آقای دماغ سر بالا

بهروز رسایلی

ظاهرا سرمربی ایتالیایی استقلال یک تافته جدابافته است؛ استثنایی به نام استرا که از روز اول خرج خودش را سوا کرده و کاری به‌کار بقیه ندارد. آقای استراماچونی غیر از همان جلسه معارفه اول، دیگر هرگز با خبرنگاران ایرانی گفت‌وگو نکرد که زیاد مهم نیست. پارسال شفر پیاپی مصاحبه می‌کرد. سیاست برانکو هم طی 4سال حضورش در ایران همین بود و گاهی در طول یک هفته، 3 بار سر تمرینات جواب سؤال خبرنگاران را می‌داد. حتی همین الان گابریل کالدرون هم همین استراتژی را در پیش گرفته و گاهی تمرین را برای مصاحبه با اصحاب رسانه باز می‌گذارد. حالا استراماچونی دوست نداشته این کار را بکند که خیلی هم نمی‌شود به او ایراد گرفت. با وجود این، متعهد بودن یک مربی به وظایف قانونی‌اش اصلا انتظار گزافی نیست.
جناب استراماچونی در نشست خبری بعد از بازی با ماشین‌سازی معرکه گرفت، صندلی پرت کرد و داستان درست کرد. او همه‌‌ چیز را انداخت گردن باشگاه که نتوانسته مترجم مورد اعتمادش را در این بازی روی نیمکت بیاورد. بعد هم به همین بهانه جواب هیچ خبرنگاری را نداد؛ درحالی‌که موضوع درون‌خانوادگی آبی‌ها هیچ ربطی به رسانه‌ها نداشت و حق آنها به‌عنوان نمایندگان افکارعمومی نباید ضایع می‌شد. بعد هم غیبت استاد در نشست خبری پیش از بازی با فولاد پیش آمد؛ درحالی‌که مطلقا هیچ عذر و بهانه‌ای برای این اتفاق نمی‌توانست وجود داشته باشد. آن روز مدیر رسانه‌ای استقلال روی صندلی استراماچونی نشست و با عذرخواهی از خبرنگاران قول داد مرد ایتالیایی بعد از بازی پاسخگو باشد. بعد از بازی هم خبری از استراماچونی نشد، درحالی‌که این بار آقای مترجم هم روی نیمکت حضور داشت. پرسیدند: چرا؟ جواب دادند: آقا از گل دیرهنگام فولاد ناراحت بوده است. حالا کسی نمی‌داند اگر این گل در کار نبود، استراماچونی خوشحال افتخار می‌داد به نشست بیاید یا نه.
این نوع رفتارهای استرا اما فقط مخصوص رسانه‌های ایرانی نیست. بنا به روایت‌های متعدد، او در جلسات تمرینی هفته گذشته تیمش هم زیاد با بازیکنان گرم نگرفته و همکلام نشده که این موضوع ناخشنودی شاگردانش را به همراه داشته است. در مجموع رفتارهای تبخترآمیز و آمیخته به غرور استراماچونی یکی دو تا نیست و به‌نظر می‌رسد او آدرس را به‌طور کامل اشتباه آمده است. شاید فاصله فوتبال ایران و ایتالیا و حتی سایر حوزه‌های دو کشور زیاد باشد، اما او الان کارمند باشگاه استقلال ایران است و باید وظایف شغلی‌اش را به‌طور کامل و از جان و دل بپذیرد. نمی‌شود شما از حضور در کشوری به‌اصطلاح سطح پایین‌تر فقط دلارهایش را دوست داشته باشید و در بقیه موارد، خودتان را آدمی به‌حساب بیاورید که انگار از یک سیاره دیگر آمده است. بیچاره مدیران استقلال، چه عذابی می‌کشند موقع برگزاری جلسه با این آقای دماغ سر بالا. ظاهرا روزی 2 نفر اول صبح باید دم آپارتمان او بروند و تشکر کنند که ایشان برای کار به ایران قدم‌رنجه کرده‌اند!