بقعه ایوب انصاری؛ دور از چشم گردشگران

بقعه ایوب انصاری یکی از اماکن تاریخی‌مذهبی است که در قله کوهی به همین نام در ۱۳ کیلومتری جنوب تکاب واقع ‌شده و از قدیم‌الایام محل مراسمات عرفانی بوده اما به سبب صعب‌العبور بودن محل استقرار آن از نگاه بیشتر گردشگران دور مانده است.

به گزارش تسنیم، تکاب یکی از ثروتمندترین شهرهای آذربایجان غربی است که با داشتن معادن طلا و سنگ‌های صنعتی و آثار ثبت‌شده جهانی، طبیعتی بکر و ناشناخته از بسیاری از امکانات محروم مانده است ولی استفاده درست از این ظرفیت‌ها و شناسایی به‌موقع فرصت‌ها آثار مثبت فراوانی مانند رونق کسب‌وکار، ایجاد فرصت شغلی جدید، توسعه زیرساخت‌ها و بهبود خدمات را در پی دارد. 


ناشناخته ماندن بقعه تاریخی تکاب 

بقعه ایوب انصاری در 13 کیلومتری جنوب تکاب و جنوب غربی قریه دورباش به عنوان یکی از اماکن مهم مذهبی آذربایجان غربی محسوب می‌شود که تاکنون آن‌گونه که باید و شاید معرفی نشده و همین عامل سبب ناشناخته ماندن این مکان تاریخی شده است. بقعه ایوب انصاری در بالای کوهی با مصالح بومی و با رعایت اصول اقلیمی احداث شده است. معماری آن با توجه به شرایط اقلیمی درون‌گرا بوده و وقتی کسی در خارج از آن بایستد، محوطه اطراف زیر پایش قرار می‌گیرد. 

این بنا که امروزه زیارتگاهی مقدس برای اهالی این منطقه است، متعلق به شخصی به نام ابوایوب انصاری است که سال وفات این شخص 850 هجری‌قمری ذکر شده است. این بنا به گفته کارشناسان در مدارک و اسناد به دست آمده از دوره صفویه مربوط به موقوفات این بقعه است و این شخص فردی بسیار نامی و در میان مردم بسیار محبوب بوده و در همه جا به نیکی از این فرد نام برده شده است. 

تناسبات ارتفاعی، ابعاد و رنگ مصالح سنگی، زیبایی و جلوه خاصی به بنا بخشیده و آن را در نوع خود بنایی منحصربه‌فرد ساخته است؛ همچنین قرار گرفتن آن بر قله کوه بسیار بلندی که مشرف به دشت‌های اطراف است به طوری که از فاصله دور می‌توان این مکان تاریخی را در بالای قله تشخیص داد، چشم‌انداز بسیار خوبی به این بنا داده است. 


2 کتیبه تاریخی 

به گفته باستان شناسان اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان غربی 2 کتیبه سنگی مربوط به این بقعه وجود دارد که هم‌اکنون در اطراف بنا رها شده‌اند و جای اصلی آن‌ها به درستی معلوم نیست. 

کتیبه نخست به‌وسیله شخصی به نام ملاقلندر نوشته شده و تاریخ آن 1095 هجری‌قمری است؛ کتیبه دوم تاریخ 1283 هجری‌قمری را دارد و مربوط به قبر ملاعبدالله، یکی از آخرین متولیان بقعه، است. 

این بنا به سبب پیشینه کهن و مذهبی بودن از جایگاه خاصی برخوردار است اما به دلیل نبود راه ارتباطی مناسب و نبود تبلیغات ناشناخته مانده است؛ همچنین به گفته کارشناسان این بقعه یک‌بار در سال 72 و بار دوم در سال 74 مرمت شده است اما دیده‌ها نشان می‌دهد هنوز جاده منتهی به این مقبره نامناسب و غیرقابل استفاده است ولی می‌تواند با کمی توجه و ایجاد امکانات رفاهی به منطقه‌ای توریست‌پذیر تبدیل شود.