در کنار همه دستاوردهای تاریخی و حیرتانگیز مدیران فعلی باشگاه استقلال، جا دارد یادی هم از هنر «دشمنتراشی» آقایان کنیم. یکی مثل پیروز قربانی که انصافا در دوران بعد از بازنشستگی بسیار موقرتر شده، خیلی ساده و سنگین سر جای خودش نشسته بود و فوتبال را نقد میکرد؛ گاهی هم با رسانههای مکتوب مصاحبه میکرد. معمولا حب و بغض خاصی هم در حرفهایش نبود که این خودش بین پیشکسوتان یک پدیده نادر است. مدیران استقلال اما به همین یک نفر هم رحم نکردند و طوری بازیاش دادند که حالا به گلوله آتش تبدیل شده و هر روز علیه باشگاه مصاحبه میکند. استقلالیها با اسم پیروز قربانی بازی کردند و گفتند او دستیار ایرانی استراماچونی است اما بعد از ورود مربی ایتالیایی روشن شد اصلا با او در این مورد حرفی زده نشده است. شما بودید، بعد از چنین رفتاری عصبانی نمیشدید؟
هنر دشمنسازی
در همینه زمینه :