندارند. برخوردهای نادرست که میتواند منجر به تشویق غیرمستقیم کودک به ادامه کار یا پرخاشگرکردن او شود ازجمله این موارد است. درباره مهارتهای ارتباطی و اینکه چگونه میتوان در برخورد با کودکان کار رفتاری مناسب داشت با هدی شیرین کام، فعال اجتماعی گفتوگو کردهایم.
همواره کودکان کار و خیابان در مواجهه با شهروندان تقاضای خرید محصول یا تهیه نیازی را مطرح میکنند. برخورد مردم با این دسته از کودکان حتی اگر نمیخواهند خرید یا کمکی کنند، باید چطور باشد؟
مهمترین نکته برخورد و رفتار درست و منطقی همراه با لبخند در مقابل کودکان است. کودکانی که در چهارراهها یا خیابانهای شهر کار میکنند را نباید مورد سرزنش قرار داد. متأسفانه بعضا مشاهده میشود برخی افراد با این دسته از بچهها، برخوردهای خوبی ندارند. اگر تقاضایی که کودک کار از شهروندی که در خیابان تردد میکند قابل برآوردهکردن نیست، میتوان این موضوع را با یک لبخند پاسخ داد تا در نهایت کودک کار بدون آسیب روحی یا منفی از کنار تقاضای خود بگذرد.
یک لبخند چه کمکی به کودک کار میکند؟
حتی یک لبخند یا خدا قوت به کودکی که روز خستهکنندهای را در فضای کاری سخت گذرانده است اهمیت بالایی دارد. بچههای کار بهدلیل روحیه خاصی که دارند، هنگامی که مورد احترام قرار بگیرند تا مدتها اثر این احترام را در خود حفظ میکنند. جامعه باید این کودکان را ببیند و بپذیرد و در این صورت میتوان از خشم کودک نسبت به اجتماع و مردم کم کرد.
بهنظر میرسد برخی تصور میکنند کودکان کار و خیابان، تافتههای جدا بافته از اجتماعند و هر رفتاری را میتوان با آنها داشت. این نگاه را چطور ارزیابی
میکنید؟
درست است که فعالیت کودکان کار بهعنوان یک آسیب اجتماعی و ناهنجاری در جامعه شناخته شده است اما قرار نیست برخورد ما هم با کودکانی که سر چهارراهها هستند و به اجبار در شرایط سخت کار میکنند متفاوت با کودکان دیگر باشد. کودک کار همان نیازها و مسائلی را دارد که کودک ما در خانه دارد. بنابراین در برخورد با کودکان کار باید به این موضوع توجه کرد که رفتار ما در نهایت انگارههای ذهنی فردای آنها را میسازد. هرچه این انگارهها درست ساخته شود، آسیبهای اجتماعی کمتر شده و تبعات منفی آن در جامعه کم اثرتر میشود.