نگهداری از حیوان به شیوه غربی

نیلوفر جلالی/روزنامه‌نگار

فرانسه و کانادا 2 کشوری هستند که برای حیوان‌دوستان بسیار جذابند. فضاهای عمومی زیادی برای حیوانات و صاحبان آنها مناسب‌سازی‌ شده‌اند و البته این دو کشور مثل خیلی از کشورهای دیگر دنیا قوانین زیادی برای نگهداری از حیوانات، کنترل بیماری‌های آنها و حمایت از آنها دارند. علاوه بر درمانگاه‌های مخصوص، آرایشگاه‌های مخصوص و پارک‌های مخصوص، حتی رستوران‌هایی مخصوص حیوانات هم در این کشورها وجود دارد. برخی قوانین و نکات در مورد حضور حیوانات در 2 کشور فرانسه و کانادا را مرور می‌کنیم.
در فرانسه به ازای هر 100نفر انسان، 17سگ خانگی وجود دارد و جمعیت سگ‌ها حدود 10میلیون است. همه سگ‌هایی که از داخل اتحادیه اروپا یا از خارج آن به فرانسه وارد می‌شوند، سگ‌هایی که قبلا اعلام ابتلا به هاری داشته‌اند و همه سگ‌هایی که خرید و فروش می‌شوند باید به وسیله یک میکروچیپ ثبت هویت شوند که این کار را یک متخصص دامپزشک انجام می‌دهد. سگ‌هایی که میکروچیپ نداشته باشند در فرانسه هیچ هویتی ندارند. نگهداری بقیه حیوانات خانگی مثل گربه‌ها و خرگوش‌ها نیز کمابیش از همین قوانین پیروی می‌کند. حیواناتی که قبل از تاریخ 12ژوئن سال2013 به دنیا آمده‌اند با یک خالکوبی روی بدنشان هویت‌یابی می‌شوند.
هر حیوان خانگی (شامل پرنده‌ها، سگ‌ها و گربه‌ها، خرگوش‌ها و سایر جوندگان اهلی ماهی، خزندگان، دوزیستان، ماهی‌های زینتی و همه انواع پرندگان جز مرغ و خروس) در فرانسه و به‌طور کلی در اتحادیه اروپا یک گواهی سلامت دارد که در آن همه اطلاعات شامل هویت، واکسن ضد‌هاری و آزمایش آنتی‌بادی گنجانده شده است.
همه سگ‌های مقیم فرانسه باید در برابر هاری واکسینه و واکسیناسیون آنها سالانه تمدید شود. این واکسیناسیون برای همه سگ‌هایی که در فرانسه زندگی می‌کنند اجباری است. در بیشتر نقاط فرانسه هاری ریشه‌کن شده است اما با توجه به اینکه از سال2007 مواردی از این بیماری مشاهده شده است حالا سگ‌ها و گربه‌هایی که واکسینه نشده‌اند، محدودیت جابه‌جایی در خاک فرانسه را دارند. در فرانسه سگ‌ها علاوه بر هاری باید سالانه در برابر هپاتیت عفونی، تب شالیزار (لپتوسیپروز)، پارو ویروس و کنل کاف (عفونت نای و ریه در سگ‌ها) واکسینه شوند و از ورود سگ‌هایی که واکسینه نشده‌اند به این کشور جلوگیری می‌شود.
در فرانسه قوانین سفت و سختی در برابر خشونت علیه حیوانات خانگی وجود دارد. فروش توله‌سگ‌ها یا بچه‌گربه‌های زیر 8هفته ممنوع است. اگر مأموران دولتی در هر زمان حس کنند یک حیوان در خطر است یا در فضای اتومبیل یا هر مکانی آزار می‌بیند، حق دارند وارد عمل شوند و حتی حیوان را از صاحبش دور کنند.
به‌منظور آسیب نرساندن بعضی سگ‌ها به انسان‌ها نیز قوانین مختلفی وجود دارد. به‌عنوان مثال سگ‌هایی با نژاد پیت بول در هر مکان عمومی باید پوزه‌بند داشته باشند، یک نفر بالای 18سال آنها را همراهی کند و همواره گواهی واکسیناسیون را همراه داشته باشند. در وسیله‌های نقلیه عمومی حیوانات کمتر از 3 کیلوگرم باید در یک سبد حمل شوند و در تعدادی از مکان‌های عمومی مثل سواحل و بعضی باغ‌ها حضور هر نوع حیوانی ممنوع است.
در کانادا نیز مانند فرانسه افراد زیادی صاحب حیوان خانگی هستند. 57درصد خانوارهای کانادایی حیوان خانگی دارند که یعنی 5/7میلیون خانوار. در کانادا 6میلیون سگ خانگی و 8میلیون گربه‌وجود دارد. گربه‌ها از سگ‌ها در کانادا معمول‌ترند. در این کشور قوانین مربوط به نگهداری حیوانات در هر استان با استان دیگر متفاوت است. در بعضی استان‌ها نگهداری حیوانات وحشی مثل میمون یا ببر ممنوع نیست. مثلا حتی نگهداری شیر در استان انتاریو ممنوع نشده است.
 برای حیوانات خانگی در کانادا هم سیستم هویت‌یابی وجود دارد. روی بدن حیوانات خانگی حاضر در این کشور میکروچیپی که به اندازه یک دانه برنج است تزریق می‌شود. این تزریق اصلاً دردناک نیست. این سیستم هویت‌یابی حیوانات باعث می‌شود تا حیوانات گم نشوند. اطلاعات روی میکروچیپ وارد سیستم‌های مراکز نگهداری حیوانات یا پناهگاه‌ها می‌شود و به راحتی، نام، آدرس و اطلاعات صاحب حیوان به‌دست می‌آید. البته برخلاف فرانسه، این میکروچیپ در کانادا اجباری نیست.
هر حیوانی می‌تواند به کانادا وارد شود و حیواناتی که همراه صاحبشان به این کشور می‌روند فقط باید گواهی واکسن هاری را داشته باشند. اما اگر ورود حیوانات از کشوری باشد که به‌عنوان کشور عاری از هاری شناخته نشده است باید علاوه بر هاری، گواهی سلامت درباره واکسن‌های مختلف ارائه شود. در خود کشور کانادا فقط واکسن هاری است که انجام آن در بیشتر استان‌ها اجباری است. قوانین ورود حیوانات به کانادا آن‌قدر سفت و سخت نیست و همین باعث شده بارها بیماری‌های مختلف حیوانات به انسان‌ها نیز منتقل شود و عموم مردم خواستار قوانین محکم‌تری در این زمینه شوند. اما بیشتر صاحبان حیوانات خودشان موارد ضروری را برای کمتر شدن هر نوع آسیبی رعایت می‌کنند و حیوانات آنها دامپزشک و بیمه‌های مخصوص به خود را دارند. مسئولیت وارد کردن هر نوع آسیبی از سوی یک حیوان، به شخص دیگری نیز با صاحب آن حیوان است.