خیز قهرمان البرزی به سوی طلای آسیا

خدیجه ستارزاده | البرز- خبرنگار


«پویان رحمانی» یکی از قهرمانان بااخلاق البرز است که پیش از این در رشته ورزشی کونگ‌فو مدال‌های قهرمانی کسب کرده بود، اما به دلیل خارج شدن این ورزش از رده قهرمانی به ورزش «پنچاک سیلات» که یک ورزش رزمی اندونزیایی و کمترشناخته‌شده در کشور ماست، پا گذاشت و اکنون با حضور چندماهه در اردوی تیم ‌ملی برای مسابقات آسیایی که در قزوین برگزار خواهد شد و نفرات المپیکی در آن مشخص می‌شوند، به عنوان تنها نماینده از البرز شرکت می‌کند.

 این قهرمان 27 ساله توانسته با کسب مدال طلا در مسابقات جهانی سال 85 در زنجان، مدال طلای مسابقات ترکیه در سال 86، مدال برنز در سال 87 با تیم دانشگاه آزاد در مسابقات آسیایی فیلیپین و همچنین سال 88 در لیگ جهانی لاس‌وگاس آمریکا، مدال طلا در سال 88 در جام صلح و دوستی در زاهدان ، مدال طلا در مسابقات قهرمانی جهان سال 89 در دانمارک، نقره در سال 90 در مسابقات ستارگان جهان در بوداپست مجارستان، مدال نقره در سال 91 در فستیوال جهانی کیش و نقره مسابقات امیدهای جهان سال 92 در لهستان، همچنین مدال نقره کاپ مسکو در روسیه سال 93، پرچم ایران و نام البرز را با افتخار بالا ببرد. 
حضور رحمانی در اردوی تیم‌ ملی برای مسابقات آسیایی قزوین بهانه‌ای شد تا با این ورزشکار البرزی گفت‌و‌گو کنیم. 


از ورود خود به این ورزش بگویید. 

شروع کارم از سال 79 به دنیای ورزش با رشته کونگ‌فو بود و توانستم با علاقه و تلاش مقام و افتخاراتی برای کشور و البرز کسب کنم. به دلیل این‌که معاونت آن در وزارت ورزش و جوانان از قهرمانی خارج و همگانی شد، مجبور شدم به سمت «پنچاک سیلات» که زیرمجموعه ورزش‌های رزمی است بروم. این رشته معاونت قهرمانی دارد و جزو شورای المپیک آسیاست که به صورت رسمی در المپیک 2024 در فرانسه حضور خواهد داشت. 

رشته پنچاک سیلات خیلی شناخته‌شده نیست؛ در مورد آن توضیح دهید.

پنچاک سیلات ورزش ملی اندونزی است که جدیدا زیرمجموعه فدراسیون ورزش‌های رزمی رفته است. با توجه به این‌که شعار المپیک «ورزش و سلامتی» است و این رشته برخلاف این‌که رزمی است، با پا ضربه روی صورت ندارد و آیتم‌های ایمنی که باید در ورزش رعایت شود در این رشته رعایت می‌شود، در ایران هم خیلی مورد استقبال قرار گرفته است. شروع آن با آیین و اختتامیه‌اش نیز با دعاست.
پنچاک سیلات از سال 2007 در ایران پایه‌گذاری شد و در سال 2009 کشورمان برای اولین بار به طور رسمی در مسابقات تیمی حضور داشت که ورزشکاران 3 مدال گرفتند. 2 نفر از آنها از استان قزوین و یک نفر هم از البرز بود. به دلیل این‌که تنها مدال‌آور بازی‌های جاکارتا 2018 «تهمینه کربلایی» از قزوین بود، امتیاز میزبانی مسابقات را به این شهر دادند. 

در مورد مسابقه پیش‌رو کمی توضیح دهید.

مسابقات در نیمه دوم مرداد و یا در شهریور با حضور 18 تیم از کشورهای اندونزی، مالزی، ویتنام، برونی، سنگاپور، ازبکستان، تاجیکستان، قزاقستان، تایلند، هندوستان و... در قزوین برگزار می‌شود. ایران چون میزبان است با 2 تیم وارد می‌شود که شانس مدال بیشتری داشته باشد. یک تیم از قزوین در قالب تیم ب و یک تیم اصلی از تهران، مازندران و کرج است. نماینده‌های خوبی هم از بانوان لرستان داریم. این مسابقات به صورت تک‌حذفی است. مدال گرفتن برای ما به دلیل این‌که میزبان مسابقات هستیم بسیار مهم است، به همین دلیل تسهیلات و امتیازات ویژه‌ای برای نفرات برتر در نظر گرفته شده است.

آمادگی و شانس خود را برای موفقیت در مسابقات چطور می‌بینید؟

با توجه به این‌که آسیب داشتم، آمادگی خود را نسبی می‌بینم، اما تلاش می‌کنم به آمادگی صددرصد برسم. با توجه به این‌که کشورهای آسیایی سالیان سال برای این رویداد در اردو هستند و کمیته المپیک و... از آنها حمایت می‌کنند، آنها در اوزان مختلف برای مسابقه حضور خواهند داشت و این شرایط ما را کمی سخت می‌کند. من در وزن 65 کیلوگرم شرکت خواهم کرد و اگر شرایط مناسب پیش برود، قول می‌دهم بتوانم مدال طلا کسب کنم.

برای این مسابقات حمایت‌های مالی داشته‌اید؟

خیر، هیچ حمایت مالی نداشته‌ایم و همه هزینه‌ها بر عهده خودمان بود و ورزشکاران در این زمینه حمایت نمی‌شوند.

چه مشکلاتی سر راه ورزشکاران ملی قرار دارد؟ 

مشکلات نه‌فقط در ایران، بلکه برای ورزشکاران دنیا وجود دارد. اگر مشکلات نباشد و همه امکانات فراهم باشد که ورزشکار سراغ ورزش و مدال گرفتن نمی‌رود. اما مهم آن است که با مشکلات بتوان به موفقیت رسید. مشکل ما در این رشته نبود حریف تمرینی و اردوهای مکرر با کشورهای صاحب سبک است. اگر فدراسیون اردویی حداقل 2 ماهه به یکی از این کشورها اعزام کند تا بچه‌های ما تن به تن با قهرمانان این رشته تمرین و مقابله کنند، مطمئنا موفق‌تر خواهند بود.

چه درخواستی از مسئولان دارید؟

ورزشکار همیشه مطالبه‌گر است. بسیاری از ورزشکاران علیه مسئولان جبهه می‌گیرند در حالی که فایده و نتیجه‌ای ندارد. با وجود شرایط موجود همه باید دست به دست هم برای رسیدن به هدفمان که بالا بردن پرچم ایران در جهان است تلاش کنیم. من هم مانند همه ورزشکاران خواسته‌هایی دارم؛ این‌که در بحث اشتغال، به‌کارگیری و بیمه قهرمانان نگاه شهرستانی یا استانی نباشد و این موضوع را ملی نگاه کرد.
 باید سیاست‌های کلان وزارتخانه‌ای و کمیته ملی المپیک راهکار مناسبی داشته باشد تا ورزشکاران این دغدغه‌ها را نداشته باشند. گاهی عوارض یک ضربه در مسابقه سال‌ها ورزشکار را اذیت می‌کند. پس وقتی یک ورزشکار در جهان افتخار کسب می‌کند، باید مورد حمایت‌های لازم قرار بگیرد. 

از برنامه‌ها و اهداف خود برایمان بگویید. 

قطعا هدف هر ورزشکار حرفه‌ای حضور در المپیک است و افق بلند و دورخیزم برای سال 2024 است. همچنین با توجه به این‌که سال گذشته به دلیل آسیب‌دیدگی در مسابقات جاکارتا ناکام ماندم، امیدوارم بتوانم به عنوان نماینده کشور در این رویداد مدال‌آور باشم. برای دوران پس از قهرمانی هم در حوزه قهرمان‌پروری و مربیگری فعالیت خواهم کرد. در این ورزش به دلیل وزن‌های بالایی که برای مسابقات کم و زیاد می‌کنیم، بدن دیگر جواب نمی‌دهد و باید در اوج نیرو و جوانی از ورزش خداحافظی کرد. 

و در پایان؟

از خانواده‌ام، از استاد «افشین چگینی» که مرا به این سمت سوق داد، استاد «اکبر ملکی» که کونگ‌فو را نزد او آموختم و همچنین مرحوم استاد «فرشید رحمانی» که سالیان سال برای من زحمت کشید، تشکر و قدردانی می‌کنم.
 

تاثیر ورزش در شخصیت اجتماعی 

«پویان رحمانی» از قهرمانان بااخلاق البرز می‌گوید: وقتی یک ورزشکار مدال می‌گیرد مردم با یک دید دیگر به او نگاه می‌کنند و همیشه مورد توجه و حتی الگو قرار می‌گیرد؛ همین امر باعث ایجاد محدودیت‌های مثبت و سازنده‌ای برای او می‌شود. به عنوان مثال دیگر به خود اجازه نمی‌دهد وارد هر مراسمی شود یا سمت هر خطایی برود و بیشتر مراقب رفتار خود است. این بازدارندگی و محدودیت خوب است و در جامعه امروز که آسیب‌های اجتماعی زیادی داریم، ورزش می‌تواند کمک بزرگی به نوجوانان و جوانان کند. 


دغدغه‌های مدال‌آوران را دریابیم 

مسئول بازرسی کمیته رزم‌کوبان کونگ‌فوتوآ کشور با تاکید بر ضرورت توجه بیشتر به مشکلات جوانان و قهرمانان ورزشی می‌گوید: توجه به دغدغه‌های این قشر نقش زیادی در کاهش آسیب‌های اجتماعی دارد.
به گزارش همشهری «رضا هجرتی» با بیان این‌که قهرمانان و مدال‌آوران ظرفیت خوبی برای البرز و کشور محسوب می‌شوند، می‌گوید: استاندار و دیگر مسئولان استانی می‌توانند با مشورت و بهره‌گیری از این ظرفیت، از دغدغه‌های ورزشکاران مطلع شده و با راهکارهای مناسب برای رشد و توسعه ورزش و همچنین کاهش آسیب‌های اجتماعی که امروزه یکی از معضلات بزرگ استان و کشور محسوب می‌شود، اقدام کنند.

وی با اشاره به مشکلات مالی و نبود حامی برای ورزشکاران می‌گوید: یکی از دغدغه‌های فکری ورزشکاران تامین مالی و پیدا کردن حامی مالی است، در حالی که تمرکز و تلاش آنها باید فقط روی ورزش باشد و این به دلیل کم‌کاری و عدم حمایت لازم از جوانان ورزشکار است. البته این امر با همکاری وزارت ورزش و جوانان، فدراسیون و مسئولان استانی باید مورد توجه و رسیدگی قرار گیرد.

هجرتی می‌افزاید: بسیاری از جوان‌ها با وجود استعداد و علاقه زیاد به ورزش، به دلیل مشکلات مالی و عدم حمایت مجبور به ترک ورزش و حتی گرایش به سمت  آسیب‌های اجتماعی می‌شوند.
وی ادامه می‌دهد: امروزه وجود قهوه‌خانه‌ها و مراکزی که با محیطی نامناسب و آلوده با کمترین هزینه جوان‌ها را جذب می‌کند و به سمت اعتیاد و آسیب‌های دیگر سوق می‌دهد به یک چالش اجتماعی جدی تبدیل شده است.

مسئول بازرسی کمیته رزم‌کوبان کونگ‌فوتوآ کشور با بیان این‌که امروزه بین جوان‌ها نشاط، شادی و تفریحات سالم کم شده می‌گوید: ضرورت دارد دستگاه‌های فرهنگی، ورزشی و دیگر مسئولان برای رفع این معضل دست به دست هم داده تا با ایجاد شرایط مناسب برای آینده جوان‌ها و کشور قدم بردارند.

هجرتی با بیان این‌که در مجموع وضعیت باشگاه‌های البرز چندان مناسب نیست می‌افزاید: امکانات و استانداردهای لازم در بیشتر باشگاه‌ها وجود ندارد که نیاز است بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
وی در پاسخ به این پرسش که بیشترین تخلفات در باشگاه‌های البرز در چه مواردی است می‌گوید: این تخلفات در حوزه پوشش، تداخل ورود و خروج زمان آقایان و بانوان که گاها مشکلاتی ایجاد می‌کند، تمرین‌های مختلط زنان و مردان در برخی باشگاه‌ها و... است که باید مورد نظارت و بازرسی مداوم قرار گیرد.

هجرتی با تاکید بر این‌که هدایت جوان‌ها و دور کردن آنها از آسیب‌های اجتماعی با برخورد قهری و قضایی درمان نمی‌شود می‌گوید: ریشه‌یابی و فراهم کردن بستر مناسب برای سرگرمی‌های مناسب از جمله ورزش لازمه موفقیت در این کار است.