نقد و نظر
استفاده طبیعی؛ بهترین کاربری زمین
فرهاد قریب ـ زمین‌شناس
بی‌مهری انسان به زمین، سیاره‌ای که در آن زندگی می‌کند، سابقه بسیار طولانی ندارد.
در دوره‌ای انسان‌ها با هدف دسترسی به زمین کشاورزی بیشتر، اقدام به قطع درختان و کشت و زرع در کنار جنگل‌ها کردند. همچنین برای تولید مصنوعات چوبی به جنگل‌ها دست‌درازی می‌شد. اما تخریب و نابودی محیط‌زیست، وسعت امروزی را نداشت. به علاوه اگر چند هکتار جنگل، زمین کشاورزی می‌شد، قبح تبدیل جنگل به ویلا را نداشت و میزان برداشت از منابع طبیعی آنقدر زیاد نبود که طبیعت در جبران آن عقب بماند. امروز اما به طور مداوم از وسعت جنگل‌ها و اقلیم‌های طبیعی، کاسته می‌شود. میزان برداشت بشر از منابع طبیعی تجدیدناپذیر یا دیرتجدیدپذیر وحشتناک و هراس‌آور است.
در پشت چنین رفتاری نوعی سودجویی همراه با سوءبرداشت دیده می‌شود. بسیاری از افراد هستند که اگر در گوشه‌ای از شهر فضای باز و پر دار و درختی را ببینند تصور میکنند که سهل‌انگاری شده و باید هر چه سریع‌تر درختان قطع و یک مجتمع مسکونی به جای آن ساخته شود! در باور بعضی‌ها بهترین کاربری زمین تبدیل آن به ساختمان و استفاده مسکونی، اداری یا تجاری از آن است. این عده هرگز با خود این حساب را نمی‌کنند که اگر ما همه در زمین‌هایی که به عنوان ذخیره اکولوژیک شناخته می‌شوند یا در تولید اکسیژن و غذا برای انسان‌ها نقش دارند ساخت و ساز کنیم، چگونه می‌توانیم به حیات خود ادامه دهیم. با نگاه منطقی و از سر دانش و تخصص، عالی‌ترین نوع استفاده از زمین بهره‌برداری طبیعی از آن است. استفاده‌ای سودمند که هم نیاز انسان را تأمین کند و هم حاصلخیزی و وضع زیستی خاک را به هم نزند. کسانی که تبدیل منابع طبیعی را به تولیدات مصرفی، سودآوری تلقی میکنند باید بدانند با ادامه این وضع، بشر در آینده سرمایه‌ای جز دورریزهای نسل‌های قبل نخواهد داشت.
