شهادت تاریخ به سود حرفه‌ای‌ها

رسول بهروش

برانکو ایوانکوویچ و کارلوس کی‌روش قطعا اختلافات بسیار شدیدی با هم داشتند که در این میان گاهی مربی پرتغالی مقصر بود و گاهی هم مرد کروات. با وجود این، هر دوی آنها جزو حرفه‌ای‌ترین مربیانی بودند که طی این سال‌ها وارد فوتبال ایران شده‌اند. می‌توان لیست بلندبالایی نوشت از وجوه اشتراک این دو دشمن خونی؛ تشابه‌هایی مثل اینکه هر دوی آنها به‌شدت شیفته کار بودند و برای مسئولیتی که داشتند خیلی جدی وقت می‌گذاشتند. یک شباهت مهم دیگر این دو اما مقابله آنها با بازیکن‌سالاری بود. نه کی‌روش و نه برانکو، هیچ‌کدام حاضر نبودند وقت‌شان را برای استعدادهای بی‌دقت و سر به هوا حرام کنند. در این میان از آنجا که برانکو مربی باشگاهی بود و تمرینات و مسابقات بیشتری را در ایران پشت سر می‌گذاشت، طبعا لیست بلندتری از قربانیان انضباط‌گرایی او وجود دارد؛ از محمد عباس‌زاده و رامین رضاییان تا محسن مسلمان. کی‌روش هم دو قربانی بسیار سرشناس دارد که شاید اسم‌شان حالا حالاها فراموش نشود. این دو نفر مهدی رحمتی و هادی عقیلی هستند که این دومی تا همین اواخر همچنان در حال توضیح‌دادن چون و چرای حذفش از تیم ملی است!
بین مغضوبین کی‌روش و برانکو اما یک اسم مشترک هم به چشم می‌خورد؛ پیام صادقیان! اوج فوتبال پیام، لیگ سیزدهم در پرسپولیس بود. آن زمان تازه 2 سال از حضور کی‌روش در فوتبال ایران می‌گذشت و مربی پرتغالی زیرفشار شدید هواداران برای دعوت از صادقیان قرار داشت. می‌دانید که وقتی بازیکنی در پرسپولیس و استقلال بدرخشد و به تیم ملی دعوت نشود، مردم و رسانه‌ها چه فشاری در این مورد خواهند آورد؛ این همان اتفاقی بود که کی‌روش هم تجربه‌اش کرد. او اما کوتاه نیامد و جز یکی، دو بار، هرگز حساب جدی روی صادقیان باز نکرد. در همان لیگ سیزدهم صادقیان به‌خاطر اصرارش بر آرنج‌زدن، از حضور در بازی با نفت تهران محروم شد و به نوعی توقف سرخپوشان در همان بازی، قهرمانی را از این تیم گرفت. همچنین او در نخستین دقایق داربی برگشت هم با محمدرضا خلعتبری که یار خودی بود درگیری تندی پیدا کرد که اگر داور سختگیری به خرج می‌داد، می‌توانست هر دو بازیکن را اخراج کند. همان روزها حامیان کی‌روش برای هواداران پرسپولیس استدلال کردند که او اگر یکی از این کارها را در یک بازی مهم ملی انجام بدهد، تاوانی عظیم به فوتبال یک مملکت تحمیل خواهد شد. یک سال گذشت و برانکو سرمربی پرسپولیس شد. این بار نوبت مرد کروات بود که روی نام صادقیان خط قرمز بکشد. پیام اوایل لیگ چهاردهم 2‌ماه از حضور در میادین محروم شد و پس از آن دیگر به وضعیت سابق برنگشت. برانکو در 5بازی پایانی همان فصل هدایت سرخپوشان را به‌دست گرفت و بسیاری بر این باور بودند که او باید به صادقیان فرصت جبران بدهد، اما پیام به نخستین مهره مازاد پروفسور تبدیل شد. صادقیان در این سال‌ها بارها به برانکو پیغام داد و حتی التماس کرد که به پرسپولیس برگردد، اما تلاش‌های او هرگز به جایی نرسید.امروز که پیام آشکارا قید فوتبال را زده و با آن حواشی زننده دنبال راه‌انداختن سایت پیش‌بینی نتایج افتاده، حتی تندروترین و کم‌سال‌ترین هواداران او هم جایی برای دفاع از این استعداد تباه‌شده نمی‌بینند. این همان روزی است که تاریخ به سود سربلندی حرفه‌ای‌ها شهادت می‌دهد؛ کسانی مثل برانکو و کی‌روش که هر قدر با هم دعوا داشتند، اما بعضی چیزها را خیلی خوب می‌دیدند و می‌فهمیدند. مقایسه کنید با حمید درخشان که صادقیان جلوی چشمش 20تا خمیازه کشید و در تیم باقی ماند.